روش انجام جراحی های زانو چگونه است؟ برای درمان آسیب های زانو از جراحی باز استفاده می شود یا بسته؟ چگونه می توان آسیب های مربوط به زانو را شناسایی کرد؟
چگونه مشکلات زانو تشخیص داده می شود؟
علاوه بر سابقه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، سایر آزمایشات برای مشکلات زانو ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اشعه ایکس. این آزمایش با استفاده از پرتوهای انرژی الکترومغناطیسی نامرئی ، تصاویری از بافت های داخلی ، استخوان ها و اندام ها را بر روی فیلم ایجاد می کند.
تصویربرداری ام آر آی (MRI). در این آزمایش از آهن رباهای بزرگ ، فرکانس های رادیویی و کامپیوتر برای تهیه تصاویر دقیق از اندام ها و ساختارهای داخل بدن استفاده می شود. اغلب می تواند آسیب یا بیماری در رباط یا عضله اطراف را مشخص کند.
اسکن توموگرافی رایانه ای (اسکن CT یا CAT نیز نامیده می شود). در این آزمایش از اشعه ایکس و فناوری رایانه برای ایجاد تصاویر مختلف از بدن استفاده می شود. سی تی اسکن تصاویر جزئی از هر قسمت از بدن ، از جمله استخوان ها ، عضلات ، چربی و اندام ها را نشان می دهد. سی تی اسکن جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس عمومی دارد.
آرتروسکوپی یک روش تشخیصی و درمانی با حداقل تهاجم است که برای شرایط مفصل استفاده می شود. در این روش از یک لوله نوری کوچک و روشن (آرتروسکوپ) استفاده می شود که از طریق یک برش کوچک در ناحیه مفصل زانو وارد می شود. تصاویر داخل مفصل بر روی یک صفحه نمایش داده می شود. برای ارزیابی هرگونه تغییر و تخریب زانو مانند آرتروز در مفصل استفاده می شود. برای تشخیص بیماریهای استخوانی و تومورها و تعیین علت درد و التهاب استخوان از این روش استفاده می شود.
اسکن رادیونوکلاید. یک روش تصویربرداری هسته ای است که از مقدار بسیار کمی ماده رادیواکتیو استفاده می کند و این ماده به جریان خون بیمار تزریق می شود تا توسط دستگاه اسکنر شناسایی شود. این آزمایش جریان خون در استخوان و فعالیت سلول درون استخوان را نشان می دهد.
روش انجام جراحی باز زانو
برای انجام یک تعویض سنتی زانو، جراح یک برش عمودی ۸ تا ۱۰ اینچی روی جلوی زانو ایجاد میکند تا مفصل نمایان شود. سپس جراح اقدامات زیر را انجام میدهد:
آماده کردن استخوان: سطوح آسیب دیده غضروف در انتهای استخوان ران و تیبیا همراه با مقدار کمی از استخوان زیرین برداشته میشود.
جایگذاری ایمپلنتهای فلزی: غضروف و استخوان برداشتهشده با اجزای فلزی جایگزین میشود که سطح مفصل را بازسازی میکند.
ظاهرسازی مجدد کشکک زانو: سطح زیرین کشکک بریده شده و با یک دکمه پلاستیکی مجددا ظاهر میشود. برخی از جراحان بسته به مورد، کشکک را مجددا ظاهر نمیکنند.
اضافه کردن فاصلهدهنده: یک فاصلهدهنده پلاستیکی بین اجزای فلزی قرار داده شده است تا سطحی صاف و لغزنده ایجاد کند.
برای آشنایی بیشتر با عمل های باز و بسته زانو اینجا کلیک کنید.
جراحی بستهی زانو برای چه افرادی انجام میشود؟
ترمیم و بازسازی رباط صلیبی قدامی و خلفی، ترمیم دررفتگی کشکک زانو، ترمیم شکستگیهای استخوانی در زانو و پارگیهای مینیسک از جمله کاربردهای جراحی بستهی زانو هستند که از بین آنها ترمیم آسیبهای رباط صلیبی زانو و ترمیم مینیسک پارهشده از جمله شایعترین کاربردهای جراحی بستهی زانو هستند. این ساختارها وظایف متفاوتی در زانو ایفا میکنند. وظیفهی رباط صلیبی، حمایت از ساختار زانو و حفظ پایداری آن است. مینیسک زانو که در هر زانو دوتا وجود دارد مانند بالشتی عمل میکند که وظیفهی ضربهگیری را داشته از غضروفهای سر استخوان در هنگام حرکت محافظت میکنند.
این ساختارها همچنین جاذب شوکهای فیزیکی مانند نیروهای ناگهانی بر زانو نیز هستند. آسیب مینیسک زانو و رباط صلیبی مشکلات رایجی هستند که از جمله در ورزشکاران مشاهده میشوند. اگرچه مشکلات مربوط به این دو ساختار معمولا بصورت مجزا بروز میکنند. اما ایجاد یکی بر بروز دیگری نیز موثر است و مشاهده شده است که ۶۰ درصد افرادی که دچار پارگی رباط صلیبی هستند، مینیسکهای آسیبدیده نیز دارند.
بنابراین لازم است تا در صورت بروز مشکلاتی در هر بخش زانو، به درمان آن پرداخت تا از آسیبهای سایر بخشهای زانو جلوگیری کرد.
مزایای جراحی بستهی زانو چیست؟
در طی جراحیهای مرسوم کل پوست و بافت بر روی زانو برش داده میشوند تا به ساختارهای آسیبدیده در زانو برسند. جراحی بستهی زانو برای ترمیم انواع آسیبهای زانو دارای مزایایی نسبت به جراحیهای باز مرسوم است، از جمله:
- در جراحی بستهی زانو برش ایجادشده بسیار کوچکتر است
- جراحی بستهی زانو برای پزشک نیز راحتتر است
- گاهی لازم است تا با دوربین آرتروسکوپ به بررسی محل آسیب و بافتهای آسیبدیده پرداخته شود. در این حالت امکان جراحی همزمان با بررسی وجود دارد.
- آسیب به بافتهای زانو کمتر است
- درد پس از جراحی کمتر است
- زمان بهبودی پس از جراحی کاهش مییابد
- احتمال بروز عفونت کمتر است.