یکی از مراحل سخت زندگی انسان ها، حشر و جمع شدن در روز قیامت است: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ* یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَ تَرَی النَّاسَ سُکَارَی وَ مَا هُمْ بِسُکَارَی وَ لَکِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ؛ ای مردم از پروردگار خود پروا کنید چرا که زلزله رستاخیز امری هولناک است، روزی که آن را ببینید هر شیردهنده ای(مادر) آن را که شیر می دهد(فرزند) فرو می گذارد و هر آبستنی بار خود را فرو می نهد و مردم را مست می بینی و حال آنکه مست نیستند ولی عذاب خدا شدید است.»(حج، آیات ۲ـ1)
روزی که مردم مانند ملخ های پراکنده از قبرها بیرون می آیند: «فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَی شَیْءٍ نُکُرٍ* خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ* مُهْطِعِینَ إِلَی الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ؛ پس از آنان روی برتاب، روزی که داعی[حق] به سوی امری دهشتناک دعوت میکند. در حالی که چشم هایشان را پایین انداخته، چون ملخ های پراکنده از گورها برمی آیند. به سرعت سوی آن دعوت گر می شتابند. کافران می گویند : امروز، روز دشواری است.»(قمر، آیات۸ ـ6)
در آن روز انسان‌ها همراه با رهبری که در دنیا پذیرفته‌اند وارد محشر می شوند در حالی که سوق دهنده و گواهی دهنده ای با اوست در آن روز پرده‌ها کنار رفته و مجرمین در صف جداگانه، به طور فوج فوج وارد محشر می‌شوند، کسی حق حرف زدن ندارد...
چون در آن روز، هرکس با رهبر خود محشور می شود، همراهی امامان باعث می شود شیعیان ترس و حزنی نداشته باشند.