9 ویژگی اساسی یک برنامه مدیریت خوب عبارتند از: 1. باید اهداف را مشخص کند، 2. باید ساده باشد، 3. باید واضح باشد، 4. باید جامع باشد، 5. باید انعطاف پذیر باشد، 6. باید باشد. اقتصادی، 7. باید استانداردها را ایجاد کند، 8. باید متعادل باشد، 9. باید قابل اجرا باشد!
بعد از تدوین می توانید شروع به نوشتن آن ها در دفاتر پلنر یا برنامه ریزی خود کنید. اگر هنوز دفتر برنامه ریز خود را تهیه نکرده اید، به راحتی و مراجعه به این سایت می توانید آن را خریداری کنید.
1. باید اهداف را تعریف کند:
اهداف، اهداف غایی هستند که تمام فعالیت ها به سمت آنها هدایت می شوند.
بیانیه ای که اهداف را مشخص می کند باید واضح و مشخص باشد و همه افراد سازمان باید آن را به همان معنا درک کنند.
2. باید ساده باشد:
اگر طرحی به زبانی بیان شود که برای پرسنل شرکت قابل درک نباشد یا پیچیده باشد، ممکن است برای کسانی که باید آن را عملی کنند، مشکلاتی ایجاد کند.
3. باید واضح باشد:
یک برنامه خوب نباید حاوی چیزی مبهم یا نامشخص باشد.
4. باید جامع باشد:
یک برنامه خوب باید شامل همه چیزهایی باشد که برای دستیابی به اهداف شرکت لازم است. اگر یک طرح جامع برای کل سازمان تهیه شود مفیدتر خواهد بود زیرا می توان دید که چیزی از آن باقی نمانده است.
5. باید انعطاف پذیر باشد:
یک طرح منعطف تغییرات برنامه ها را بدون هیچ تاخیری تنظیم می کند. بنابراین یک طرح نباید سفت و سخت باشد. یک برنامه باید به اندازه کافی گسترده باشد تا بتواند با چالش ها و عدم قطعیت های آینده روبرو شود.
6. باید مقرون به صرفه باشد:
باید با در نظر گرفتن این برنامه برنامه ریزی کرد
منابع موجود با دغدغه و استفاده بهینه از منابع موجود. به عبارت دیگر، یک طرح باید هزینه خود را جبران کند و حداقل هزینه عملیاتی را به همراه داشته باشد.
7. باید استانداردهایی را ایجاد کند:
یک برنامه باید استانداردهایی را برای دستیابی به آن مشخص کند. عملکرد واقعی با این استانداردها و انحرافات در صورت ذکر شده مقایسه می شود.
8. باید متعادل باشد:
لازم است اطمینان حاصل شود که هماهنگی مناسبی بین انواع مختلف برنامه ها مانند برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت، برنامه های بخش های مختلف و غیره وجود دارد. هر بخش برنامه های خود را تنظیم می کند. این برای مدیریت است که ببیند همه این برنامه ها به خوبی متعادل هستند.
9. باید قابل اجرا باشد:
یک طرح تنها زمانی ارزش دارد که عملا قابل اجرا و واقع بینانه باشد. باید با در نظر گرفتن محدودیت های برنامه ریزی فرموله شود. اگر طرحی در تئوری خوب باشد اما در عمل بد باشد، فایده ای ندارد. به طور مشابه، اگر نتایج مورد نظر با یک برنامه به دست نیاید، منجر به ناامیدی در تمام سطوح سازمان می شود.