موسیقی سنتی ایرانی غنی است و بعد معنوی عمیقی دارد. سنت آهنگ ایرانی به قرن ها قبل برمی گردد و سازهای زیادی در ایران ساخته شده است. ورود به دنیای آهنگ کلاسیک ایرانی قدم گذاشتن به دنیایی است که همه حواس را برمی انگیزد.
تاریخ موسیقی ایران
شواهد باستان شناسی نشان می دهد که پیشرفت موسیقی در ایران در اولین تمدن های آن ریشه دارد. سازها، متون و نقاشی ها گواهی از ظهور نوازندگان تا تمدن ایلام است. حتی اگر اطلاعات کمی در مورد سنت آهنگ در زمان امپراتوری بزرگ ایرانیان هخامنشیان داشته باشیم، می دانیم که این سنت از قبل بخش مرکزی زندگی دربار بوده است. مورخان یونانی نوشته اند که کوروش کبیر قبل از جنگ با ارتش آشور سرود قهرمانانه ای سرود و این گروه برنجی بود که این حمله را اعلام کرد. در اساطیر ایرانی اختراع موسیقی را جمشید پادشاه باشکوه می دانند.
در زمان ساسانیان است که آهنگ ایرانی ریشه اصیل خود را می یابد و اسناد بسیاری از این دوره بر اهمیت آن گواهی می دهد. به عنوان مثال، در چند نقش برجسته ساسانی، مانند طاق بستان، در کرمانشاه، نوازندگان به تصویر کشیده شده اند. در آن زمان، موسیقی یک سرگرمی ساده برای دربار نبود، بلکه به عنوان راهی برای ارتباط مردان با خدا تلقی می شد.
بسیاری از نوازندگان مشهور در دربار ساسانی می زیستند که یکی از بنیانگذاران آهنگ ایران، باربد، از جمله آنهاست. این شاعر و نوازنده بسیار محترم برای پادشاه خسرو دوم نوازندگی می کرد و او را مخترع سنت موسیقی که امروزه می شناسیم، می دانند.
در زمان سلسله قاجار، بسیاری از موسیقی دانان مشهور به توسعه هنر آهنگ ایرانی کمک کردند. همزمان با جذب خاص شاهان قاجار توسط کشورهای غربی، تأثیراتی از اصول موسیقی غرب وارد آهنگ سنتی ایران شد. میرزا عبدالله نوازنده تار و سه تار دربار قاجار با تدریس آهنگ ایرانی در هنرستان ها و دانشگاه ها نقش عمده ای در پایه گذاری موسیقی ایرانی داشته است. از او به عنوان یکی از برجسته ترین نوازندگان تاریخ ایران یاد می شود.ی