حتما باید برای مصرف دارو با روانپزشک مشورت کنید. اما به طور کلی چند قائده کلی برای درمان دارویی اختلال دو قطبی وجود دارد.
1- لیتیوم، سدیم والپروت، اولانزاپین معمولا برای درمان طولانی مدت اختلال دو قطبی، افسردگی و شیدایی تجویز می‌شود.
2- کارمازپین برای موقعی که نوسان خلق و خو در فرد بسیار سریع تغییر می کند تجویز می‌گردد.
3- ترکیب دارویی نیز در بعضی از موارد برای برخی از افراد لازم است.
بطور کلی نمی‌توان گفت بهترین دارو برای درمان اختلال دو قطبی چیست چرا که تجویز دارو با توجه به شرایط و میزان پیشروی اختلال در هر فرد متفاوت می‌باشد. در زمان تجویز دارو معمولا داروهایی تجویز می‌شوند که بیشترین تاثیر را در افراد با مشخصات مشابه داشته است.
مشکل اصلی درمان اختلال دو قطبی با دارو
یکی از مشکلات اساسی در دارو درمانی اختلال دو قطبی پایبندی بیمار به درمان است. این عدم پایبندی بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی ناشی از اثرات جانبی این داروها از جمله افزایش وزن و خطر دیابت، خواب آلودگی و کندی عملکرد و رفتار مرتبط می باشد. این اثرات جانبی برای برخی از داروهای ضد روانپریشی آتیپیکال و همچنین برای ضد تشنج‌ها و درمان به وسیله لیتیوم، شایع‌تر می‌باشد. همچنین علاوه بر اثرات جانبی، این داروها برای بعضی از بیماران مشکل ساز است.
طولانی بودن سیکل درمان برای بیماران دلهره آور می‌باشد. تقریبا بیش از دو سوم بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی بعد از دو ماه پس از شروع درمان مصرف داروهای تثبیت خلق خود را قطع می‌کنند. قطع مصرف دارو سبب عود بیماری و افزایش در فرد می‌شود. این دلایل اهمیت درمان‌های جایگزین به جای درمان دارویی مانند وران درمانی و رفتار درمانی برای درمان اختلال دو قطبی را بیشتر می‌کند.