راهنمای جامع مشکلات رفتاری سگ‌ها: دلایل، اصلاح و تجربیات نی‌نی‌سایت

سگ‌ها، بهترین دوستان انسان، همراهانی وفادار و اعضای دوست‌داشتنی خانواده محسوب می‌شوند. اما گاهی اوقات، رفتار آن‌ها می‌تواند برای صاحبانشان چالش‌برانگیز شود. درک دلایل بروز مشکلات رفتاری سگ‌ها و یافتن روش‌های مؤثر برای اصلاح آن‌ها، نه تنها به آرامش و آسایش صاحب سگ کمک می‌کند، بلکه سلامت روانی و جسمی سگ را نیز تضمین می‌کند. در این پست وبلاگ، به بررسی جامع انواع مشکلات رفتاری سگ‌ها، دلایل احتمالی آن‌ها و راه‌های عملی اصلاحشان می‌پردازیم. همچنین، با بهره‌گیری از تجربیات ارزشمند کاربران نی‌نی‌سایت در قالب سوالات متداول و پاسخ‌های کاربردی، سعی در ارائه یک راهنمای کامل و عملی برای علاقه‌مندان به دنیای سگ‌ها داریم.

معرفی انواع مشکلات رفتاری سگ‌ها

مشکلات رفتاری سگ‌ها طیف وسیعی را در بر می‌گیرند که هر کدام ریشه در عوامل مختلفی دارند. شناخت دقیق این مشکلات اولین قدم برای حل آن‌هاست. در ادامه به برخی از رایج‌ترین مشکلات رفتاری سگ‌ها و دلایل بروزشان می‌پردازیم:

1. پرخاشگری (Aggression)

پرخاشگری در سگ‌ها می‌تواند به اشکال مختلفی ظاهر شود، از جمله پارس کردن، غرش کردن، گاز گرفتن، حمله کردن و حتی آسیب رساندن جدی. این رفتار معمولاً در پاسخ به ترس، درد، اضطراب، دفاع از قلمرو، رقابت بر سر منابع (غذا، اسباب‌بازی، توجه صاحب) یا حتی در اثر آموزش نادرست بروز می‌کند. سگ‌هایی که از سنین پایین به درستی اجتماعی نشده‌اند یا تجربیات منفی با انسان‌ها یا سگ‌های دیگر داشته‌اند، مستعد بروز پرخاشگری هستند. تشخیص دقیق نوع پرخاشگری (مانند پرخاشگری دفاعی، پرخاشگری ناشی از ترس، پرخاشگری قلمرویی) برای انتخاب روش اصلاح بسیار حیاتی است.

برای اصلاح پرخاشگری، اولویت با تشخیص علت اصلی آن است. اگر پرخاشگری ناشی از درد یا بیماری باشد، مراجعه به دامپزشک ضروری است. در غیر این صورت، کاهش عوامل محرک، آموزش اطاعت‌پذیری، اجتماعی‌سازی تدریجی و مثبت، و در موارد شدید، مشاوره با یک متخصص رفتارشناس سگ توصیه می‌شود. استفاده از تکنیک‌های تقویت مثبت، مانند تشویق رفتارهای آرام و پاداش دادن به کاهش واکنش‌های پرخاشگرانه، بسیار مؤثر است. همچنین، ایجاد یک محیط امن و قابل پیش‌بینی برای سگ، تا حد زیادی به کاهش اضطراب و در نتیجه پرخاشگری کمک می‌کند.

تجربیات کاربران نی‌نی‌سایت نشان می‌دهد که بسیاری از پرخاشگری‌ها در سگ‌های خانگی، ریشه در عدم درک صحیح از زبان بدن سگ توسط صاحب و یا عدم توانایی در مدیریت موقعیت‌های استرس‌زا برای سگ دارد. آموزش به صاحب در زمینه درک علائم استرس در سگ (مانند لیسیدن لب‌ها، خمیازه کشیدن، گارد گرفتن) و آموزش نحوه برخورد صحیح در مواجهه با سگ‌های دیگر یا غریبه‌ها، می‌تواند از بروز بسیاری از حوادث ناگوار جلوگیری کند.

