عباس عطار، عکاس برجسته ایرانی دار فانی را وداع گفت

بیوگرافی عباس عطار

عباس عطار که در ایران بیشتر به خاطر عکس هایی که از دوران انقلاب سال 1357 به ثبت رسانیده شناخته می شود، در سال 1323 و در استان سیستان و بلوچستان به دنیا آمد. در سن ده سالگی به همراه خانواده ایران را ترک گفته و به پاریس مهاجرت کرد. علاقه او به عکاسی از همان دوران کودکی در او کاملا نمایان بود. به طوری که او را همواره با دوربین عکاسی کوچکش مشاهده میکردند. چهار سال بعد از مهاجرت یعنی در سن چهارده سالگی او اولین عکس های جدی خود را در زمان استقلال الجزایر به ثبت رسانید.

او که در رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان تحصیل می کرد به طور جدی به عکاسی روی آورد. در عنفوان جوانی و در سن بیست و شش سالگی عکس های او که بیشتر در ژانر سیاسی و اجتماعی بود در مجلات معتبر و مشهور جهان به چاپ رسید.

این عکس ها نتایج تلاش های عکاسانه او از انقلاب ها و حوادث تاریخی گوناگون در اقصی نقاط دنیا از جمله آفریقای جنوبی، شیلی، خاورمیانه، بنگلادش و ویتنام بود.

عباس را در ایران بیشتر به خاطر ثبت عکس های ماندگار او از دوران انقلاب اسلامی میشناسند. او بین سال های 1357 تا 1359 به ایران سفر کرد و به خوبی توانست این دوران را به تصویر کشیده و به ثبت تاریخ برساند.

بعد از موفقیت های پی در پی او در نشر عکس هایش در مجلات مختلف، سرانجام در سال 1961 به آژانس عکس مگنوم پیوست. آژانسی که توسط برخی از عکاسان برجسته که در حوزه عکاسی اجتماعی و جنگ فعالیت دارند مانند هنری کارتیه برسون و رابرت کاپا، پایه ریزی شد. او در سال 1998 توانست به ریاست دوره ای آژانس عکس مگنوم دست پیدا کند.

آثار و نمایشگاه های عباس عطار

طی سفری که عباس به ایران داشت، کتابی را با عنوان "روزشمار ایران 1971_2002" رونمایی کرد. این کتاب شامل عکس ها و یادداشت های روزانه او را در باب حوادث مهم پیرامون شامل میشود.

از او آثار قابل توجه ای در قالب کتاب به جا مانده است. نتایج تمام تلاش های او در به ثبت رسانیدن واقعیت های جوامع درگیر جنگ های مختلف طی تمام این سال ها، یازده کتاب و 35 نمایشگاه در نقاط مختلف دنیا میباشد.

عباس عطار دیشب و در تاریخ پنجم اردیبهشت سال 1397 به علت بیماری سرطان در سن 74 سالگی در شهر پاریس دار فانی را وداع گفت.

توماس دورزاک، رییس‌ آژانس عکاسی مگنوم، اینگونه ابراز همدردی خود را از این فقدان اعلام کرد:

او ستون مگنوم بود، پدرخوانده‌ای برای یک نسل از عکاسان جوان. یک ایرانی که به پاریس آمده بود. یک شهروند جهان که مستقلانه جنگ‌ها، بلایای، انقلاب‌ها و تحولات جهان را ثبت می‌کرد.