به حذف قسمتهای شل و اضافی واژن، سفت و تنگ کردن عضلات کانال واژن و نیز عضلات لبهای واژن (عضلات پرینه) با عمل جراحی، واژینوپلاستی گفته می شود. این جراحی برای درمان گشادی واژن، ترمیم و بازسازی عضلات واژن و پرینه که صدمه دیده اند، انجام می شود.
معمولا خانمهایی که عضلات کف لگن شان آسیب دیده، دارای علائمی مثل کاهش حس جنسی، احساس گشادی واژن و نیز عفونتهای مکرر واژینالی هستند. نه تنها میل جنسی این بانوان کاهش می یابد، بلکه همسر آنها نیز دچار کاهش حس جنسی و نارضایتی می شود.
علل شلی و گشادی واژن
هر چند گشادی واژن ممکن است به دلایل ژنتیکی و ارثی رخ دهد، اما معمولا این عارضه در اثر افزایش سن خانمها و شل شدن تمام عضلات بدن در اثر بالا رفتن سن و کاهش کلاژن سازی در بافتها ایجاد می شود. عوامل دیگری نیز در از بین رفتن استحکام و بافت طبیعی واژن موثرند. مثلا:
• مصرف دخانیات
• بیماری های مزمنی مثل یبوست، آسم، آلرژی، سرفه های شدید و طولانی
• افزایش و کاهش وزن
• کشیده شدن دیواره های واژن موقع زایمان طبیعی
• بارداری
• ورزشها و کارهای سنگینی که به شکم و لگن فشار می آورند
این عوامل باعث شلی واژن و گشادی آن می شوند. عدم توجه به درمان گشادی واژن، عوارض بیشتری را برای بانوان به همراه دارد.
عوارض گشادی واژن
اگر جراحی تنگی واژن برای خانمهایی که به این عمل نیاز دارند انجام نشود، به مرور زمان این خانمها دچار مشکلات زیر می شوند:
• افتادگی مثانه
• افتادگی رحم
• افتادگی واژن
• بی اختیاری ادرار
• عفونت های واژینالی مکرر
همچنین، گشادی واژن باعث کاهش میل جنسی، کاهش ارگاسم و حس جنسی در زنان شده و منجر به ایجاد اختلافات زناشویی بین زوجین خواهد شد.
جراحی واژینوپلاستی چگونه انجام می شود؟
برای انجام این جراحی، قسمتهای اضافه، شل و آسیب دیده عضلات واژن و پرینه برداشته می شوند. قسمتهای باقی مانده این عضلات، کشیده و به هم نزدیک می شوند. سپس آنها را به یکدیگر بخیه می زنند. این جراحی نه تنها کانال واژن، بلکه مدخل واژن را نیز تنگ می کند و یک ساختار یک دست به وجود می آورد.
بخیه های به کار رفته در جراحی تنگ کردن واژن از نوع جذبی هستند و نیازی به کشیده شدن ندارند. جای برش ها و بخیه های جراحی هم اگر با بهترین کیفیت نخ جراحی و با ظرافت و مهارت انجام شود، باقی نمی ماند.