برای پیوند لثه روشهای متعددی وجود دارد که بسته به نیاز بیمار به کار گرفته می شود. روشهای پیوند لثه به صورت زیر است:
انواع پیوند لثه
پیوند آزاد لثه: این روش مشابه پیوند بافت همبند است و در آن از بافت سقف دهان استفاده می شود. تفاوت آن در این است که به جای برش لایه بیرونی سقف دهان به صورت یک زبانه بافتی و برداشتن بافت زیر آن برای پیوند، مقدار کمی از بافت کامل سقف دهان برداشته می شود و به محل مورد نظر پیوند می خورد. این روش بیشتر در کسانی انجام می شود که لثه شان نازک است و نیاز به بافت بیشتری برای افزایش حجم لثه دارند.
پیوند بافت همبند: این رایجترین روش پیوند لثه برای درمان بیرون زدگی ریشه دندان است. در پیوند بافت همبند، یک زبانه پوستی از سقف دهان بریده می شود و بافتی از زیر زبانه بافتی آن به نام “بافت همبند ساب اپی تلیال” برداشته شده و سپس به بافت لثه اطراف ریشه دندان که بیرون زده است، پیوند می شود. پس از برداشتن بافت همبند از سقف دهان، پوست روی سقف دهان به جای خود برگردانده شده و بخیه می شود.
پیوند بافت همبند چگونه است
پیوند پدیکِل: در پیوند پدیکل، به جای این که بافت از سقف دهان برداشت شود، از لثه اطراف یا نزدیک دندانی که نیاز به ترمیم دارد برداشت می شود. این زبانه بافتی که پدیکل نام دارد تنها یک طرف آن بریده می شود و سپس بافت چرخانده می شود تا روی محل مورد نظر قرار بگیرد در حالی که هنوز از یک طرف به جایگاه اصلی خود وصل است. پس از این که بافت روی ریشه دندان را پوشاند، همانجا بخیه می شود. این روش فقط در کسانی انجام می شود که بافت لثه نزدیک به دندانشان زیاد است.