روانشناسان بالینی معمولا هنگام ارزیابی بیمار از روش های مختلفی استفاده می کنند. البته برخی دیگر تمرکز خود را بر روی درمان خاصی گذاشته اند. بسیاری از روان شناسان از رویکرد التقاطی برای درمان اکثر بیماران استفاده می کنند. این روش درمان شامل استفاده از روش های مختلف برای تهیه یک برنامه درمانی برای هر بیمار است.
دیدگاه شناختی رفتاری
یکی دیگر از رویکرد های این شاخه از روانشناسی، دیدگاه شناختی رفتاری است. این رویکرد متشکل از مکاتب فکری رفتاری و شناختی می باشد. روانشناسان با استفاده از این رویکرد می توانند نحوه تعامل احساسات، افکار و رفتار بیمار را ارزیابی نمایند. البته درمان شناختی رفتاری معمولا بر تغییر افکار و رفتاری است که به پریشانی روانشناختی ختم می شود.
دیدگاه انسان گرایانه
یکی دیگر از رویکرد های این نوع روانشناسی، دیدگاه انسان گرایانه است. این نوع دیدگاه با دید کلی به بیماری نگاه کرده و تمرکزش را بیشتر بر روی خود واقعی ساز قرار می دهد.
رویکرد روان پویایی
این رویکرد نیز بر اثر کار فروید شکل گرفته است. وی معتقد بود که ذهن ناخودآگاه تاثیر زیادی بر رفتار ما داشته و می تواند به آن شکل دهد. روانشناسانی که از این روش برای درمان استفاده می کنند، بیشتر از ارتباط آزاد برای ارزیابی و بررسی انگیزه های اساسی و ناخودآگاه بیمار استفاده می نمایند.