بیماری لوپوس و کاشت ایمپلنت

بیماری لوپوس ارتیماتو (erythematosus lupus) یک بیماری مزمن خود ایمنی و التهابی است که ارگان های مختلفی را درگیر می کند و طیف وسیعی از تظاهرات کلینیکی شامل مشکلات پوستی مخاطی-قلبی-کلیوی-ریوی و عضلانی اسکلتی را در بر می گیرد. در ادامه به مبحث بیماری لوپوس و کاشت ایمپلنت نیز می پردازیم:

مشخصه اصلی این بیماری عود – فروکش کننده این است که سیستم ایمنی شخص، بدن خودش را به عنوان مهاجم شناسایی می کند و بر علیه آن آنتی بادی تولید می کند و به همین خاطر به آن خود ایمنی گفته می شود. تولید این آنتی بادی ها و پاسخ التهابی متعاقب آن در نهایت به از بین بردن آن ارگان منتهی می شود. ساختار های دهانی و صورتی و عملکرد آنها ممکن است شدیدا تحت تاثیر بیماری لوپوس قرار گیرند. ضایعات دهانی این بیماری معمولا به شکل زخم های قرمز رنگ در مخاط دهان تظاهر میابند.

شایع ترین مشکلات بیماران لوپوس چیست؟

یکی از شایع ترین مشکلات این بیماران خشکی دهان و سندرم دهان سوزاننده (burning mouth syndrome)می باشد. شیوع ژینژیوت دسکواماتیو (نوعی مشکل لثه متفلس شونده ) و پریودونتیت (بیماری پیوره) نیز بالا می باشد.

مشکلات عضلانی اسکلتی ممکن است باعث اختلال در عملکرد مفصل گیجگاهی فکی شود بعلاوه درمان های سرکوب کننده سیستم ایمنی شامل کورتون باعث احتمال پوکی استخوان و تغییر عملکرد سیستم ایمنی می شوند که ریسک عفونت های دهانی را افزایش میدهد. درنتیجه کاهش بزاق ضایعات مخاطی دردناک ایجاد میشوند که میتوانند باعث عدم امکان رعایت بهداشت شوند. اغلب در باز کردن دهان هم محدودیت وجود دارد.

درمان ایمپلنت مبتلایان به لوپوس

برای درمان ایمپلنت برای بیمارانی که مبتلا به لوپوس هستند شواهد و مدارک زیادی در دسترس نیست و به طبع هیچ دستورالعمل مشخصی هم وجود ندارد. در این بیماری آنتی بادی ها در بافت های همبند ارگان های مختلف تجمع میابند و باعث پاسخ ایمنی می شوند. این بیماری در ۹۰% موارد خانم های جوان تا میانسال را درگیر میکند.

حضور بیماری لوپوس ممکن است باعث نقص ساختاری سر و صورت به طرق مختلف شود. بزرگترین مشکل خشکی دهان (گزوروستومیا) سوزش و خارش مخاط دهان و ضایعات مخاطی دردناک میباشد. ناراحتی بیمار با دست دندانهای متحرک بد تر میشود چون باعث تحریک مداوم مخاط دهان می شود و باعث پایین آمدن کیفیت زندگی بیمار می شود.

لوپوس در ۶۰% بیماران بر روی مفصل گیجگاهی فکی تاثیر میگذارد که باعث محدودیت باز شدن دهان و دردناک بودن آن میشود. مشکلات سیستمیک شایع بیماری لوپوس شامل اندوکاردیت (libman-sacks)که در ۵۰% این بیماران دیده میشود، تجمع کمپلکس های خودایمنی در دیواره داخلی دریچه های قلب باعث ضایعات قلبی میشود که میتواند توسط باکتریمی گذرای حاصل از جراحی ها کلونیزه شود.

پس درمان های جراحی دهان در همچنین بیمارهایی نیاز به پیش درمانی آنتی بیوتیک دارد. البته در صورتی که بیمار لوپوس سابقه بیماری قلبی نداشته باشد نیاز به پیش درمانی آنتی بیوتیک نیست ولی پس از جراحی همیشه نیاز به آنتی بیونیک میباشد

سندرم آنتی فسفولیپید که به عنوان سندرم ضد انعقادی لوپوس شناخته می شود یک اختلال خود ایمنی می باشد که یکی از تظاهرات لوپوس میباشد. حدود ۶۰-۳۰ از بیماران دارای این سندرم، دارای لوپوس هستند. خیلی از این بیماران برای کنترل وضعیت خود آسپیرین مصرف میکنند دردوزهای پایین برای جراحی های دهان نیاز به قطع کردن آن نیست و صرفا با ابزار های ضد خونریزی موضعی (مثل فشار دادن گاز استیریل) میتوان خونریزی را متوقف کرد.

پوکی استخوان (استئوپنی واستئوپروز) در۶۷%از خانمهای دارای لوپوس دیده می شود. از علل آن استفاده ار کورتون (به عنوان علت اصلی) یائسگی زود هنگام، نقص کلیوی، سطوح پایین ویتامینD و داشتن لوپوس به مدت طولانی و سن بالا نیز عنوان میشود. در ضمن اثبات شده است که وجود دیابت نوع ۲ باعث تغییر متابولیسم استخوان می شود.

نتیجه گیری:

بعضی مواقع اولین علایم لوپوس در دهان ظاهر میشود و این مسیله لزوم معاینات کلینیکی دوره ای دندانپزشکی را گوشزد میکند. حتی در بیماران ASA 3 (وضعیت با بیماریهای شدید پزشکی) نیز امکان انجام ایمپلنت وجود دارد.

ولی در عین حال باید ملاحظات خاصی را در نظر گرفت:

در صورت مصرف کورتون ترمیم زخم اندکی به تاخیر میفتد.

مشکلات انعقادی واحتمال خونریزی.

شکست ایمپلنت به میزان اندکی بیشتر است.

بزاق کمتر و احتمال عفونتهای قارچی

منبع: https://kasradental.com