در این مقاله قصد داریم شرایط و نحوه رسیدگی به انکار و تردید سند عادی در دادگاه را مورد بررسی قرار دهیم .
همانگونه که قبلا در مقاله های مجزا به بررسی انکار و تردید سند عادی و ادعای جعل نسبت به سند پرداخته شد ؛ در صورتی که یکی از طرفین دعوا در دادگاه برای اثبات ادعای خود سند عادی ارائه دهد ، طرف دیگر می تواند سند عادی ارائه شده را انکار یا تردید نموده و یا اینکه ادعای جعل نماید که به آنها دفاع شکلی در برابر سند گفته می شود . اما در پی انکار یا تردید نسبت به سند ، دادگاه تحت شرایطی و با صدور قراری ، رسیدگی به اصالت سند را آغاز می نماید ؛ چرا که تصمیم گیری در خصوص اصل دعوای مستند به سند عادی و تعیین تکلیف آن ، منوط به اصالت سند و روشن شدن تکلیف آن می باشد . به همین دلیل است که در این مقاله قصد داریم شرایط و نحوه رسیدگی به انکار و تردید سند عادی در دادگاه را مورد بررسی قرار دهیم .
نوع سند مورد انکار و تردید
بر اساس ماده 216 قانون آیین دادرسی مدنی ، انکار و تردید تنها نسبت به اسناد عادی یا غیر رسمی پذیرفته می شود . بنابراین در مقابل سند رسمی که شخص مقابل در دادگاه ارائه می دهد ، نمی توان ادعای انکار یا تردید نموده و فقط ادعای جعل سند عادی پذیرفته می شود . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد سند رسمی و شکایت کیفری جعل سند کلیک کنید .
زمان انکار و تردید سند
در ماده 217 قانون آیین دادرسی مدنی مهلت و زمان انکار و تردید سند عادی مشخص شده است که بر اساس آن ، " اظهار تردید یا انکار نسبت به دلایل و اسناد ارائه شده ، حتی الامکان باید تا اولین جلسه دادرسی یه عمل آید و چنانچه در جلسه دادرسی منکر شود و یا نسبت به صحت و سقم آن سکوت نماید ، حسب مورد آثار انکار و سکوت بر آن مترتب خواهد شد " . لذا مهلت ادعای انکار و تردید تا اولین جلسه دادرسی می باشد . برای دریافت اطلاعات کامل در خصوص مهلت انکار و تردید نسبت به اسناد عادی کلیک کنید .
استرداد سند مورد انکار و تردید
به موجب ماده 218 قانون آیین دادرسی مدنی ، در مقابل تردید یا انکار ، هرگاه ارائه کننده سند ، سند را استرداد نماید ، دادگاه به اسناد و دلایل دیگر رجوع می کند . ارائه کننده سند معمولا در صورتی در برابر ادعای انکار و تردید سند خود را مسترد می کند که یا بیم اثبات نشدن اصالت سند را داشته باشد و یا سایر دلایل خود را به اندازه ای کافی بداند که تن دادن به اصالت سند مورد انکار یا تردید را موجب پیچیده شدن دادرسی بداند .
از سوی دیگر ، به موجب همان ماده ، چنانچه صاحب سند ، سند خود را استرداد نکرد و سند موثر در دعوا بود ، دادگاه مکلف است به اعتبار آن سند رسیدگی نماید . بر اساس این ماده ، اگر ارائه کننده سند آن را استرداد ننماید ، هر گاه سند در دعوا موثر نباشد ، دادگاه نباید وقت خود را در رسیدگی به اصالت آن سند تلف نماید . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد اینکه استرداد سند یعنی چه کلیک کنید .
اثبات اصالت سند مورد انکار یا تردید
بر اساس مقررات قانونی مختلف همچون مواد 217 الی 219 قانون آیین دادرسی مدنی ، کسی که نسبت به سند عادی ارائه شده توسط طرف مقابل ادعای انکار یا تردید نموده است ، تکلیفی در خصوص اثبات عدم اصالت سند ندارد ؛ بلکه ارائه کننده سند مکلف به اثبات اصالت سند مورد انکار یا تردید خواهد بود . برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص اثبات اصالت سند عادی کلیک کنید .
ارائه اصل سند در اولین جلسه دادرسی
بر اساس ماده 96 قانون آیین دادرسی مدنی ، خواهان مکلف است اصل اسنادی که رونوشت آنها را ضمیمه دادخواست نموده است ، در اولین جلسه دادرسی حاضر نماید تا اگر طرف مقابل درخواست نمود ، به دادگاه تسلیم شود و در صورتی که مورد تردید یا انکار قرار گرفت ، به اصالت آن رسیدگی شود . برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص ارائه اصل سند در دادگاه و ضمانت اجرای عدم ارائه اصول اسناد کلیک کنید .
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد شرایط و نحوه رسیدگی به انکار و تردید در دادگاه به کانال تلگرام آیین دادرسی و ادله اثبات دعوا مراجعه کنید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون شرایط و نحوه رسیدگی به انکار و تردید در دادگاه پاسخ دهند .