2. اضطراب جدایی (Separation Anxiety)

اضطراب جدایی یکی از شایع‌ترین مشکلات رفتاری سگ‌ها است که در هنگام تنها ماندن در خانه بروز می‌کند. علائم آن شامل پارس کردن و زوزه کشیدن مداوم، تخریب وسایل خانه (مبل، در، کفپوش)، ادرار و مدفوع کردن در داخل خانه، بی‌قراری و تلاش برای فرار است. این اضطراب اغلب ناشی از وابستگی شدید سگ به صاحب، تغییرات ناگهانی در روال زندگی (مانند جابجایی، تغییر شغل صاحب)، یا عدم آموزش صحیح برای تحمل تنهایی در دوران تولگی است. سگ‌ها موجودات اجتماعی هستند و تنها ماندن طولانی مدت می‌تواند برایشان بسیار استرس‌زا باشد.

برای درمان اضطراب جدایی، باید به تدریج سگ را به تنهایی عادت داد. این شامل شروع با ترک خانه برای مدت کوتاه و افزایش تدریجی زمان، ایجاد روتین‌های مشخص قبل از خروج و هنگام بازگشت، و اجتناب از ایجاد درام هنگام رفتن و آمدن است. استفاده از اسباب‌بازی‌های پرشونده با خوراکی، یا پخش موسیقی آرامش‌بخش نیز می‌تواند مفید باشد. در موارد شدید، مشاوره با دامپزشک یا رفتارشناس سگ برای بررسی امکان استفاده از داروهای ضد اضطراب و یا برنامه‌های رفتاری تخصصی ضروری است. مهم است که صاحب سگ صبور باشد، زیرا درمان اضطراب جدایی نیازمند زمان و تداوم است.

بسیاری از کاربران نی‌نی‌سایت در مورد تخریب خانه توسط سگ‌هایشان هنگام تنهایی ابراز نگرانی کرده‌اند. پاسخ‌های متداول به این مشکل، بر ایجاد "فضای امن" برای سگ، مانند قفس یا باکس مخصوص (در صورتی که به درستی آموزش داده شود)، و یا فراهم کردن اسباب‌بازی‌های سرگرم‌کننده و قابل جویدن برای پرت کردن حواس سگ هنگام تنهایی تأکید دارند. همچنین، اطمینان از تخلیه انرژی سگ قبل از تنها گذاشتن او (پیاده‌روی طولانی، بازی) نیز نقش مهمی در کاهش اضطراب دارد.

3. ترس و فوبیا (Fear and Phobias)

ترس در سگ‌ها می‌تواند نسبت به صداهای خاص (مانند رعد و برق، آتش‌بازی، جاروبرقی)، افراد غریبه، اشیاء جدید، یا موقعیت‌های خاص (مانند مراجعه به دامپزشک) بروز کند. فوبیا، ترس شدید و غیرمنطقی نسبت به یک محرک خاص است که می‌تواند منجر به رفتارهایی مانند پنهان شدن، لرزیدن، فرار کردن، پارس کردن شدید، یا حتی پرخاشگری ناشی از ترس شود. تجربیات منفی گذشته، عدم اجتماعی‌سازی مناسب، یا حتی ژنتیک می‌توانند از دلایل بروز ترس و فوبیا باشند. ترس‌های دوران تولگی، اگر به درستی مدیریت نشوند، می‌توانند به فوبیا تبدیل شوند.

اصلاح ترس و فوبیا نیازمند صبر، درک و رویکرد تدریجی است. روش "حساسیت‌زدایی و مقابله" (Desensitization and Counter-Conditioning) یکی از مؤثرترین روش‌هاست. در این روش، سگ به تدریج با محرک ترسناک در شدت پایین و در محیطی امن مواجه می‌شود و همزمان با رفتارهای مثبت (خوراکی خوشمزه، تشویق، بازی) تشویق می‌گردد. هدف این است که سگ یاد بگیرد آن محرک با تجربه‌ای مثبت همراه است. هرگز نباید سگ را مجبور به مواجهه با چیزی که از آن می‌ترسد کرد، زیرا این کار ترس را تشدید می‌کند.

در انجمن نی‌نی‌سایت، سوالات زیادی در مورد ترس سگ‌ها از صداهای بلند مطرح شده است. بسیاری از کاربران از تاثیر موسیقی آرامش‌بخش، پوشیدن جلیقه‌های ضد اضطراب (مانند ThunderShirt)، و آموزش سگ برای پناه گرفتن در یک مکان امن (مانند زیر میز) در زمان وقوع صداهای ترسناک گزارش داده‌اند. همچنین، تایید شده است که برای فوبیاهای شدید، مشورت با دامپزشک برای تجویز داروهای کمکی در کنار برنامه‌های رفتاری، می‌تواند نتایج مثبتی داشته باشد.

