تنگی کانال نخاعی ناحیه لومبر یکی از علل شایع درد پایین کمر، درد باسن و درد پاها در افرادی است که ۵۰ سال به بالا سن دارند. این اختلال به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب به وجود می‌آید و علائم نشانه‌هایی از قبیل بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف را ایجاد خواهد کرد. در ادامه بیشتر در خصوص آن صحبت خواهیم کرد توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه کلینیک خانه درد باشید.
علل تنگی کانال نخاعی ناحیه کمر چیست؟
تعداد زیادی از افراد دچار تنگی کانال نخاعی ناحیه کمر هستند و در برخی از آنها در زندگی خود به مشکل بر می‌خورند. بهبود وضعیت تنگی کانال نخاعی اکتسابی گفته می‌شود. تعداد کمی از افراد با این اختلال متولد میشوند که به این وضعیت تنگی کانال نخاعی مادرزادی یا اولیه می‌گویند. با بالا رفتن سن ریسک بروز تنگی کانال نخاعی افزایش پیدا میکند اما برخی از علل شایع آن به شرح زیر می‌باشند:
استئوآرتریت به تحلیل رفتگی غضروف بین مفاصل گفته می‌شود که در این شرایط بدن به منظور ایجاد واکنش به آسیب ایجاد شده به تولید زائده‌های استخوانی می‌پردازد تا از این ناحیه محافظت بیشتری به عمل بیاورد. این زائده‌های استخوانی باعث میشوند اعصابی که از کانال نخاعی خارج می‌گردند تحت فشار قرار بگیرند.
بالا رفتن سن و تحلیل رفتگی بدن باعث صاف شدن دیسک بین مهره‌ها خواهد شد. در این شرایط فضای کمتری در اختیار اعصابی که از طناب نخاعی خارج میشوند قرار خواهد گرفت و حتی گاهی اوقات برخی از ترکیبات دیسک به این اعصاب فشار وارد میکند.
آسیب دیدگی ستون فقرات، بیماری‌های استخوانی از قبیل بیماری پاژه، تومورهای ستون فقرات و کلفت شدن برخی از رباط‌های خاص ناحیه ستون فقرات می‌‌تواند باعث تنگی کانال نخاعی شود.
در تعداد بسیار زیادی از موارد می‌‌توان به کمک فیزیوتراپی و سایر روش‌های مراقبتی به کنترل علائم حاصل از تنگی کانال نخاعی پرداخت. فقط در موارد شدید تنگی کانال نخاعی انجام عمل جراحی یا استفاده از روش‌های پر تهاجمی ضروری خواهد بود.
علائم تنگی کانال نخاعی
- کمردرد
- انتشار درد به باسن و اندام های تحتانی
- تشدید درد هنگام فعالیت ( حتی نشست و برخاست نیز سبب بروز درد می شود )
- گرفتگی عضلات پشت ساق پا
- بی حسی و گزگز کردن اندام های تحتانی
- ضعف و آتروفی عضلات ران و ساق پا
- کاهش انعطاف پذیری ستون فقرات که سبب کاهش دامنه حرکتی آن می شود.
- بی اختیاری ادرار و یا مدفوع در صورت پیشرفت بیماری
تنگی کانال نخاعی ناحیه لومبر چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک در ابتدا به بررسی سابقه پزشکی شما می‌پردازد و از شما در خصوص علائم و نشانه‌هایی که دارید سوال خواهد پرسید سپس انجام معاینات نورولوژیکی و ارزیابی‌های جسمانی خواهد پرداخت تا بتوانند اطلاعات مناسبی را به دست بیاورد. گاهی اوقات پزشک درخواست انجام عکسبرداری توسط اشعه ایکس یا سایر روش‌های تشخیصی از قبیل سی تی اسکن یا اسکن ام آر آی را می‌دهد تا اطلاعات لازم در خصوص ساختارهای آناتومیکی کمر از قبیل کانال نخاعی و فرامن را به دست بیاورد. تست‌های تشخیصی می‌توانند به طور دقیق علت تنگی کانال نخاعی از قبیل دیسک کمر یا اسپوندیلوزیس را مشخص نمایند.
درمان تنگی کانال نخاعی
خوشبختانه درمان تنگی کانال نخاعی در اغلب موارد به صورت غیر جراحی و با روش هایی همچون فیزیوتراپی و تمرین درمانی قابل بهبود است و تنها در صورتی که روش های غیر جراحی نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکنند و مشکلات پیشرونده عصبی برای بیمار ایجاد شده باشد عمل جراحی انجام می گیرد.
کاهش دادن میزان فعالیت ها برای کاهش فشاری که به ستون فقرات وارد می شود می تواند به تسکین علائم کمک کند.
برای کاهش درد و التهاب می توان از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین، ناپروکسن و ایبوپروفن استتفاده کرد.
در صورت وجود درد شدید و حادی که سبب مشکلات زیادی برای بیمار شده تزریق داروهای کورتونی به خارجی ترین لایه پوشاننده نخاع و ریشه های نخاعی به کاهش مشکلات بیمار کمک می کند.
با تجویز پزشک و متخصص فیزیوتراپی می توان از کمربند های طبی برای محافظت و بهبود ضعف عضلات شکم استفاده کرد.
در نهایت در صورتی که هیچ یک از روش ها برای شما جوابگو نباشد تنها جراحی پیشنهاد می شود.