آموزش هنر صناعی فرش نیز همچون سایر هنرها و فنون ایران،از دیرباز به شیوه استاد-شاگردی صورت می پذیرفته و هیچکس بدون کشیدن جور استاد، ظرایط و ریزه کاری ها را نمی دانست.
فنون طراحی، رنگرزی و بافت و مرمت هر یک بنا ب استعداد هنراموز علاقمند،توسط استاد،ذره ذره در جان او جا می گرفت و به تدریج پختگی لازم به او ارزانی می شد. این روال تا شروع دوره تلفیقی: آموزش جدید و آموزش استاد شاگردی، تنها شیوه آموزشی قالی بافی بود.
میرزا محمدخان نقاش باشی ملقب به کمال الملک که در سال ۱۲۶۴ هجری قمری از خانواده ای هنرمند در کاشان به دنیا آمد، مدرسه عالی صنایع مستظرفه را در سال ۱۳۲۹ هجری قمری تاسیس نمود. او تلاش می کرد تا علاوه بر بهره گیری آگاهانه از هنر متفاوت غربی هنر اصیل ایرانی را نیز مورد استفاده قرار داده و لذا در آموزش های خود از شیوه استاد شاگردی نیز بهره می برد. این اعجوبه نقاشی دوره قاجار برای نخستین بار، موزش نوین را در قالی بافی شروع کرد. ایجاد رشته آموزش قالی بافی، نمودار آگاهی وی از ارزش هنرهای اصیل ایرانی و توجه به حفظ این حرفه بود و ضمناً تهدادی از هنرمندان،برجسته مینیاتور و نقش قالی، جهت تکمیل توانایی خود،در این مدرسه به آموزش پرسپکتیو و آناتومی پرداختند.
این مدرسه عالی از دوره قاجار و حداقل پایان دره رضاخان،محوریت آموزش در زمینه هنرهای مختلف و از جمله هنر صناعی فرش را برعهده داشت ئ افرادی برجسته چون استاد جمشید امینی،استاد رضشا وفای کاشانی، استاد غلامحسین اسکندانی،استاد عبداله باقری،استاد اشرف کاشانی در این مدرسه و در مکتی کمال الملک اصول طراحی و نقاشی قالی را آموخته و حتی پس از آن بعضاً مدرس این هنر در آن مدرسه گردیده اند. ما دانش فرش