ترک کوکائین

کوکائین یک داروی محرک است که از یک آلکالوئید گیاهی طبیعی استخراج شده از برگ های گیاه کوکا تهیه می شود. با این حال، تنها در قرن گذشته بود که مردم شروع به جدا کردن ماده اصلی روانگردان خالص، هیدروکلراید کوکائین، از عصاره گیاهی خام آن کردند تا آنچه را که اکنون به عنوان کوکائین می شناسیم، بدست آورند. این شکل خالص شده کوکائین در اوایل دهه 1900 به یک ماده فعال در بسیاری از تونیک ها و اکسیرها تبدیل شد. کوکائین در حال حاضر یک ماده کنترل شده در جدول دوم است، به این معنی که پتانسیل بالایی برای سوء استفاده دارد، اگرچه کاربردهای پزشکی محدودی نیز دارد (با کوکائین دارویی).

بسته به عوامل متعددی، شدت ترک ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. اگرچه به طور کلی، سندرم های ترک محرک نسبتا کمتر از موارد مرتبط با سایر مواد مانند الکل و مواد افیونی شایع است، تجربیات ترک می تواند متفاوت باشد و در برخی موارد ممکن است به مراقبت های پزشکی اضافی نیاز داشته باشد. کوکائین یک ماده مخدر اعتیادآور است. با استفاده مکرر از کوکائین، فرد ممکن است وابستگی فیزیولوژیکی پیدا کند و در صورت تلاش برای توقف مصرف کوکائین، سندرم ترک مرتبط را تجربه کند.

علائم ترک کوکائین چیست؟

علائم حاد ترک کوکائین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اضطراب

تحریک پذیری.

افسردگی

تمرکز ضعیف.

کندی افکار و حرکات.

خستگی

تغییر در الگوهای خواب (مانند پرخوابی یا افزایش خواب آلودگی).

افزایش اشتها.

هوس کوکائین

پارانویا

اگرچه ترک محرک معمولاً علائم جسمی شدیدی را شامل نمی شود (و هیچ خطر پزشکی فوری برای بیمار ندارد)، برخی از افراد ممکن است در معرض خطر اختلالات ناتوان کننده قابل توجهی (مانند افسردگی، افکار و احساسات بسیار منفی) باشند. این دوره از ناراحتی عمیق در برخی موارد می تواند با افکار یا اقدام به خودکشی همراه باشد و همچنین می تواند منجر به بازگشت مجدد بیمار به مصرف کوکائین شود.

در حالی که بسیاری از علائم ترک کوکائین ظرف چند روز پس از ترک شروع به برطرف شدن می‌کنند، برخی از افراد ممکن است دوره ترک طولانی‌تر یا طولانی‌تری داشته باشند و به مدت چند هفته همچنان علائم آزاردهنده ترک را تجربه کنند. -علائم و نشانه های خاص ترک که پس از قطع مصرف این ماده بسیار فراتر از بازه زمانی مورد انتظار باقی می مانند.

شدت علائم ترک می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. این علائم تحت تأثیر عوامل زیادی مانند سن و سلامت عمومی آنها، میزان مصرف کوکائین و مدت زمانی است که آنها استفاده کرده اند. عوامل دیگر عبارتند از مسیر تجویز، و اینکه آیا مواد دیگری در کنار کوکائین استفاده شده است یا خیر. علائم ترک می‌تواند به اندازه‌ای شدید باشد که افراد را مجبور به استفاده مجدد برای تسکین درد و ناراحتی ناشی از ترک کند.

چه چیزی باعث ترک کوکائین می شود؟

افرادی که به این دارو معتاد می شوند معمولا ترک کوکائین را تجربه می کنند. وابستگی به کوکائین زمانی اتفاق می‌افتد که فرد برای مدت طولانی از کوکائین استفاده می‌کند و شروع به تکیه بر دارو برای عملکرد طبیعی خود می‌کند. اعتیاد به کوکائین می تواند با سرعت های متفاوتی در افراد مختلف ایجاد شود. ژنتیک ممکن است نقش مهمی در سرعت معتاد شدن یک فرد به کوکائین پس از مصرف اولیه دارو داشته باشد.

برخی از پدیده های وابستگی و ترک کوکائین را می توان با تأثیر دارو بر انتقال عصبی دوپامین در مغز توضیح داد. مصرف کوکائین می تواند به طور چشمگیری فعالیت پیام رسان شیمیایی دوپامین را در مدارهای مغزی درگیر با انگیزه و پاداش افزایش دهد.

افزایش فعالیت دوپامین مرتبط با کوکائین به شدت مصرف مداوم مواد مخدر را تقویت می کند. با این حال، با گذشت زمان و با استفاده مکرر، مغز فردی که کوکائین مصرف می‌کند، با دوپامین اضافی موجود در سیستم خود سازگار می‌شود و به تدریج نسبت به اثرات کوکائین حساسیت کمتری پیدا می‌کند و این امر ضروری است تا از شروع ترک اعتیاد جلوگیری شود. به مقادیر بیشتری دارو نیاز دارد. علائمی مانند افسردگی و بی خوابی 1

علاوه بر این، کوکائین به عنوان یک "خطر انفجاری" برای وابستگی شناخته شده است، به این معنی که مدت زمانی که طول می کشد تا یک فرد پس از آزمایش اولیه به کوکائین معتاد شود سریعتر از بسیاری از مواد مخدر دیگر است. شروع علائم ترک کوکائین ممکن است به نوع کوکائینی که فرد استفاده می کند بستگی داشته باشد. به عنوان مثال، استفاده منظم از کراک با شروع نسبتاً سریعتر علائم ترک کوکائین، به ترتیب چند ساعت پس از آخرین استفاده، همراه است. به طور کلی، علائم حاد ترک کوکائین ممکن است حدود 3-4 روز طول بکشد.

