کیمیای سعادت کتابی است از محمد غزالی دربارهٔ اصول دین اسلام که در آخرین سالهای قرن پنجم هجری به زبان فارسی نوشته شدهاست. این کتاب از مشهورترین کتب عرفانی و دینی به شمار میرود که از لحاظ فصاحت کلام، سلاست انشا و خالی بودن از تکلف و تصنع کمتر نظیر دارد.
کیمیای سعادت چکیدهای است از کتاب بزرگ احیاء علوم الدین، با افزون و کاستیهایی که غزالی آن را با همان نظم و ترتیب به زبان مادری خود نوشتهاست. مقدمه کتاب در چهار عنوان است: خودشناسی، خداشناسی، دنیاشناسی، و آخرتشناسی. متن کتاب مانند احیاء به چهار رکن تقسیم شده: عبادات، معاملات، مُهلِکات، و مُنجیات.
کیمیای سعادت چندین بار توسط احمد آرام و حسین خدِیوجَم با زحمات و کار جداگانه در تهران به چاپ رسیدهاست. حسین خدیوجم، که ترجمه پارسی احیاء علوم الدین را نیز تألیف و به چاپ رسانده، متن کامل کیمیای سعادت را در سال ۱۳۶۱ در دو جلد به چاپ رساند که تا حال بیش از ده بار بازچاپ شدهاست. در سال ۱۳۹۰ این کتاب مجدداً زیر نظر بهاءالدین خرمشاهی تصحیح و ویرایش شد و توسط نشر نگاه در یک مجلد به چاپ رسید.
کیمیای سعادت چندین بار به زبانهای انگلیسی، عربی، ترکی، ایتالیایی، هندی و اردو، بنگالی و مالی (زبان کشورهای مالزیایی و سنگاپور) ترجمه گردیدهاست.
کتاب صوتی اکسیر خوشبختی گزیدهی کتاب کیمیای سعادت اثر امام محمد غزالی است که با شرح و تصحیح بهاءالدین خرمشاهی در اختیارتان قرار گرفته است. کتاب کیمیای سعادت، یکی از مهمترین آثار ادبی و عرفانی ایران است که درباره اصول دیانت اسلام نوشته شده است.
امام محمد غزالی، فقیه و متکلم ایرانی قرن پنجم و ششم است. نام کامل او ابی حامد محمد بن محمد الغزالی الشافعی است. او در سال ۴۵۰ قمری در توس به دنیا آمد. در دوران کودکی پدرش را از دست داد اما پدرش وصیت کرده بود که پس از مرگش، او و برادرش، احمد غزالی، را به مردی صوفی مسلک به نام ابو حامد احمد بن محمد الراذکانی بسپارند. آنها نیز نزد او بودند. او پس از اینکه این دوران را پشت سر گذاشت، در شهر جرجان مشغول به تحصیل در زمینه فقه اسلامی شد و پس از آن به نیشابور رفت.