هروئین یک ماده مخدر نیمه مصنوعی است که از فرآوری شیمیایی مورفین دست می آید. مورفین از یک ماده طبیعی موجود در دانه خشخاش گرفته می شود و پس از آن با تقطیر و ایجاد تغییر شیمیایی در ساختار آن، هروئین حاصل می شود. هروئین از لحاظ اعتیادی چندین برابر خطرناک تر از مورفین است.
هروئین توسط یک دانشمند انگلیسی کشف شد. سپس دانشمند دیگری با انجام تحقیقات، آن را به عنوان دارو معرفی کرد. در ابتدا به خاطر خواص شگفت آورش نام هیرو به آن داده شده بود اما بعدها، پس از کشف خواص اعتیاد آور آن، به عنوان ماده مخدر شناخته شد.
هروئین به صورت دود یا استنشاق و یا از راه تزریق مصرف می شود. به دلیل تزریق غیر صحیح و غیر بهداشتی می تواند شانس ابتلا به بیماری HIV یا ایدز را افزایش دهد.
عوارض مصرف هروئین بر بدن چیست؟
- بیماری های قلبی
- بالارفتن فشار خون
- عوارض کبدی
- افزایش چربی خون
- عوارض کلیوی
- سرفه و تنگی نفس
- عفونت دریچه های قلب
عوارض هروئین در کوتاه مدت
- تهوع و استفراغ
- خواب آلودگی و گیجی
- مردمک تنگ شده
- عدم تمرکز
- مرگ بر اثر ایست تنفسی که بر اثر مصرف دز بالای این ماده اتفاق می افتد.
عوارض هروئین در بلندمدت
- خواب آلودگی مزمن
- وابستگی جسمی و روانی
- یبوست
- آبسه محل تزریق
- بی نظمی در قاعدگی
- HIV
مصرف هروئین ممکن است در ابتدا علایم خاصی نشان ندهد اما با گذر زمان علایم آن به صورت زیر دیده می شود:
- تنگی مردمک چشم
- لکنت زبان
- افسردگی
- مشکل به یادسپاری و فراموشی
- کاهش حس درد
- پرخاشگری ناگهانی
- مشکلات مادی
- پنهان کاری
- افت درسی
- یبوست
روش های سنتی و یا درمانی زیادی برای ترک هروئین وجود دارد که هر کدام عوارض خود را دارد. در ادامه به معرفی این روش ها می پردازیم.
در این روش داروهایی که برای درمان ترک اعتیاد استفاده می شود در گیرنده هایی از مغز که ماده مخدر در آن ها اثر می کند، تاثیر می گذارد.
این دسته از داروها گیرنده های مواد مخدر را در مغز فعال می کند.
- آگونیست های نسبی
این گروه گیرنده های عصبی مواد مخدر را فعال کرده و واکنش کمتری ایجاد می کند.
- آنتاگونیست ها
این دسته از داروها، ابتدا گیرنده های مواد مخدر و در نتیجه تاثیرات پاداش دهنده مواد مخدر را مسدود می کنند.
داروهایی که در دارو درمانی استفاده می شود عبارتند از:
- متادون – Methadone (دگلوفین)
این دارو خود یک داروی مخدر است که برای پاک کردن اثرات مواد مخدر قبلی استفاده می شود. این دارو سرخوشی ناشی از مصرف هروئین در مغز را کاهش داده و اجازه نمی دهد نشانه های ترک آشکار شود. این دارو به صورت خوراکی مصرف شده و به صورت آهسته روی مغز تاثیر می گذارد.
متادون از سال 1960 برای ترک هروئین استفاده می شود و برای بیمارانی کاربرد دارد که به سایر داروها پاسخ نمی دهد. در نظر داشته باشید که استفاده از این دارو باید به تجویز پزشک باشد و مصرف خودسرانه آن ممکن است باعث تشنج و مرگ فرد شود.
- بوپرنورفین (Buprenorphine)
این دارو جزو داروهای آگونیست جزئی است و در سال 2002 توسط سازمان غذا و دارو تایید شده است. بوپرنورفین یک دارو برای ترک اعتیاد به صورت قانونی است که توسط پزشکان مورد استفاده قرار می گیرد.
این دارو باید تحت نظر پزشک استفاده شود. در غیر این صورت ممکن است باعث اعتیاد به این دارو شود. به علاوه، مصرف آن زمانی که هروئین در بدن وجود داشته باشد می تواند منجر به مرگ شود.
- نالتروکسان (Naltrexone)
این ماده ضد مخدر متفاوت از دو داروی قبلی عمل می کند. این دارو به جای فعال کردن گیرنده های مغز آنها را مسدود می کند بنابراین در بدن ایجاد اعتیاد نمی کند.
در هنگام استفاده از نالتروکسان باید بدن از ماده مخدر پاکسازی شده باشد چرا که اگر در بدن ماده مخدر یا الکل وجود داشته باشد با این دارو ترکیب شده و عوارض بدی ایجاد می کند. این دارو به صورت قرص آمپول و ایمپلنت تجویز می شود.
به خاطر داشته باشید این دارو نیز مثل سایر داروها عوارض جانبی دارد و برای درمان اصولی و دور ماندن از عوارض منفی آن حتما باید تحت نظر پزشک متخصص استفاده شود.