نحوه مدرنیزه کردن منازل

نحوه مدرنیزه کردن منازل

امروزه ما در جهانی زندگی می کنیم که فناوری های نوین و تکنولوژی دارای جایگاه ویژه و ثابتی می باشد. به طور معمول همه مردم در زندگی روزمره خود از هوشمند سازی استفاده می کنند. انواع درب های اتوماتیک پارکینگ ها، تایمر اجاق گاز، کنترل ها و تلفن های همراه از جمله امکاناتی هستند که در بر اساس تکنولوژی های نوین به بازار عرضه می گردند. خانه هوشمند نیز در دسته مواردی است که در ساخت و تهیه آن از روش های مختلف نوین بهره گرفته شده است. در این مقاله سعی کردیم به بررسی اجزای سازنده و کاربرد های آن به طور مفصل بپردازیم.


خانه هوشمند، خانه و یا ساختمان نوین و مدرنی می باشد که تمامی اجزا و وسایل برقی آن توسط سیستمی یکپارچه متصل هستند و به درستی در کنار یکدیگر فعالیت دارند. در این دسته از خانه ها، شما این امکان را دارید که هر نوع وسیله برقی را از هر نقطه خانه به آسانی تحت کنترل خود درآورید. همچنین نکنه جالب آن است که می توانید برای انواع قسمت های خانه، برنامه هایی از پیش مشخص شده تعیین نمایید. این ویژگی سبب می شود، حتی هنگامی که در خانه خود مقرر نیستید، به بخش های مختلف آن دسترسی و نظارت لازم را داشته باشید. فرایند هوشمند سازی انواع ساختمان ها، مجموعه ی هوشمندی می باشد که هم کنترل پذیر است و هم می تواند تا میزان زیادی عادات شما را تحت تاثیر خود قرار دهد و با آن نیز مطابقت داشته باشد.


جهت اینکه تمامی خدمات خانه های هوشمند به درستی و بدون هیچ‌گونه مشکلی انجام شوند، لازم است که تمامی قسمت های مختلف آن در کنار یکدیگر قرار گیرند تا مجموعه ی هوشمندی شکل بگیرد. همه این بخش ها بهم اتصال دارند. کنترل کننده مرکزی، پروتکل های ارتباطی، رابط های کاربری، عملگر ها و سنسور ها، بخش های مختلف خانه هوشمند را تشکیل می دهند. در ادامه به بررسی مختصری از آنها می پردازیم.


کنترل کننده های مرکزی، به عنوان قلب خانه هوشمند فعالیت دارند. به طوری که تمامی اجزای خانه هوشمند به واسطه کنترل کننده های مرکزی به یکدیگر مربوط می شوند. این دستگاه، اطلاعات لازم را از انواع دستگاه های مستقر در خانه دریافت می کند و همه موارد خانه را تحت کنترل خود در می آورد.


از آنجایی که بخش های مختلف خانه می بایست بتوانند به آسانی با یکدیگر و همچنین با کنترل کننده مرکزی ارتباط داشته باشند، حتما می بایست راه ارتباطی مشخصی تعیین شود. پروتکل های ارتباطی، مسیر هایی استاندارد هستند که برای تمامی بخش های خانه های هوشمند قابل قبول می باشند. این مورد باعث می شود تا اطلاعات را مابین خود جا به جا نمایند.


انواع رابط های کاربری این دسته از خانه ها، ابزارآلاتی هستند که کاربران خانه های هوشمند با استفاده از آن ها امکان برقراری ارتباط با خانه را پیدا می کنند. ریموت های خانه، صفحات لمسی، کلید های هوشمند و یا گوشی های تلفن همراه و تبلت را شامل می شوند. شما با استفاده از این دسته از ابزار ها می توانید به سادگی هر چه تمام، تمامی بخش های خانه را تحت کنترل خود قرار دهید و به آن ها فرمان دهید. همچنین می توانید در صورت تمایل برنامه ریزی های آسان تری را در آنها جای دهید.


وضعیت نور، دما، وجود دود و یا رطوبت در خانه از جمله مواردی هستند که توسط سنسور ها گزارش می شوند. این گزارش ها به بخش کنترل کننده مرکزی خانه فرستاده می شود و با کمک پروتکل های ارتباطی می تواند سناریو های از پیش تعیین را به اجرا درآورند. برای مثال، هنگامی که دما به میزان مشخصی برسد، سیستم سرمایشی خانه به صورت خودکار شروع به فعالیت می کند.


رله ها، دیمر ها شامل فرمان های برنامه نویسی می باشند که در کنار ترموستات، قفل های بی سیم، موتور پرده برقی، برد الکترونیکی سیستم های سرمایشی و گرمایشی، شیر برقی و انواع سیستم های صوتی و تصویری، فرمان های دریافت شده توسط مغز خانه هوشمند را به اجرا در می آورند. به عبارتی عملگر ها، حرکت دهنده هایی می باشند که دستورات را اجرایی می کنند.


از مزیت های خانه های هوشمند می توان به تامین امنیت بیشتر خانه، بهینه سازی مصرف زمان و انرژی، تحت کنترل قرار گرفتن تمامی وسایل خانه و همچنین کنترلی شدن تجهیزات منزل و لوکس کردن قابلیت های آن اشاره نمود.