سمعک
تقریبا از هر ۵ فرد کم شنوا تنها یک نفر از سمعک استفاده می کند. بیشتر مردم نمی دانند سمعک می تواند قسمت اعظم مشکلات شنوایی آنها را برطرف کند و با توجه به سرعت پیشرفت چشمگیر تکنولوژی سمعک در چند سال اخیر، بسیاری هنوز سمعک را همان وسیله دردسر سازی که دائم در حال سوت زدن است تصور می کنند. سمعک های پیشرفته و حتی متوسط امروزی مشکل سوت زدن و سر و صدای اضافی را تا حدود بسیار زیادی حل کرده اند.
آمار استفاده از سمعک
همچنین دانش عمومی مردم درباره پیامدهای روتین کم شنوایی بسیار پایین است و توجه ندارند که ساده ترین عوارض کم شنوایی، استرس در ارتباطات اجتماعی، خستگی عصبی و نگرانی دائمی از خجالت زده شدن در صحبت با دیگران است. این مشکلات حتی به اعضا خانواده، دوستان و حتی همکاران فرد کم شنوا تسری پیدا می کند. در واقع حضور فرد کم شنوا در محیط های اجتماعی برای فرد کم شنوا و اطرافیانش همراه با تنش و استرس دائمی است که پس از مدتی در آنها نهادینه می گردد. در واقع وقتی شما در خانواده کنار فرد کم شنوا نشسته و مطالب پخش شده از تلویزیون را با صدای بلند برای او تعریف می کنید در عمل نقش سمعک او را بازی می کنید .
در کل سمعک دارای سه بخش اصلی گیرنده یا میکروفون، تقویت کننده یا آمپلی فایر، فرستنده یا رسیور است که توسط یک منبع تغذیه الکتریکی (باتری سمعک) فعالیت می کند. همان گونه که اشاره شد از اواخر دهه هشتاد میلادی پروسسورهای دیجیتال به امپلی فایر سمعک ها افزوده شده و در نتیجه تلاش شد تا با پردازش اطلاعات دریافتی از میکروفون، صدای متناسب تر با کاهش شنوایی در فرکانس های مختلف به گوش فرد کم شنوا ارسال شود. میکروفون، گیرنده صدای سمعک است. میکروفون سمعک، صدا را از محیط گرفته و آن را تبدیل به امواج الکتریکی می کند تا امپلی فایر و پردازنده های دیجیتالی امکان انجام تغییرات لازم را داشته باشند. در ابتدا و به ویژه در سمعک های آنالوگ برای دریافت صدا در سمعک فقط از یک میکروفون استفاده می شد اما امروزه در بیشتر انواع سمعک ها به ویژه در انواع پشت گوشی هوشمند از دو میکروفون استفاده می شود.
با ما در سمعک اول همراه باشید