بخشی از لذت درک هنر و نقاشی در قرن بیست و یکم، طیف گسترده ای از عناصر سبک موجود و اشکال متنوع بیان است. پیشرفت تکنولوژی، از جمله اختراع لوله رنگ فلزی، پالت رنگ، تکامل عکاسی، و همچنین تغییرات اساسی در قراردادهای اجتماعی، سیاست و فلسفه، همراه با رویدادهای جهان، شیوه خلق هنر را تغییر داد. هنرمندان اواخر قرن 19 و 20 تحت تأثیر این نوآوری ها، جهش های کوانتومی را در سبک های نقاشی خود مشاهده کردند. در واقع آزادی هنری که در دهه‌های پایانی قرن نوزدهم رخ داد، پایه‌های دنیای هنر معاصر را هموار کرد و به خلق سبک‌های نقاشی منحصربه‌فرد منجر شد.
ما در این مقاله هشت تا از بهترین سبک های نقاشی را به شما معرفی کرده ایم که برخی از آنها واقعی تر از بقیه هستند. با دانستن و یادگیری در مورد این سبک های مختلف نقاشی، می توانید با رویکردهای مختلف آزمایش کنید و سبک خود را توسعه دهید!
واقع گرایی یا Realism
رئالیسم از زمان نهضت رنسانس یک سبک نقاشی غالب بوده است.
رئالیسم که اغلب از آن به عنوان «هنر واقعی» یاد می‌شود، تلاش می‌کند تا موضوع یک نقاشی را آنطور که در زندگی واقعی به نظر می‌رسد، به‌جای سبک‌سازی یا انتزاعی به تصویر بکشد.
این هنرمند زمان و تلاش قابل توجهی را صرف ایجاد تصویری دقیق از اشکال و اشیاء زندگی، با استفاده از ضربه‌های قلم موی کنترل‌شده با رنگ‌ها و ارزش‌های فراوان می‌کند. او با توجه به جزئیات، از پرسپکتیو برای ایجاد بعد فضا و عمق استفاده می کند و ترکیب بندی و افکت های نور را تنظیم می کند تا سوژه کاملا واقعی به نظر برسد.
امپرسیونیسم
این سبک از نقاشی که در دهه 1880 در اروپا پدیدار شد، با قلم موهای نسبتاً کوچک، نازک و در عین حال قابل مشاهده و ترکیب بندی باز، با تأکید بر تصویر دقیق نور طبیعی در کیفیت های متغیر و زوایای بصری غیرعادی آن مشخص می شد. از این رو، نقاشی های امپرسیونیستی اغلب در فضای باز نقاشی می شدند تا جلوه های نور طبیعی خورشید و رنگ سوژه ها را به تصویر بکشند.
موتیف نقاشی امپرسیونیستی معمولاً موضوعات رایج روزمره است، جایی که هنرمندان سعی می کردند نور را نه از طریق جزئیات با استفاده از رئالیسم، بلکه از طریق ژست و توهم به تصویر بکشند. سوژه ها اما ظاهر واقع گرایانه خود را حفظ می کنند، اما با نشاط در مورد آنها که ویژگی منحصر به فرد این سبک است. به عبارت دیگر، نقاشی های امپرسیونیستی بازنمایی تأثیر یک هنرمند است.
نقاشانه
این سبک از نقاشی در طول انقلاب صنعتی در اروپا در نیمه اول قرن 19 پدیدار شد. اختراع لوله رنگ فلزی به هنرمندان این امکان را می دهد که از محدودیت های استودیو خود فرار کنند و مستقیماً از جهان به ویژه نور مستقیم الهام بگیرند تا بر آثار هنری خود تمرکز کنند. از این رو، این سبک هنری بر خود عمل نقاشی - شخصیت قلم مو و رنگدانه ها تأکید دارد.
اگرچه سوژه ها به صورت واقع گرایانه ارائه شده بودند، اما هیچ تلاشی برای پنهان کردن کار فنی استفاده شده برای ایجاد نقاشی با صاف کردن بافت، لبه ها یا علائم باقی مانده در رنگ توسط قلم مو یا چاقوی پالت انجام نشد. در واقع، این سبک شامل استفاده از رنگ به شیوه‌ای نسبتاً شل بود که منجر به ایجاد ضربه‌های قلم موی قابل مشاهده در اثر هنری تمام‌شده می‌شد.
برای خواندن ادامه این مطلب، به لینک "منبع" مراجعه کنید.