استفاده از بشکه به عنوان ظروف ذخیره سازی مفهوم جدیدی نیست. در ابتدا بشکه ها از تخته های چوبی و نوارهای فلزی ساخته می شدند. این ظروف بسیار عالی بودند زیرا وقتی با مایع پر می شدند نشتی نداشتند و برای ساختن به چسب یا میخ نیاز نداشتند. بشکه چوبی نمادین هنوز هم تا به امروز در تولید شراب و ویسکی استفاده می شود.
در اوایل دهه 1900، بشکه های چوبی جای خود را به ماده جدید بادوام تر و آسان تر ماشینکاری دادند: فولاد. بشکه های فولادی قوی تر، برای استفاده در حمل و نقل ایمن تر بودند و می توانستند در خط مونتاژ با کار بسیار کمتری نسبت به بشکه های چوبی تولید شوند. درام فولادی هنوز به طور گسترده برای ذخیره سازی و حمل و نقل مایعات تا به امروز استفاده می شود.
فن‌آوری پیشرفته‌تر و شیوه‌های ساخت در اواخر دهه 1960 امکان تکرار دیگری از بشکه را فراهم کرد: بشکه پلاستیکی. بشکه های پلاستیکی از پلی اتیلن با چگالی بالا و وزن مولکولی بالا (HDPE) ساخته می شوند.
پلی اتیلن یک ماده عالی است زیرا بی اثر است و در برابر محتوای pH بالا یا پایین مقاوم است. همانطور که غذاخوری ها می دانند، اسیدیته محصولات غذایی می تواند زیاد یا کم باشد. برخی از مواد، از جمله محصولات غذایی، سوز آور هستند و حتی می توانند فولاد را تجزیه کنند. آیا تا به حال روی سس گوجه فرنگی فویل برای مدت طولانی گذاشته اید؟ نتیجه نامطلوب یک مورد است: سس درست از طریق فلز می خورد.
استفاده از پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) در مقابل چگالی کم (LDPE) اجازه می دهد تا بشکه ها به طور کامل از پلی اتیلن ساخته شوند، برخلاف استفاده از پوشش پلاستیکی در یک درام فولادی.
بشکه های پلاستیکی چگونه ساخته می شوند؟
درام های پلاستیکی از طریق فرآیندی به نام قالب گیری دمشی تولید می شوند. این فرآیند اجازه می دهد تا اشکال مختلف بدون درز در داخل ایجاد شود. بشکه‌ها هنوز به شکل استوانه‌ای قالب‌گیری می‌شوند تا با استفاده از ابزارهای مشابه یک درام فولادی، نورد و جابجایی امکان‌پذیر باشد. شکل گرد فاقد گوشه های ضعیف است (گوشه ها در برابر ترک خوردن با ضربه و قرار گرفتن در معرض آسیب هستند). مزیت اضافی طراحی بدون درز این است که از تجمع باکتری در شکاف ها جلوگیری می کند.
چرا بشکه ها آبی هستند؟
آه، سوال میلیون دلاری. بشکه های پلی اتیلن در رنگ های مختلف تولید می شوند. برخی از بشکه ها به رنگ طبیعی نیمه شفاف هستند تا به پرکننده اجازه می دهد تا سطوح مواد را در بشکه ها ببیند. با این حال اینها مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش نیستند و برای نگهداری در فضای باز مناسب نیستند. درام های سیاه مشکل ساز هستند زیرا رنگدانه سیاه اغلب با مخلوط کردن رنگ های مختلف در یک فرآیند بازیافت ایجاد می شود و هیچ اطمینانی در مورد استفاده از مواد پلاستیکی قبلی وجود ندارد. بشکه های سیاه معمولاً برای مواد غذایی نیستند.
بیشتر درام های پلی اتیلن آبی هستند. و بدین ترتیب رنگ آبی به استاندارد صنعتی برای نگهداری مواد غذایی تبدیل شد. رنگدانه آبی موجود در درام های پلی اتیلن نسبت به طبیعی مقاومت بیشتری در برابر اشعه ماوراء بنفش دارد و کثیفی یا باقی مانده را به راحتی نشان نمی دهد. آبی طبل استاندارد غذایی است.
یکی از جنبه های فراموش شده و شاید مهم ترین جنبه های پلی اتیلن این است که بازیافت و استفاده مجدد از ظروف آسان است. بی اثری و نفوذناپذیری آنها را به یک کاندیدای عالی برای استفاده مجدد یا "چرخش بالا" تبدیل می کند.