شکی نیست که رفتار و گفتار حضرت علی(ع) ـ و به تبع ایشان سایر ائمه(ع) ـ که از طرف خداوند دارای مقام ولایت و امامت هستند، برای همه به ویژه مسلمانان حجت می باشد. ما باید در تمام شئونات زندگی به آن حضرت(ع) اقتدا کنیم. هر کس از آن حضرت پیروی کند اهل صدق، صفا، عبادت، تسلیم، جهاد، جود و ایثار می باشد. در نتیجه چنین شخصی اهل بهشت خواهد بود، چرا که بهشت محل ظهور افعال و ملکات نیک در عوالم دیگر است و هر کس دعوت آن حضرت(ع) را رد کرده و به روش آن حضرت اقتدا ننماید اعمال زشتی از قبیل دروغگویی، خیانت، رباخواری، زیاده طلبی، شهوت پرستی، منفعت طلبی و اعراض از ذکرخدا خواهد داشت که مسلما اهل دوزخ خواهد بود؛ چرا که دوزخ محل ظهور ملکات و افعال زشت در آن عوالم است.
آنچه که در تبعیت و نافرمانی از امر و نهی مولای متقیان حرف اول را می زند حب و بغض است؛ آنان که حبّ علی(ع) را دارند در عمل مطیع آن حضرت(ع) می باشند و کسانی که نسبت به آن بزرگوار بغض و کینه دارند برخلاف دستوراتش عمل خواهند نمود و در نتیجه دوستداران ایشان اهل بهشت خواهند بود و دشمنان آن حضرت(ع) به جهنم فرستاده خواهند شد.
در تأیید این مطلب روایت هایی نقل شده است؛ از جمله مفضل می گوید: قلت لأبی عبدالله جعفر بن محمد الصادق(ع) لم صار أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب(ع) قسیم الجنة و النار؟ قال: لان حبه إیمان و بغضه کفر و إنما خلقت الجنة لأهل الایمان و خلقت النار لأهل الکفر، فهو علیه السلام قسیم الجنة و النار، لهذه العلة فالجنة لایدخلها إلا أهل محبته و النار لایدخلها إلا أهل بغضه؛ به امام صادق(ع) عرض کردم به چه علت امیرالمومنین علی بن ابی طالب(ع) قسیم بهشت و جهنم گفته شده است؟ حضرت(ع) فرمودند: به خاطر اینکه دوست داشتن او ایمان و دشمن داشتن او کفر است و همانا بهشت برای اهل ایمان آفریده شده است و جهنم برای اهل کفر خلق شده است. بنابر این حضرت علی(ع) به این علت قسیم بهشت و جهنم است. بنابر این غیر از اهل محبت و دوستی با او در بهشت وارد نمی شود و غیر از اهل دشمنی با او وارد آتش نمی شود.(علل الشرایع، ج ،1ص162)
سمهودی از علمای اهل سنت می نویسد: جمال زرندی می گوید: « قال المأمون لعلیّ الرضا(ع): بأیّ وجهٍ جدّک علیّ بن أبی طالب قسیم الجنّة والنار؟ فقال: یا أمیرالمؤمنین، ألم ترو عن أبیک عن عبد اللّه بن عبّاس قال: سمعت رسول اللّه(ص): حبّ علیّ إیمان و بغضه کفر؟ فقال: بلی. قال الرضا(ع): فقسمة الجنّة و النّار علی حبّه. فقال المأمون: لاأبقانی اللّه بعدک یا أباالحسن، أشهد أنّک وارث علم رسول اللّه(ص). قال أبوالصّلت عبدالسلام: فلمّا رجع الرضا(ع) إلی بیته، قلت له(ع): یاابن رسول اللّه، ماأحسن ما أجبت به أمیرالمؤمنین؟ فقال(ع): یا أباالصلت، إنّما کلّمته من حیث هو و لقد سمعت أبی(ع) یحدّث عن أبیه(ع) عن علیّ(ع) قال: قال رسول اللّه(ص): أنت قسیم الجنّة و النّار، فیوم القیامة تقول للنّار هذا لی و هذا لک؛ روزی مامون به امام رضا(ع) گفت: به چه علت جد تو علی بن ابی طالب(ع) قسیم بهشت و جهنم خوانده شده است؟ پس امام رضا(ع) به او فرمودند: ای مامون آیا تو از پدرت از ابن عباس از رسول خدا(ص) نقل نکردی که گفت: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمودند: حب علی(ع) ایمان و دشمنی با علی(ع) کفر است؟ پس مامون پاسخ داد: آری. پس حضرت(ع) فرمودند: پس بهشت و دوزخ را بر اساس حبّ او تقسیم می کنند. پس مامون گفت: خدا مرا بعد از تو باقی نگذارد ای اباالحسن؛ شهادت می دهم که تو وارث علم رسول الله (ص) هستی. پس اباصلت می گوید: زمانی که امام رضا(ع) به منزل برگشتند به ایشان گفتم: ای پسر رسول خدا چه نیکو جواب مامون را دادی. حضرت(ع) فرمودند: ای اباصلت من به مامون در حد او پاسخ دادم و شنیدم از پدرم که از پدرش از علی(ع) نقل می کردند که رسول خدا(ص) می فرمودند: تو تقسیم کننده بهشت و جهنم هستی؛ پس روز قیامت به آتش می گویی این [شخص] برای من و این برای تو.»(نثر الدرر، ج 1، ص252)
علیٌّ حُبُّه جُنَّة قسیمُ النَّار و الجَنّّة
وصیّ المصطفی حقاً إمام الإنس و الجِنَّة
ینابیع المودة، ج۱، ص۲۵۴