کتاب صوتی یوزپلنگانی که با من دویده اند مجموعه داستانی از بیژن نجدی شاعر و داستان‌نویس ایرانی است. این کتاب نثری شعرگونه دارد. ده داستان این مجموعه عناصر مشترک و لطیفی دارند و خواننده را با خود تا پایان همراه می‌کنند. این کتاب در سال ۱۳۷۳ منشر شد و کتاب صوتی‌اش با صدای گرم پیام دهکردی منتشر شده و بر زیبایی‌های آن افزوده است.
بیژن نجدی داستان‌نویس و شاعر معاصر ایرانی است. نجدی در ۲۴ آبان سال ۱۳۲۰ در شهر خاش دیده به جهان گشود، خانواده‌‌ی او اصالتی گیلانی داشت. او چهار سال بیشتر نداشت که پدرش را طی حادثه‌ای مشکوک از دست داد. پدرش نظامی مبارز و از افسران دخیل در قیام نافرجام خراسان بود که به‌دست نیروهای ژاندرمری در گنبد کاووس کشته شد. بیژن نجدی تحصیلات ابتدایی خود را در شهر رشت گذراند. پس از دریافت مدرک دیپلم در سال ۱۳۳۹ به دانش‌سرای عالی تهران رفت و در سال ۱۳۴۳ در رشته‌ی ریاضی فارغ‌التحصیل شد. پس از پایان تحصیلات به گیلان بازگشت و در مدارس شهر لاهیجان به تدریس پرداخت.
نجدی فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد و پس از مدتی نوشته‌هایش با استقبال نشریات مواجه شد؛ همین امر باعث شد با وجود وسواس زیاد به نوشتن ادامه دهد و بیش‌ازپیش شناخته و قدرش دانسته شود. نجدی در سال ۱۳۴۹ با پروانه محسنی ازدواج کرد که حاصل آن یک دختر و یک پسر است. در زمان حیات نجدی تنها یک مجموعه داستان از او منتشر شد؛ «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»، نام این مجموعه است که در سال ۱۳۷۳ به چاپ رسید و یک سال بعد جایزه‌ی قلم زرین جایزه‌ی گردون را به خود اختصاص داد و در سال ۱۳۷۹ برگزیده‌ی نویسندگان و منتقدان مطبوعات شد. آثار دیگری نیز از او پس از درگذشتش و به همت همسرش منتشر شد. نجدی تندیس یادمان بنیاد شعر فراپویان را برای اشعارش در دهه‌ی هفتاد و نیز لوح افتخار را برای سروده‌هایش در پاسداشت آیین‌های ملی و میهنی دریافت کرد. او در نوشته‌هایش سبک خاصی را پیش گرفت.
از دیگر آثار نجدی باید به داستان‌های ناتمام، خواهران این تابستان، واقعیت رویای من است، پسرعموی سپیدار و داستان‌های ناتمام (A+B) اشاره کرد. درهم‌آمیزی رئالیسم سورئالیسم در آثار نجدی که نمی‌توان مرز روشنی برای آن دریافت، اصلی‌ترین ویژگی نوشته‌های اوست که از سبک پست‌مدرن او برآمده است، از این‌رو تاثیرش در ادبیات فارسی را بی‌سابقه دانسته‌اند. از برخی داستان‌های نجدی اقتباس سینمایی صورت گرفته که عبارت از داستان‌های «تاریکی در پوتین»، «سپرده در زمین»، «استخری پر از کابوس»، از مجموعه‌ی «پلنگانی که با من دویده‌اند» و «مرثیه‌ای برای چمن» و «بیمارستان، نه قطار» از مجموعه داستان «دوباره همان خیابان‌ها» است. از او اشعاری به زبان گیلکی نیز باقی مانده است. بیژن نجدی در چهارم شهریور سال ۱۳۷۶ در اثر سرطان ریه درگذشت. او در جوار زیارتگاه شیخ زاهد گیلانی در شهر لاهیجان به خاک سپرده شد.
برای دانلود کتاب صوتی یوزپلنگانی که با من دویده اند اینجا کلیک کنید.