گفتگو


گفتگو بهترین شیوه ارتباط و هم فکری است. این کنش اجتماعی از یک لحاظ به دو دسته تقسیم می­ شود:

الف ـ گفتگوهای بی ­هدف: در این گفتگوها هدف مشخصی پیگیری نمی ­شود. این گفتگو اغلب با بیان یک خبر و جمله شروع و بعد از بحث در مسایل گوناگون بدون نتیجه مشخصی تمام می­ شود؛ مانند اغلب صحبت­ ها در مهمانی و صحبت­ های داخل وسایل نقلیه عمومی و ...

ب ـ گفتگوهای هدفمند: این گفتگوها با هدف خاصی شروع و با نتیجه­ گیری تمام می­ شوند. این صحبت­ ها یا برای رفع و کم­ کردن سوء تفاهم ­هاست یا برای کشف حقیقت می ­باشد و یا ـ بدون توجه به درستی یا نادرستی مطلب ـ برای رقابت و غلبه بر طرف مقابل است.

نتیجه بخش بودن گفتگوهای هدفمند به مهارت طرفین، آشنایی و تسلط به موضوع وهم سطح بودن دو طرف گفتگو بستگی دارد. اگر طرفین گفتگو در یک سطح نباشند گفتگو حالت پرسش و پاسخ ـ فعال وانتقادی ـ پیدا می ­کند. صحبت ­های محفلی از صحبت ­های نوع اول است که یک موضوع یا مطلبی مطرح و حاضران در مورد آن بحث می­ کنند.

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

حافظ