اولین الیافی که ساخته دست بشر،نایلون بوده است.خبر پیدایش آن درجهان به سال 1938 پخش گردیده بود.نایلون را در جریان یک رشته آزمایش ها، به طور ناگهانی به دست آوردند.به گفته دیگر،دانشمندان در جستجوی این راز بودند که چرا و چگونه برخی ازمولکول ها به هم پیوند می خورند و مولکول های درشتی،مانند مولکول های کائوچو و پنبه را به وجود می آورند.برای فهمیدن این راز،آزمایش هایی انجام گرفت و ضمن یکی از این آزمایش ها ناگهان ماده ای تهیه شد که مانند شکلات،کش می آمد. وقتی که آن را سرد کردند دیدند که باز بیشتر و بهـتر کش می آید.با توجه به این کشـف،شیمی دانان به این فکر افتادند که آیا می توان از همین ماده نو ظهور، الیاف پوشـاکی تهیه کرد.با داشتن چنین هدفی، کاوش های خود را دنبال کردند و پس از هشت سال کار پی گیر،توانستند الیاف جدیدی به نام نایلون به دنیا عرضه کنند.
مواد تشکیل دهنده نایلون عبارتند از:
چهار عنصر معروف به نام های
کربن
هیدروژن
اکسیژن
نیتروژن
لازم به ذکر است تمام این عناصر در طبیعت یافت می شوند.کربن را از زغال سنگ،نیتروژن و اکسیژن را از هوا و ئیدروژن را هم از آب می گیرند.امروزه برای تولید نایلون عناصر فوق را از گاز طبیعی،نفت خام،چوب ذرت و پوسته جو تهیه می کنند.برای بوجود آوردن نایلون، شروع کار اینگونه است که دو مولکول مختلف را به هم قلاب می کنند تا از آن مولکول درشتی حاصل شود.از قلاب شدن این دو مولکول ماده ای به نام نمک نایلون به دست می آید.
نمک نایلون را در دیگ های بخار بسیار قوی حرارت می دهند.مولکول ها بر اثر پیوستن به هم، زنجیره ای را پدید می آورند که « بسپار » خوانده می شود.آن گاه چون « بسپار » را حرارت می دهند،به صورت مایع غلیظی در می آید.سپس این مایع را از صفحه مشبکی که سوراخ های فراوان و بسیار ریزی دارد، عبور می دهند.مایع غلیظ از این سوراخ ها به صورت الیاف خارج و پس از سرد شدن،سرد می گردد.با تابیدن چند رشته از آن ها یک نخ نایلون پدید می آید.پس از تمام این مراحل،نخ نایلون را آن قدر می کِشند تا طولش به سه یا چهار برابر طولی که هم اکنون دارد، برسد.بدین گونه نخ محکم و کش داری به نام نایلون فراهم می شود.