نقاشی یک راه ارتباطی است و کودکان با کشیدن نقاشی شخصیت خود را نشان می دهند. در صورتی که والدین بتوانند نقاشی فرزند خود را بررسی کنند، می توانند اطلاعات دقیقی درباره او به دست آورند؛ بنابراین تمامی والدین تمایل دارند که معانی نقاشی فرزند خود را بدانند.
البته برخی از اوقات نقاشی آنها هیچ معنی خاصی ندارد و صرفا یک نقاشی است؛ اما در برخی از مواقع این نقاشی دارای معانی مختلف و عمیق تری در رابطه با شخصیت کودکان است.
والدین باید کودک خود را برای کشیدن نقاشی تشویق کنند تا بتوانند از روحیات و شخصیت فرزند خود مطلع شوند. برای تشویق کودکان به نقاشی نباید به زور متوسل شد؛ بلکه والدین باید با اقدامات زیر سعی کنند او را به نقاشی تشویق کنند:
به نمایش گذاشتن نقاشی کودک
کشیدن نقاشی برای کودک و ترغیب کردن او به این کار
توجه به فرایند نقاشی نه نتیجه آن
عدم ارائه دستورالعمل به کودک و باز گذاشتن دست او برای به تصویر کشیدن خلاقیت هایش
اختصاص دادن زمانی در روز را به نقاشی کردن و تهیه شرایط و امکانات آن
نقاشی کردن کودکان دارای 3 مرحله است. این مراحل عبارتند از:
مرحله خط خطی کردن
کودکان 2 تا 4 سال معمولا خط خطی کردن را دوست دارند. در این مرحله هیچ واقع گرایی در تصاویر وجود ندارد و ممکن است که احساس کنید هیچ چیز خاصی در تصویر وجود ندارد؛ اما ممکن است که کودکان با این خط خطی کردن ها، واقع گرایی مستحکم ایجاد کنند. یعنی چیزی شبیه به ماشین و یا خانه کشیده باشند.
نقاشی ساده
معمولا کودکان بین 4 تا 7 سال سعی می کنند که تصاویری را که با چشم خود دیده اند، بر روی کاغذ پیاده کنند. آن ها معمولا چیزهای مانند درخت، خانه، ماشین و… می شکند و در آخر شروع به اضافه کردن جزئیاتی مانند گل های جلو خانه و یا لباس های آویزان شده بر روی طناب می کنند.
طراحی کردن
بعد از 7 سالگی معمولا کودک طرح های پیشرفته ای را ایجاد می کند و جزئیات نقاشی او بیشتر شده و عمق و واقع گرایی در نقاشی او نیز بیشتر دیده می شود.
معمولا دختران علاقه زیادی به کشیدن گل و قلب دارند؛ اما پسرها بیشتر به دنبال کشیدن جعبه ها، خطوط پیچیده و با زاویه هستند. در حالت کلی جنسیت تاثیر بسیار زیادی در نقاشی کودکان دارد.
محققان عقیده دارند که دختران به نسبت پسران از رنگ های بیشتری استفاده می کنند. همچنین دختران از رنگ های گرم تر مانند صورتی بیشتر استفاده می کنند. در حالیکه پسران به دنبال رنگ های سردی مانند آبی هستند.
انتخاب رنگ کودکان از نظر روانشناسی به صورت زیر می باشد:
کودکانی که در نقاشی از رنگ سیاه و بنفش استفاده می کنند، تمایل دارند که سلطه بیشتری داشته باشند.
کودکانی که روحیه اجتماعی تری دارند و دوست دارند همواره در جمع حضور داشته باشند، به رنگ آبی علاقه مند هستند.
کودکانی که نمی خواهند چیزی را از دست دهند، از رنگ قرمز استفاده می کنند. البته این رنگ یک رنگ هیجانی بوده و طرفداران زیادی در بین کودکان دارد.
کودکانی که در نقاشی های خود از رنگ صورتی استفاده می کنند، نیاز به عشق و قدردانی دارند.
کودکان باهوش و هنرمند از رنگ سبز بیشتر استفاده می کنند.
رنگ زرد بیشتر توسط کودکانی استفاده می شود که از هوش بالایی برخوردار هستند.
اینکه کودک در کجای صفحه نقاشی می کند، از نظر روانشناسی دلیل دارد و به صورت زیر تعریف می شود:
اگر کودک در سمت چپ کاغذ نقاشی می کند، این مساله با گذشته و نحوه پرورش او در ارتباط است و به مادر کودک مربوط می شود.
اگر کودک در سمت راست صفحه نقاشی کند، این مساله به علاقه کودک به آینده و برقراری ارتباط او با دیگران دلالت دارد و البته به پدر کودک مرتبط است.
اگر کودک در مرکز صفحه نقاشی کند، شخصیت متعادل و اعتماد به نفس بالایی دارد.
کودکانی که در گوشه های تصویر نقاشی می کشند، منزوی بوده و کمتر احساس امنیت می کنند. این کودکان اعتماد به نفس پایینی دارند.