ایرج پزشکزاد نویسنده و طنزنویسی است که با اثر جاودانه‌اش دایی جان ناپلئون در ذهن ما ایرانی‌ها تا ابد ماندگار شده است. اغلب ایرانی‌ها او را با رمان دایی جان ناپلئون به جا می‌آورند و پس از گذشت چندین دهه تکیه کلام‌های کاراکترهای این سریال (اقتباس‌شده از کتاب) هنوز برایمان آشنا است، اما ایرج پزشکزاد تنها همین یک اثر جذاب و دلنشین خلق نکرده. ایرج پزشکزاد در آسمان پهناور ادبیات ایران یک ستاره نیست، یک مجموعه ستاره یا صور فلکی است که هیچگاه از یاد فارسی‌زبان‌های شیفته‌ی ادبیات و داستان‌های طنز نمی‌رود.
آثار پزشکزاد در طنازی و دلبری از مخاطب دست کمی از اولین رمان او ندارند، اما شاید به این دلیل که سریالی از روی آنها ساخته نشد، تا این حد مهجور و غریب باقی مانده‌اند. حاج مم جعفر در پاریس، بوبول، ادب مرد به ز دولت اوست از داستان‌ها و نمایشنامه‌های کمدی است که بی‌شباهت به فضای مضحک و دیالوگ‌های خنده‌آور دایی جان ناپلئون نیستند.
بزرگ علوی نویسنده‌ای است که حتی کسانی که اهل ادبیات و داستان هم نیستند، قطعا اسم او به گوششان خورده و نام اغلب آثارش را از حفظ هستند. هرچند که ادبیات فارسی بسیار غنی است و هر طرف سر بگردانیم، پر از شعر و قصه و حکایت است، اما باید اقرار کرد که داستان‌نویسی در ایران سبقه و تاریخی طولانی ندارد و بعد از محمدعلی جمال‌زاده (پدر داستان‌نویسی ایران) با تلاش‌های بزرگ علوی و هم‌نسلان او بود که شکل و شمایلی مدرن و در خور توجه به خود گرفت. بنابراین با توجه به آثار پررنگ و تاثیرگذاری که بزرگ علوی خلق کرد، چندان هم دور از ذهن نیست که او را یکی از سردمداران داستان‌نویسی نوین ایرانی بدانیم.
رمان‌های روایت، سالاری‌ها و مجموعه داستان‌های گیله‌مرد و میرزا از جمله آثار بزرگ علوی هستند که هر یک از آنها به تنهایی هم گنجینه‌ای برای ادبیات فارسی به حساب می‌آیند. در تمام این آثار حال و روز سیاسی و اجتماعی مردم ایران ترسیم شده‌اند و هر کدام بازتابی از وقایعی است که مردم در هر دوران از سر گذرانده‌اند.
شافاک در ۲۵ اکتبر سال ۱۹۷۱ در شهر استراسبورگ فرانسه به دنیا آمد. نام اصلی‌اش «الیف بیلگین» است و با نام «الیف شفق» نیز در زبان فارسی شناخته شده است. والدینش در کودکی از یکدیگر جدا شدند و پس از آن شافاک همراه مادرش که یک دیپلمات بود زندگی کرد. او در شهرهای مختلف بوستون، میشیگان، آریزونا، استانبول و لندن زندگی کرده است و با فرهنگ‌های مختلف آشنا است. همچنین طی این سفرها به زبان‌های انگلیسی، اسپانیایی و عربی تسلط پیدا کرده است.الیف شافاک اولین اثرش با عنوان «آناتولی‌ای برای چشم‌های بد» را در بیست و سه سالگی، وقتی هنوز دانشجو بود منتشر کرد و با نوشتن این داستان کوتاه وارد عرصه‌ی نویسندگی شد.
الیف شافاک پرمخاطب‌ترین نویسنده‌ی زن ترکیه است و کتاب‌هایش در فهرست پرفروش‌های ایران نیز قرار دارد. نزدیکی جغرافیایی ازجمله دلایلی است که نثر این نویسنده توجه‌ی مخاطبان ایرانی را هم جلب کرده است. او داستان‌هایش را با حسی از چند فرهنگ و چند زبان می‌نویسد و سنت‌های شرق و غرب را در هم میآمیزد، تناقض‌های فرهنگی را نشان می‌دهد و تأثیر آن بر زندگی جوانان بخصوص زنان را به تصویر می‌کشد.