4. تخریب‌گری (Destructive Behavior)

تخریب‌گری در سگ‌ها می‌تواند شامل جویدن وسایل خانه، خراشیدن درها و دیوارها، جویدن مبلمان، و یا تخریب اسباب‌بازی‌ها به شیوه‌ای غیرعادی باشد. دلایل این رفتار بسیار متنوع هستند و می‌توانند شامل موارد زیر باشند: سگ‌های جوان که در حال دندان درآوردن هستند، نیاز به تخلیه انرژی، اضطراب (به خصوص اضطراب جدایی)، کسالت و بی‌حوصلگی، یا جلب توجه صاحب. سگ‌هایی که فعالیت بدنی و ذهنی کافی ندارند، انرژی انباشته شده خود را از طریق تخریب بروز می‌دهند.

اولین گام در اصلاح تخریب‌گری، شناسایی علت آن است. اگر سگ جوان است، اسباب‌بازی‌های مناسب برای جویدن در اختیار او قرار دهید. اگر سگ انرژی زیادی دارد، برنامه روزانه او را با پیاده‌روی‌های طولانی‌تر، بازی‌های فعال و تمرینات ذهنی (مانند یادگیری فرمان‌های جدید) غنی‌تر کنید. اگر تخریب‌گری مربوط به اضطراب جدایی است، راهکارهای مربوط به اضطراب جدایی را اجرا کنید. از تنبیه سگ در زمان کشف تخریب جلوگیری کنید، زیرا سگ دلیل تنبیه را متوجه نخواهد شد. در عوض، بر پیشگیری و فراهم کردن جایگزین‌های مناسب تمرکز کنید.

تجربیات کاربران نی‌نی‌سایت نشان می‌دهد که تهیه اسباب‌بازی‌های متنوع و مقاوم برای جویدن، مانند استخوان‌های طبیعی، اسباب‌بازی‌های Kong، و یا پازل‌های غذایی، می‌تواند به طور چشمگیری از تخریب‌گری جلوگیری کند. همچنین، آموزش "رها کن" و "نه" به سگ، و ایجاد محدودیت‌های فیزیکی (مانند استفاده از پلتفرم‌های دفاعی یا قفس) در زمان‌هایی که سگ تحت نظارت نیست، می‌تواند خسارات را به حداقل برساند. مهم است که سگ احساس کند مالکیت بر وسایل خانه، متعلق به انسان است، نه او.

5. پرسه زنی و فرار (Roaming and Escaping)

تمایل سگ به پرسه زدن و فرار از خانه یا محیط تعیین شده، می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی سگ‌ها به طور غریزی به دنبال یافتن جفت در فصل جفت‌گیری هستند (به خصوص سگ‌های نر). دلایل دیگر شامل کنجکاوی، کسالت، اضطراب، یا تلاش برای فرار از موقعیت‌های ناخوشایند (مانند صداهای بلند، حضور حیوانات دیگر) است. سگ‌هایی که به اندازه کافی فعالیت بدنی و ذهنی ندارند، بیشتر مستعد پرسه زنی هستند.

اصلاح این رفتار نیازمند ایجاد محیطی امن و جذاب برای سگ است. مطمئن شوید که حصارها و درهای حیاط یا خانه کاملاً امن و بدون نقص هستند. با استفاده از قلاده و لید، سگ را در زمان پیاده‌روی کنترل کنید و از باز گذاشتن او در محیط‌های ناامن خودداری کنید. آموزش فرمان "بیا" یا "پیش من" به سگ، حیاتی است و باید در موقعیت‌های مختلف تمرین شود. در صورتی که سگ به طور مداوم سعی در فرار دارد، ریشه‌یابی علت اصلی (مانند اضطراب یا نیازهای برآورده نشده) ضروری است. عقیم‌سازی یا عقیم کردن سگ می‌تواند در کاهش تمایل به پرسه زنی ناشی از غرایز جنسی مؤثر باشد.

در نی‌نی‌سایت، نگرانی‌های زیادی در مورد سگ‌هایی که به سمت خیابان می‌دوند یا در پارک‌ها فرار می‌کنند، مطرح شده است. توصیه‌های رایج شامل استفاده از قلاده‌های محکم و ایمن، تراشه‌گذاری (Microchipping) و پلاک شناسایی روی قلاده سگ، و آموزش قوی فرمان "بیا" است. برخی کاربران نیز از استفاده از GPS تراکر بر روی قلاده سگ گزارش داده‌اند که در پیدا کردن سگ گم شده بسیار مؤثر بوده است. مهم است که صاحب سگ هرگز توانایی سگ در فرار را دست کم نگیرد.

