اولاً در آن زمان رسم بر این بود که کنیزان بدون پوشاندن سر و گردن از خانه بیرون می رفتند و چون وضع اخلاقی بدی داشتند برخی از جوانان شاخدار گاهی مزاحم آنها می شدند، در اینجا به زنان مسلمان آزاد دستور می دادند که حجاب داشته باشند. باید کاملاً از اسلام پیروی کنند تا برده شناخته شوند و بهانه ای برای ایجاد مزاحمت برای فاحشه ها فراهم نکنند. بدیهی است که منظور از این سخن این نیست که اوباش حق مزاحمت کنیزان را داشته اند، بلکه منظور این است که بهانه را از دست مفسدان خارج کنند. دیگر اینکه هدف این است که زنان مسلمان مانند برخی از زنان بدحجاب در حجاب بی احتیاطی نباشند و آنقدر بی احتیاطی و بی احتیاطی باشند که غالباً اعضای بدنشان نمایان می شود و این به معنای جلب توجه به افراد بدحجاب است. او را جذب می کند.
مفسران و صاحبان لغت در مورد «جلباب» معانی متعددی برای آن ذکر کرده اند:
1- ملحفه (چادر) و پارچه بزرگی که بلندتر از شال باشد و سر و گردن و سینه را بپوشاند.
2- مقنعه و خمار (روسری).
3- پیراهن گشاد [2]
اگرچه این معانی متفاوت است، اما ارزش مشترک همه، پوشاندن بدن با آن است. امّا به احتمال زیاد صدفی بزرگتر از شال و کوچکتر از چادر است که مؤلف «لسان العرب» به آن استناد می کند.
و مقصود از «یدنین» این است که زنان «جلباب» را به بدن خود نزدیک کنند تا به خوبی از آن محافظت کند، تا گشاد نشود تا هر از گاهی کنده شود و بدن نمایان شود. و به بیان ساده، لباس های خود را بسته بندی کنید. اما اینکه عده ای می خواستند این عبارت را به کار ببرند که صورت هم پوشانده شود، دلالت بر این معنا ندارد و تعداد کمی از مفسران به فکر پوشاندن صورت به معنای آیه افتاده اند [3]. در این که آیا حجاب حتی از مچ به پایین، صورت و دست ها را می پوشاند یا نه، بحث های زیادی در میان علمای حقوق وجود دارد، به طوری که بسیاری بر این باورند که پوشاندن این دو (چهره و کفن) از احکام حجاب خارج است، در حالی که گروهی از فتواها هستند. احتیاط در وجوب پوشاندن خرما، یا لااقل کسانی که پوشاندن هر دو را واجب نمی دانند، آنها را نیز به گونه ای مقید می کنند که تبدیل نشوند و در غیر این صورت منشأ فساد و انحراف می شوند. [4] به هر حال با استفاده از این آیه حکم «حجاب و پوشش» برای آزادی زن پیش از آن نازل شده بود، اما برخی ساده لوح بودند و توجهی نکردند. آیه فوق تاکید دارد که در رعایت دقت کنند.
و چون نزول این قضاوت گروهی از زنان با ایمان را نسبت به گذشته پریشان کرد، در پایان آیه می افزاید: «اللَّهُمْ غَفُورٌ وَرَحِیمٌ».
هر گاه از روی نادانی در این امر کوتاهی کردی، خداوند تو را می بخشد و توبه می کند و به سوی او باز می گردد و وظیفه عفت و پوشش را به خوبی انجام می دهد. [5]