انگیزه یک فرایند شعوری و آگاهانه است که به واسطه نیاز های ما بوجود می آید، ویری بودن (هیجانی بودن) با انگیزه داشتن فرق میکند، ویری بودن یعنی کاری را از روی حس و نه فکر با ۱۰۰ شروع میکنی و در اواسط مسیر با صفر رها میکنی.
قانون انگیزه سازی : یا پروژه ای را شروع نکن یا اگر کردی تا آخر برو
چون اتمام آن پروژه به تو ابزاری میده که میتوانی کارهای جدیدتری با آن انجام بدی و موقعیت های بهتری پیدا کنی همیشه این سوال را از خودت بپرس که اگر تغییر کنی سه سال دیگر چگونه خودت را میبینی و چه حسن تغییراتی در زندگی تو خواهد داشت.
اگر ندانی کی قراره باشی مسلما مسیر را طی نمیکنی، اگر از خودت تعریف پایدار نداشته باشی در جنگل زندگی گم میشی، تعریف از خود یعنی خودت را در آینده در آن ببینی.
۲-به حرکت یعنی جوهر زندگی اشراف دارند
اساس و پایه کل کهکشان حرکت بوده و هست، مادامی که هر موجودی حرکتی میکند شعور داره و اگر باز به ایسته شعورش رو از دست میده و مثل باتلاق میگنده.
نظام حرکت بزرگترین نظام شعوری هر موجودی هست و مواردی مثل ترس- تعصب – تنبلی و اهداف غیر واقعی ما را از حرکت باز می ایستاند و بلند مدت باعث افسردگی و بی انگیزگی در ما میشود. حرکت همواره باعث افزایش عزت نفس ما می شود و آدم را سرزنده نگه میدار.
۳- نداشتن گفتمان درون
گفتمان درون (با خود حرف زدن) بزرگترین عامل فرساینده انگیزه، امید، حرمت و هدف در انسان هست یعنی حرفی با خودت میزنی که ته ندارد و هی مدام بررسی میکنی
زیاد حرف زدن با خود باعث ایجاد عذاب وجدان میشه یعنی طرف با حرف خودش را تنبیه میکنه و همین کار رو که ادامه بدی یه جا خودت رو پیدا میکنی که داری از واقعیت دور میشی.
۴ – یادآوری آموخته ها و یادگیری مداوم
انسان خودآگاه به معجزه یادآوری و آموزش ایمان داره یعنی میداند یادآوری و آموزش نباشه گم میشه، زندگی مسیر طولانی دارد باید آموزش پذیر باشی تا مسیر را درست بری
از سن ۳۰ سالگی آدم ها تصمیم میگیرند و تثبیت میکنند چی میخوان برای ۳۰ سال بعد ، در زندگی ۳۰ سال یاد میگیریم و ۳۰ سال عمل میکنیم.
۵- با خودشان مهربان هستند
تا بلد نباشی با خودت مهربان باشی اینکه تو با دیگران مهربان هستی یک دروغه! آدم بزرگ بلده کجا ترمز بگیره اما آدم های کوچک بلد نیستن ترمز کنند
آدم های کوچک خیلی راحت محبت میکنند جایی که میخوان و افراط میکنند در توجه و محبت و سخاوت، چون برای یک آدم کوچک از دست دادن یک فرصت یا موقعیت و منابع ایرادی نداره چون از اول نداشته الان هم نخواهد داشت و برمیگرده سر جای اولش.
نیازمندی محبت به دیگران این هست که اول به خودت مهربونی کنی ، آدمی که به خودش مهربونه حد و مرز رفتارش مشخصه.
آدم مهربان اول با خودش مهربان است .