6. پارس کردن زیاد (Excessive Barking)

پارس کردن، بخشی طبیعی از ارتباط سگ‌هاست، اما پارس کردن بیش از حد می‌تواند برای صاحبان و همسایگان آزاردهنده باشد. دلایل پارس کردن زیاد شامل هشدار دادن (حضور غریبه، صداهای ناآشنا)، جلب توجه، هیجان، اضطراب، کسالت، یا حتی درد است. سگ‌هایی که به تنهایی عادت ندارند، ممکن است برای جلب توجه صاحبشان پارس کنند. همچنین، پارس کردن به عنوان یک رفتار آموخته شده نیز می‌تواند تشدید شود، اگر صاحب سگ با دادن توجه یا خوراکی به پارس کردن او پاسخ دهد.

برای کاهش پارس کردن زیاد، ابتدا باید علت آن را شناسایی کرد. اگر سگ به خاطر هشدار پارس می‌کند، با آموزش فرمان "ساکت" یا "بس کن" به او یاد دهید که چه زمانی باید پارس کند و چه زمانی باید متوقف شود. در صورت پارس کردن برای جلب توجه، نادیده گرفتن رفتار تا زمان آرام شدن سگ و سپس پاداش دادن به سکوت او، موثر است. اطمینان حاصل کنید که سگ شما نیازهای فیزیکی و ذهنی‌اش برآورده شده است. استفاده از اسباب‌بازی‌های ضد پارس (مانند اسپری آب در صورت پارس کردن) فقط در صورتی باید به کار رود که توسط متخصص رفتارشناسی تایید شده باشد، زیرا در برخی موارد می‌تواند باعث تشدید اضطراب شود.

کاربران نی‌نی‌سایت اغلب در مورد پارس کردن سگ‌ها در زمان زنگ در، یا هنگام عبور افراد از کنار خانه سوال می‌پرسند. پاسخ‌های متداول شامل آموزش "مکان امن" برای سگ (مانند تشک یا لانه در یک اتاق دیگر) تا زمانی که مهمان وارد می‌شود، و یا استفاده از اسباب‌بازی‌های فکری برای مشغول نگه داشتن سگ است. برخی نیز از کاهش تحریکات محیطی (مانند بستن پرده‌ها برای جلوگیری از دیدن عابران) به عنوان راهکار موقت یا دائمی یاد کرده‌اند.

7. مشکلات مربوط به دستشویی (House-Soiling Issues)

ادرار یا مدفوع کردن در داخل خانه، یکی از رایج‌ترین مشکلات رفتاری، به خصوص در توله‌سگ‌ها یا سگ‌های جدید است. دلایل این رفتار می‌تواند شامل عدم آموزش صحیح دستشویی، بیماری‌های زمینه‌ای (عفونت ادراری، مشکلات گوارشی)، اضطراب، ترس، یا حتی نارضایتی از محیط باشد. توله‌سگ‌ها نیاز به آموزش مداوم و صبر دارند، در حالی که در سگ‌های بالغ، این مشکل ممکن است نشانه یک مسئله پزشکی یا روانی عمیق‌تر باشد.

آموزش دستشویی در سگ‌ها نیازمند ثبات، پاداش و نظم است. توله‌سگ‌ها باید به طور منظم (پس از بیدار شدن، بعد از غذا خوردن، بعد از بازی) به بیرون برای دفع برده شوند و در صورت موفقیت، تشویق شوند. برای سگ‌های بالغ که مشکل دستشویی دارند، ابتدا باید توسط دامپزشک معاینه شوند تا از عدم وجود بیماری اطمینان حاصل شود. در صورت عدم وجود مشکل پزشکی، تمرکز بر روی ایجاد یک برنامه منظم، محدود کردن دسترسی سگ به مناطقی که در آن‌ها دچار حادثه شده است، و تمیز کردن کامل با پاک‌کننده‌های آنزیمی (برای از بین بردن کامل بو) ضروری است. هرگز سگ را در صورت مشاهده ادرار یا مدفوع در خانه تنبیه نکنید، زیرا این کار ترس و پنهان‌کاری را در او ایجاد می‌کند.