شدت و مدت علائم ترک ممکن است بین افراد متفاوت باشد. برای مثال، یک مطالعه که پیشرفت بهبودی را در افرادی که از اعتیاد به کوکائین رنج می‌برند ارزیابی کرد، نشان داد که کنترل تکانه‌ها حتی پس از چهار هفته پرهیز نیز بهبود نمی‌یابد.

موارد جدی تر ترک کوکائین می تواند خطر عود را در فرد افزایش دهد. یک مطالعه نشان داد که بیمارانی که در تست شدت ترک کوکائین امتیاز بالایی کسب کردند، چهار برابر بیشتر از افرادی که امتیاز پایینی کسب کردند، مصرف کوکائین را از سر گرفتند. در حالی که خطر عود آنها را کاهش می دهد

مدیریت سم زدایی و ترک کوکائین

اگرچه ترک محرک ممکن است همیشه شدید نباشد، اما همچنان می‌تواند برای فردی که از آن رنج می‌برد ناخوشایند باشد - و همچنین می‌تواند تلاش‌های او را برای بهبودی زودهنگام پیچیده کند. در چنین مواردی، ترک کوکائین را می توان به طور موثر از طریق مداخلات سم زدایی حرفه ای مدیریت کرد

یک پروتکل سم زدایی تحت نظارت پزشکی به بدن اجازه می دهد تا خود را از شر یک محرک خلاص کند در حالی که متخصصان پزشکی پیشرفت اعتیاد را زیر نظر دارند و هر اقدامی را که برای ایمن نگه داشتن افراد در بهبودی اولیه لازم است انجام می دهند. در حالی که در حال حاضر هیچ دارویی به طور خاص برای ترک یا درمان کوکائین تایید نشده است، برخی از داروها ممکن است در طول سم زدایی پزشکی برای کمک به افراد در مدیریت علائم دردسرساز ترک کوکائین، مانند بی خوابی، استفاده شوند.

علائم ترک محرک اغلب با استراحت، ورزش و رژیم غذایی سالم درمان می شود. اگر فردی در طول دوره ترک خود از افسردگی شدید یا مداوم رنج می برد، ممکن است از درمان ضد افسردگی و مراقبت های روانپزشکی اضافی بهره مند شود. در طول ترک کوکائین، ولع مصرف مواد مخدر در افراد به احتمال زیاد بسیار شدید است و بنابراین در معرض خطر بالای عود است. مداخلات رفتاری درمانی، مانند درمان شناختی- رفتاری، مدیریت احتمالی، و تکنیک های پیشگیری از عود می تواند به رفع این مسائل کمک کند.

سم زدایی اغلب اولین گام در برنامه درمانی اختلال مصرف مواد (SUD) است، اما خود سم زدایی جایگزین توانبخشی جامع تر نیست. در عوض، سم‌زدایی اغلب مقدمه‌ای برای آماده‌سازی افراد برای انتقال ایمن به سطحی از مراقبت است که به آنها کمک می‌کند تا جنبه‌های رفتاری، اجتماعی و روان‌شناختی اختلال مصرف مواد خود را بررسی کنند.

داروهای ترک کوکائین

در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که ثابت شده باشد به طور موثری ترک مواد محرک را مدیریت کند. اگرچه برخی از محققان اثربخشی داروهایی مانند مودافینیل و آمانتادین را برای مزایای بالقوه آنها در مدیریت ترک کوکائین بررسی کرده اند، هیچ یک از این عوامل در حال حاضر مورد تایید FDA برای چنین استفاده ای نیستند.

با این حال، به عنوان بخشی از یک برنامه مدیریت ترک، تیم درمانی بیمار ممکن است داروهای مختلفی را برای تسکین علائم (مانند سردرد و بی خوابی) تجویز کند تا بیمار در طول بهبودی اولیه راحت باشد.

محققان هنوز در زمینه گزینه‌های دارویی فعال هستند و تلاش می‌کنند تا دریابند که چگونه می‌توان انواع اختلالات مصرف مواد را با اختلالات مصرف محرک‌ها در میان این اهداف بالقوه درمان کرد.

در پایان...

تشویق بیمار برای ورود به درمان یکی از با ارزش ترین جنبه های مدیریت ترک تحصیل است، زیرا بسیاری از افراد از تلاش های اضافی توانبخشی اختلال مصرف مواد، چه درمان در منزل یا مراقبت های سرپایی بهره مند می شوند. رفتار درمانی متمرکز و سایر مداخلات روانی اجتماعی

اگر اعتیاد به کوکائین درمان نشود، می تواند برای سلامتی و رفاه فرد مخرب باشد. با این حال، با درمان مناسب، افراد می توانند حتی از اختلالات شدید مصرف مواد و اعتیاد به کوکائین بهبود یابند.