۱- منظور از زبان بدن چیست؟
تمام حرکاتی که با دست ها و پاهای خود انجام می دهیم و هم چنین حرکات چهره ما و نگاه های ما، جزء زبان بدن ما می باشد. زبان بدن، حالت و احساس ما را نسبت به صحبتی که می گوئیم، صحبتی که می شنویم، نشان می دهد. اگر ما در حالت شادی باشیم مطمئنا زبان بدن ما ( حرکات چهره و چشم و دست و پاهای ما) متفاوت از حالتی است که ما در حالت ناراحتی بسر می بریم.
۲- اهمیت زبان بدن در ارتباطات چه میزان می باشد؟
آلبرت محرابیان یکی از اساتید بزرگ دانشگاه UCL آمریکا، تحقیقی را در مورد نحوه تاثیر گذاری صحبت های ما در هنگام ارتباط با دیگران، انجام داده است که بسیار قابل تامل می باشد. در این تحقیق گسترده، آلبرت محرابیان این موضوع را بیان نمود که میزان اثر گذای صحبت های ما در گفتگوی با دیگران به ۳ بخش تقسیم می شود: 1_کلام ما 2_لحن ما 3_ زبان بدن ما کلامی که بیان می کنیم و جملاتی که به زبان می آوریم، دارای کم ترین میزان اثر گذاری در گفتگو ها را شامل می شود! (۸ درصد) لحن ما (منظور طرز بیان جملات و کلمات) نسبتا بیشتر از قسمت قبل یعنی کلام ما بر روی مخاطب تاثیر دارد. (۳۸ درصد) اما زبان بدن ما، نحوه استفاده از دست، پا، چهره و چشمان ما در حین ارتباطات، بیشترین میزان اثر گذاری در ارتباطات را برعهده دارند! (۵۵ درصد)
زبان بدن مهم‌تر است یا محتوای حرف‌ها؟
در نمودار زیر، همه چیز به صورت خلاصه به شما نشان داده شده است.
ممکن است تحقیقات مختلف، این درصدها را کم و زیادتر نشان دهند؛ اما نقش زبان بدن در فن بیان نقش بسیار پررنگی است.
لابد فکر می‌کنید زبان بدن یعنی فقط تکان دادن دست و پا یا راه رفتن موقع سخنرانی؛ اما این‌طور نیست…
طبق تحقیقات مختلفی که انجام شده، می‌توانیم بگوییم کمتر از 10 درصد اثرگذاری یک فرد را کلام او تشکیل می‌دهد و فن بیان بدون دقت به زبان بدنمان، تأثیرگذاری کمی دارد.
وقتی زبان بدن از کلام جلو می‌زند!
همانطور که گفتیم، بسیاری از اوقات قبل از اینکه حتی یک کلمه صحبت کنید، می‌توانید پیغام خودتان را به طرف مقابل برسانید.
برای مثال اگر شما صاف بایستید، لبخند بزنید، از دستان خود به صورت طبیعی و به هدف قوی‌تر کردن نقاط مثبت خود استفاده کنید، زبان بدن شما می‌تواند پیغامی مبنی بر اینکه «آماده‌ام صحبت سازنده داشته باشیم» به طرف مقابل می‌رساند. در حالی که هنوز لب به سخن نگشوده‌اید.
اما اگر دستان شما کار غیرطبیعی انجام دهد و یا به هر روشی حواس مخاطب را پرت کند، حرکت شما مشوش و زیاد باشد یا ارتباط چشمی با طرف مقابل برقرار نکنید، به طرف مقابل این پیغام را می‌رسانید که «من آمادگی کمی دارم. به احتمال زیاد تو در بحث پیروز می‌شوی»
از این «نبایدها» در فن بیان در زبان بدن پرهیز کنید…
بهتر است در زبان بدن در فن بیان، از کارهایی که در لیست زیر آورده‌ایم پرهیز کنید تا یک زبان بدن قوی و اصولی داشته باشید. فرض شده است شما با شخصی در حال صحبت هستید که با او بسیار صمیمی یا راحت نیستید.
اول:
ارتباط چشمی شما باید معنادار و هدف دار باشد. سر به هوا یا خیره به زمین نباشید.
دوم:
در موقع صحبت با فرد دیگر، با موهای سروصورت خود بازی نکنید. این کار کمی دور از ادب است!
سوم:
درصورتی‌که با فرد مقابل صمیمی نیستید و جلسه شما رسمی است، بهتر است دست در جیب‌هایتان نکنید.
این کار باعث ایجاد واکنش منفی در دیگران نسبت به ما می‌شود.
این قضیه در صورت صحبت با رفیق صمیمی‌تان صدق نمی‌کند. مثلاً شما در هنگام حرف زدن با رفیق صمیمی‌تان، می‌توانید حتی به او دست هم بزنید یا هر طور دلتان می‌خواهد بایستید.
چهارم:
قوز نکنید. سر و سینه را بالا بدهید و قرص و محکم (اما راحت) بایستید. همین زبان بدن می‌تواند کمک کند که پراعتماد به نفس تر و قوی‌تر به نظر برسید.
زبان بدن امری اکتسابی است یا ذاتی؟
ژست‌ها و حرکات بدن افراد در هنگام سخنرانی بصورت ناخودآگاه انجام می‌شوند یا بر اساس موارد اکتسابی شکل گرفته‌اند؟ اکثر ژست‌های ارتباطی، در سراسر جهان مشابه و یکسان هستند. بعنوان مثال همه افراد هنگامی که خوشحالند می‌خندند یا وقتی ناراحت و عصبانی هستند اخم می‌کنند و ابرو در هم می‌کشند. تقریباً در کل جهان افراد از تکان دادن سر برای نشان دادن «موافقت» یا «تصدیق» استفاده می‌کنند.
بر همین اساس شاید بتوان گفت این حرکات ریشه در ذات و فطرت انسان دارد چراکه افراد کر و لال هم به همین شکل برخی حرکات را انجام می‌دهند. به عنوان مثال خندیدن یک فرد کور مادر زاد که هیچگاه خندیدن را ندیده است، مانند سایرین است و هیچ تفاوت ویژه‌ای ندارد. اما نکته‌ی مهم و اثبات شده این است که مهارت‌های مربوط به کنترل زبان بدن را می‌توان از طریق آموزش و تمرین فرا گرفت و در ارتباطات روزمره از آن به عنوان یک ابزار سودمند بهره برد.