زینت زیبایی یک فرهنگ جهانی است و ریمل مژه و ابرو را می توان در مصر باستان ثبت کرد. سوابق مربوط به حدود ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد به ماده ای به نام سرمه اشاره دارد که برای تیرگی مژه ها ، پلک ها و ابروها استفاده می شد. زنان و مردان از سرمه برای چشم ها استفاده می کردند، اعتقاد بر این بود که سرمه ارواح شیطانی را دفع می کند و از روح محافظت می کند. غالباً از جالنا تشکیل شده است. مالاکیت و زغال چوب یا دوده ، مدفوع تمساح ؛ عسل؛ و آب اضافه شد تا سرمه از کار نیفتد. از طریق نفوذ مصر، استفاده از سرمه در امپراتوری های بعدی بابل ، یونان و روم همچنان ادامه داشت. پس از سقوط امپراتوری روم ، سرخ در قاره اروپا ، جایی که فقط یک ماده آرایشی محسوب می شد ، از کار افتاد. برعکس ، همچنان در خاورمیانه برای اهداف مذهبی مورد استفاده قرار گرفت.
فلسفه ریمل زدن خود دارای داستانی است که شنیدنش خالی از لطف نیست. اولین بار مصریان باستان بودند که شروع به سیاه کردن چشم و ابرو کردند چرا که آنان بر این باور بودند که این کار، آنان را از شر ارواح خبیثه رها می سازد. نه تنها بانوان بلکه مردان آن ها نیز به این رسوم دیرینه پایبند بودند و از مخلوطی از مواد طبیعی گیاهی، حیوانی، دوده و یا زغال برای این کار بهره می گرفتند. تا سال ۱۸۳۰ میلادی این روند ادامه داشت و همواره از مواد دست ساز برای این کار استفاده می کردند تا اینکه سرانجام یک شخص فرانسوی الاصل به نام یوجین ریمل که به حرفه عطرسازی نیز مشغول بود، اولین بار محصولی به بازار عرضه کرد که از ترکیب دوده زغال و وازلین ساخته شده بود. محصول تولیدی یوجین در آن زمان به سرعت مورد توجه عموم مردم اروپا قرار گرفت. نام ریمل نیز برگرفته از نام همین شخص گرفته شده است.
در دوران ویکتوریا، عقاید اجتماعی کاملاً به سمت تبلیغ محصولات آرایشی تغییر جهت داد و زنان معروف بودند که بیشتر روزهای خود را با رژیم های زیبایی می گذرانند. تلاش زیادی برای ایجاد توهم مژه های بلند و تیره صورت گرفت. در تلاش برای این امر زنان ویکتوریایی در خانه های خود نوعی ریمل درست کردند. آنها مخلوطی از خاکستر و آب گلدان را روی بشقاب گرم کرده و مخلوط گرم شده را به مژه های خود می مالیدند.
محصولی که امروز مردم آن را به عنوان ریمل می شناسند تا قرن نوزدهم تولید نشد. یک شیمیدان به نام اوژن ریمل را با استفاده از ژله نفتی تازه اختراع شده یک ماده آرایشی تولید کرد. نام ریمل مترادف با ماده بود و امروزه در زبان های پرتغالی، اسپانیایی، یونانی، ترکی، رومانیایی و فارسی به “ریمل مژه و ابرو” ترجمه می شود.
در آن سوی اقیانوس اطلس و تقریباً در سال ۱۹۱۵، توماس لایل ویلیامز ماده ای کاملاً مشابه را برای خواهرش مابل ایجاد کرد. در سال ۱۹۱۷ وی از طریق محصولی که به شرکت Maybelline تبدیل شد، تجارت سفارشات پستی را شروع کرد.