استقامت


توفیق قدم نهادن در حریم دوست از نعمت­ های بزرگی است که یک انسان می­ تو­اند کسب نماید. این توفیق روح و روان آدمی را جلا می ­دهد. البته نیل به این نعمت، نسبی است و انسان­ ها، به اندازه توان و فعالیت خویش بدان راه می­یابند.

استقامت و تحمل سختی و رنج یکی از شرایط رسیدن به این حریم می­ باشد: «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاتَخَافُوا وَ لاتَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ* نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ فِی الآخِرَةِ وَ لَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ؛ درحقیقت کسانی که گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس ایستادگی کردند فرشتگان بر آنان فرود می آیند [و می گویند:] بیم مدارید و غمین نباشید و به بهشتی که وعده یافته بودید شاد گردید. در زندگی دنیا و در آخرت ما دوستانتان هستیم و در[بهشت] هر چه دلهایتان بخواهد برای شماست و هر چه خواستار باشید در آنجا خواهید داشت.»(فصلت، آیات 3۱ ـ30)

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنش­ ها گر کند خار مغیلان غم مخور

حافظ

اگر کسی از سر شوق و اشتیاق در بیابان طلب به سوی دوست و محبوب قدم برمی­ دارد، باید تحمّل و بُردباریش بیشتر باشد. سختی ­ها را تحمل کند و ازسرزنش و ملامت ملامتگران دلسرد و ناامید نگردد. در راه خود ثابت قدم باشد حتی اگر عاقبت امرش به شهادت در راه دوست ختم شود.

خوشا آنان که از پیمانه دوست شراب عشق نوشیدند و رفتند

خوشا آنان که با ایمان و اخلاص حریم دوست بوسیدند و رفتند

خوشا آنان که در راه عدالت به خون خویش غلتیدند و رفتند

خوشا آنان که بار دوستی را کشیدند و نرنجیدند و رفتند

قاسم رسا