راحت ترین راه برای تغذیه جوجه ها، استفاده از جیره های پلیت شده است؛ چه برای پرندگانی که در داخل قفس ها هستند و چه برای آنهایی که در فضای مرغداری در حال تحرک هستند، بهترین غذای مرغداری فرآهم می شود. اکثر رژیم غذایی در مرغداری ها حاوی ذرت برای تامین انرژی، کنجاله سویا برای تأمین پروتئین و مکمل های ویتامین و مواد معدنی هستند. جیره غذایی برای مرغداری که به صورت تجاری تولید می شوند، اغلب حاوی آنتی بیوتیک و آرسنیک برای ارتقای سلامت و بهبود رشد پرندگان هستند؛ کوکسیدیواستات (coccidiostats) برای مبارزه با کوکسیدیوز (coccidiosis) و گاهی هم مهارکننده های کپک در انواع غذای مرغداری ها در روش تجاری یافت می شوند.
در صنعت، خوراک پرورش طیور، به شکل پلیت تولید می شود تا پرنده بتواند در یک زمان، مقدار بیشتری غذا بخورد. جوجه ها برای وعده های غذایی کوچک تر، مرتباً به محل غذا روی می آورند چون به انرژی بیشتری نیاز دارند. پلیت کردن خوراک، مقدار انرژی مورد نیاز برای تغذیه پرنده را کاهش می دهد. اگر پرنده ها از رژیم غذایی فیبری استفاده می کنند، دانه هایی مانند پوسته صدف به غذای مرغداری ها اضافه می شود تا به آسیاب کردن غذای درشت در سنگدان مرغ ها کمک کند. بسته به مرحله تولید، اغلب از جیره های مختلف استفاده می شود.
جیره های اولیه در مرغداری ها دارای مقادیر پروتئین بالاتری هستند؛ که یک ماده غذایی گران قیمت است. با این حال، جیره ها می توانند پروتئین کمتری داشته باشند، زیرا پرندگان مسن تر، نیاز کمتری به این خوراک دارند. در رژیم غذایی جوجه ها در مراحل اولیه رشد، حدود 24 درصد پروتئین وجود دارد؛ این مقدار در دوره رشد، 20 درصد پروتئین و در رژیم غذایی مکمل، 18 درصد پروتئین است.
رژیم های دوره ای به طور کلی، حدود 16 درصد پروتئین دارند. غذای مرغداری ویژه برای جوجه های گوشتی و مرغ های تخم گذار نیز در دسترس است. غلات کامل را می توان به عنوان دانه ای نیز تهیه کرد. دسترسی به آب تمیز نیز بسیار مهم است. سطح کل مواد جامد محلول، بالاتر از مقدار 3000 ppm در آب می تواند در سلامت و رشد طیور اختلال ایجاد کند.