تشخیص دقیق و به موقع واریس، بی شک اولین مرحله برای موفقیت در درمان واریس است. پزشکان قبل از اقدام به درمان واریس، از روشهای مختلف برای تشخیص واریس مانند سونوگرافی داپلر وریدی، سونوگرافی داپلکس، ونوگرافی و پلتیسموگرافی برای ارزیابی وضعیت وریدی استفاده می کنند.
تشخیص واریس قبل از درمان واریس به منظور شناسایی علت اولیه واریس، رفلاکس و پراکندگی رگهای گرفتار واریس است. درصورت عدم تشخیص درگیری وریدهای عمقی یا رگهای پرفوران اصلی، برگشت و عود مجدد بیماری واریس بعد از درمان دور از انتظار نیست.
خوشبختانه امروزه اغلب افراد از علائم واریس تا حدودی اطلاع دارند و با دیدن این علائم به فکر مراجعه به پزشک می افتند. اما تشخیص اینکه آیا این علائم به دلیل واریس به وجود آمده یا دلایل دیگری دارد به عهده متخصص واریس است. همچنین تشخیص شدت آسیب به عروق و گسترش این آسیب در رسیدن به نتایج ماندگار و دائمی تاثیر دارد. همه این سوالات را پزشک با تجربه و بکارگیری روشهای مختلف تشخیص واریس در بیماران مختلف پاسخ می دهد و سپس روش درمانی متناسب با شرایط بیمار را توصیه می نماید.
بررسی سوابق بیمار توسط متخصص واریس
پزشک برای بررسی شدت واریس و ریشه یابی علت آن لازم است در جریان روند بیماری قرار گیرد. معمولا سوالاتی از قبیل زمان بروز علائم، شدت علائم و تکرار آن ، سابقه بیماری واریس در اقوام درجه یک، سابقه ترومبوز DVT در بیمار و خانواده او مورد توجه قرار می گیرد.
معاینات بالینی رگ های واریسی
اغلب بیماران رگ های واضح یا نشانه هایی که از واریس روی پاها پدیدار است را به پزشک نشان می دهند. پزشک نیز در معاینات بالینی تغییرات رنگ پوست، ورم ، وجود زخم واریس و دیگر نشانه ها را به دقت ارزیابی می کند. سپس با توجه به محل رویت رگها و شدت علائم واریس از روشهای مختلف تشخیصی برای پی بردن به میزان گستردگی آسیب به وریدها و انتخاب روش مناسب برای درمان واریس استفاده میشود.