سلامت بافتهای اطراف ایمپلنت فوری و یا کاشت هایی که به صورت معمولی نیز انجام می شوند، برای موفقیت در دراز مدت آن بسیار حیاتی است. در سیستم های ایمپلنت ۲ مرحله ای، ایمپلنت در سطح استخوان یا اندکی پایین تر از آن قرار دارد. اباتمنت در زمان جراحی یا پس از پروسه التیام بدرون ایمپلنت پیچ می شود و روکش ایمپلنت برروی آن قرار می گیرد.
اتصال مستقیم اباتمنت به ایمپلنت دندان
بر اساس نیاز های کلینیکی بیمار، انواع مختلفی از اباتمنت می تواند بصورت مستقیم به ایمپلنت های دندانی متصل شود شامل:
- اباتمنت های اینترمدیت (intermediate)
- اباتمنت ها اختصاصی (customized)
متدهای مختلف استریلیزاسیون
براساس گایدلاین های ADA (انجمن دندانپزشکی آمریکا) تمام وسایلی که بدرون لثه و یا استخوان بیمار وارد می شوند باید استریل باشند. در صورتی که وسیله تحمل حرارت را داشته باشد باید اتوکلاو شود.
متدهای مختلف برای استریلیزاسیون موجود است:
- بخار تحت فشار (Autoclave)
- شیمیایی (Formaldehyde)
- حرارت خشک
اما یک همچین روشهای استریلیزاسیون می تواند از لحاظ ماکروسکوپی و میکروسکوپی به اباتمنت های دارای سرامیک رزین یا رزین کامپوزیت آسیب برساند برای یک همچین وسایلی ضد عفونی کردن راه حل مناسبی می باشد.
استریلیزاسیون برای حذف تمام میکروب های برروی وسایل انجام می شود. در حالی که اکثر کارخانه های ایمپلنت اباتمنت را استریل می کنند. ولی در طی مراحل لابراتوار این وسایل (اباتمنت) با وسایل زیر آلوده می شوند:
آلوده شدن اباتمنت در لابراتوار
- لوبریکانت
- موم
- ذرات تیتانیوم
یک همچین آلودگی هایی (موم …) توسط متدهای استریلیزاسیون برداشته نمی شوند و می تواند در ناحیه لثه باعث واکنشهای التهابی بافتها شوند.
روشها و پروتوکلها جهت استریلیزاسیون اباتمنت
اگرچه در مقالات و مطالعات توصیه هایی برای استریلیزاسیون اباتمنت ایمپلنت شده است ولی با این حال به نظر می رسد توافق همگانی بر سر آن وجود ندارد. آلودگی زدایی و استریل کرن وسایل دندانی باید بصورت اولیه بر اساس نوع و جنس اباتمنت باشد.
طبق تحقیقات و حتی دانشکده های دندانپزشکی مختلف دنیا روشها و پروتکل یکسانی برای استریلیزاسیون اباتمنت وجود ندارد.
طبق مطالعه Gurevich ۶۸% از متخصصینی که باور دارند که اباتمنت را استریل می کنند، از مواد شیمیایی و زمان اکسپوژرکافی برای این کار استفاده نمی کنند و ۴۹% آنها از اتوکلاو به همراه اندیکاتورهای بیولوژیکی استفاده نمی کنند.
در این مطالعه مشخص شد که اکثر متخصص ایمپلنت ها از روش استریلیزاسیون برای تمام انواع اباتمنت بصورت یکسانی استفاده می کنند. یعنی روشهای مختلف رو بر اساس جنس اباتمنت بکار نمیبرند که می تواند به اباتمنت آسیب بزند.
البته بعضی از دانشکده های دندانپزشکی از پروتکل های متفاوت برای انواع مختلف اباتمنت استفاده می کنند.
به طور بارز بخاطر آسیب حرارت به ایمپلنت اکثر افراد از تمیز کردن ایمپلنت با کلروهیگزدین استفاده می کنند. ما غلظت کلروهگزیدین و زمان اکسپوژر آنها در میان متخصصین ایمپلنت متفاوت است با افزایش روز افزون بیماریهای اطراف ایمپلنت در سر تا سر دنیا تحقیقات زیادی اخیرا برروی آلودگی زدایی از اباتمنت انجام شده است.
کاملا ثابت شده است که وجود میکروب در ناحیه ارتباط بین اباتمنت و ایمپلنت باعث بروز پری ایمپلنتیت می شود. با این وجود استریلیزاسیون اباتمنت بروز این مشکل را بسیار کاهش می دهد.
نتیجه گیری:
هتروژنیسیتی بسیار زیادی در استریلیزاسیون اباتمنت ایمپلنت در سر تا سر دنیا وجود دارد.
- راه های آلودگی زدایی استفاده از مخلوط کلروهگزیدین و الکل اتانول
- کلروهگزیدین و آب اکسیژن (H2O2)
- الکل و آب اکسیژن
- البته به نظر می رسد یکی از بهترین روشها برای آلودگی زدایی اباتمنت استفاده از steam cleaner می باشد (بخار آب)
منبع: https://kasradental.com