امروزه دستگاه های انکوباتور طیور اتاقهای بزرگی هستند که برای حفظ دمای بین 99.5 تا 100 درجه فارنهایت (37.5 تا 37.8 درجه سانتیگراد) با برق گرم می شوند. از هواکش ها برای گردش هوای گرم شده به طور مساوی بر روی تخم ها استفاده می شود و رطوبت اتاق در حدود 60 درصد تنظیم شده است تا تبخیر آب تخم ها به حداقل برسد. علاوه بر این ، هوای بیرون به داخل دستگاه انکوباتور پمپ می شود تا سطح اکسیژن ثابت 21 درصد را حفظ کند ، که برای هوای تازه طبیعی است. ممکن است 100000 تخم در یک دستگاه انکوباتور تجاری بزرگ به طور همزمان پرورش داده شود و همه آنها حداقل 8 بار در روز در طول دوره انکوباتور 21 روزه چرخانده شوند.
در اواخر قرن نوزدهم ، پزشکان شروع به استفاده از دستگاه های انکوباتور برای کمک به نجات جان نوزادانی کردند که پس از یک دوره بارداری کمتر از 37 هفته به دنیا می آمدند (یک بارداری مطلوب انسان 280 روز یا 40 هفته طول می کشد). اولین دستگاه انکوباتور نوزاد ، که با لامپ های نفت سفید گرم می شد ، در سال 1884 در بیمارستان زنان پاریس ظاهر شد.
دستگاه های انکوباتور مدرن شبیه تخت خواب کودک است ، مگر اینکه در محفظه باشد. معمولاً روکش ها شفاف هستند تا پرسنل پزشکی بتوانند نوزادان را به طور مداوم مشاهده کنند. علاوه بر این ، بسیاری از دستگاه های انکوباتور با دیافراگم دیواره ای جانبی ساخته شده اند که می توان در آنها دستکش های لاستیکی با دست بلند نصب کرد و به پرستاران این امکان را می دهد که بدون برداشتن نوزادان از آنها مراقبت کنند. دما معمولاً بین 88 تا 90 درجه فارنهایت (31 تا 32 درجه سانتیگراد) حفظ می شود. هوای ورودی از طریق یک فیلتر HEPA (هوای تصفیه شده با راندمان بالا) عبور می کند ، که آن را تمیز و مرطوب می کند و سطح اکسیژن داخل محفظه برای پاسخگویی به نیازهای خاص هر نوزاد تنظیم می شود. دستگاه های انکوباتور در واحدهای نوزادان ، مراکز تخصصی مراقبت از نوزادان نارس ، اغلب مجهز به دستگاه های الکترونیکی برای نظارت بر دمای نوزاد و میزان اکسیژن خون او هستند.
