اینها معمولاً از چندین لایه پارچه تشکیل شده اند و با استفاده از حلقه های گوش یا بند سر به صورت متصل می شوند. آنها اساساً برای به حداقل رساندن انتقال ذرات ویروس موجود در قطرات تنفسی بزرگتر تولید شده در هنگام صحبت، سرفه یا عطسه طراحی شده اند، اما محافظت کمی برای خود پوشنده ایجاد می کنند. این امر فاصله گذاری فیزیکی و تهویه را در هنگام پوشیدن از اهمیت ویژه ای می بخشد.
ماسک های سه لایه پارچه ای در حالت ایده آل باید سه لایه از جمله لایه میانی داشته باشند که می تواند یک فیلتر یکبار مصرف باشد. لایه داخلی باید از پارچه ای ساخته شود که مانند پنبه به راحتی رطوبت هوا را جذب کند. لایه میانی به طور ایده آل باید از پلی پروپیلن "ریسی شده" ساخته شود - ماده ای ساخته شده توسط انسان با آرایش تصادفی الیاف، مانند اسپاگتی روی بشقاب - در حالی که بیرونی ترین لایه باید از پارچه ای ساخته شود که قطرات و رطوبت را دفع کند، به عنوان مثال، پلی استر. یا ترکیبی از پلی استر و پنبه.
هنگام انتخاب ماسک سه لایه پارچه ای، از ماسک هایی mask که فقط یک لایه پارچه دارند خودداری کنید و برای تناسب بهتر به دنبال ماسکی باشید که دارای نوار فلزی یا پلاستیکی قابل خم شدن باشد که بتوان آن را روی پل بینی قالب زد. تحقیقی که اخیرا توسط مجله مصرف کننده بریتانیایی انجام شد، نشان داد که توانایی ماسک‌های پارچه‌ای برای فیلتر کردن ذرات، با بهترین فیلتر کردن 99 درصد ذرات به اندازه باکتری - به خوبی ماسک‌های جراحی - و بدترین روش برای فیلتر کردن ذرات متفاوت است. 7 درصد ماسک‌های سه‌لایه، به‌ویژه آنهایی که حاوی فیلتر یکبار مصرف هستند، مؤثرترین هستند. نوع پارچه نیز مهم بود: ماسک هایی که بدترین عملکرد را داشتند از یک لایه عمدتاً پلی استر تشکیل شده بودند. در حالت ایده آل، کدام؟ پیشنهاد می شود به دنبال ترکیبی از پارچه های مختلف مانند پنبه، پلی پروپیلن و انواع مختلف پلی استر باشید.
همچنین، از آنجایی که ماسک‌های پارچه‌ای اساساً برای محافظت از افراد دیگر طراحی شده‌اند، از افرادی که ماسک ظاهری ضعیف دارند یا اصلاً ماسک ندارند، خودداری کنید.