در انجمن نی‌نی‌سایت، سوالات فراوانی در مورد "تصادف" سگ‌ها در خانه مطرح می‌شود. تجربیات کاربران بر اهمیت صبوری در آموزش توله‌سگ‌ها، و همچنین ضرورت مراجعه به دامپزشک در صورت بروز ناگهانی این مشکل در سگ بالغ تاکید دارند. همچنین، استفاده از تشک‌های آموزشی (puppy pads) و قرار دادن آن‌ها در مکان‌های مشخص، و سپس انتقال تدریجی آن‌ها به بیرون، به عنوان یک روش مؤثر برای آموزش دستشویی در توله‌سگ‌ها معرفی شده است. استفاده از اسپری‌های آموزش دستشویی نیز در برخی موارد گزارش شده است.

8. خوردن مدفوع (Coprophagia)

خوردن مدفوع (هم مدفوع خود و هم مدفوع سگ‌های دیگر یا حیوانات دیگر) رفتاری است که می‌تواند برای صاحبان بسیار ناخوشایند باشد. دلایل این رفتار می‌تواند شامل کمبودهای تغذیه‌ای (اگرچه نادر است)، اختلالات گوارشی، اضطراب، کسالت، رفتار آموخته شده، یا حتی تمیز کردن قلمرو توسط سگ برای جلوگیری از جذب شکارچیان باشد. در سگ‌های جوان، این رفتار ممکن است ناشی از کنجکاوی باشد.

اصلاح این رفتار نیازمند چندین رویکرد است. اولین قدم، اطمینان از رژیم غذایی کامل و متعادل برای سگ است. در صورت شک، با دامپزشک مشورت کنید. نظافت مداوم محل زندگی سگ و جمع‌آوری فوری مدفوع، دسترسی او به منبع را محدود می‌کند. آموزش فرمان "رها کن" و "بیا" بسیار مهم است تا بتوانید در صورت مشاهده، سگ را متوقف کنید. همچنین، افزودن مواد طعم‌دهنده نامطلوب به مدفوع (مانند کدو تنبل یا آناناس) که توسط دامپزشک توصیه می‌شود، می‌تواند سگ را از خوردن آن منصرف کند. در برخی موارد، اضطراب نیز عامل اصلی است و نیاز به مدیریت اضطراب سگ دارد.

در نی‌نی‌سایت، این موضوع به عنوان یک "مشکل آزاردهنده" مطرح شده است. کاربران اغلب به مشکلاتی اشاره کرده‌اند که سگ‌ها مدفوع گربه‌ها را در حیاط می‌خورند. توصیه‌های کاربردی شامل مسدود کردن دسترسی سگ به محل مدفوع، و استفاده از مکمل‌های غذایی یا افزودنی‌های خاص (پس از مشورت با دامپزشک) برای تغییر طعم مدفوع و کاهش جذابیت آن برای سگ است. برخی نیز به استفاده از ماسک‌های دهانی مخصوص (muzzle) برای زمان‌هایی که سگ تحت نظارت نیست، اشاره کرده‌اند.

9. رفتار تغذیه‌ای نامنظم (Irregular Eating Behaviors)

رفتارهای تغذیه‌ای نامنظم در سگ‌ها شامل غذا نخوردن، خوردن بیش از حد، غذا خوردن سریع، و یا پنهان کردن غذا می‌شود. غذا نخوردن ناگهانی می‌تواند نشانه بیماری باشد و باید توسط دامپزشک بررسی شود. خوردن بیش از حد و سریع می‌تواند منجر به چاقی، مشکلات گوارشی (مانند پیچ خوردگی معده) و مشکلات رفتاری شود. پنهان کردن غذا نیز ممکن است ناشی از اضطراب یا ترس از کمبود باشد.

برای رفع این مشکلات، باید ابتدا دلیل آن را شناسایی کرد. اطمینان از ارائه غذای با کیفیت و مناسب با سن و نژاد سگ، و همچنین زمان‌بندی منظم وعده‌های غذایی، ضروری است. برای سگ‌هایی که سریع غذا می‌خورند، استفاده از کاسه‌های مخصوص کندخور (slow feeder bowls) یا پخش کردن غذا در محیط (مانند استفاده از اسباب‌بازی‌های فکری) می‌تواند مفید باشد. اگر سگ از خوردن غذا امتناع می‌کند، باید با دامپزشک مشورت کرد. در صورت پنهان کردن غذا، ایجاد یک محیط امن و آرام برای تغذیه سگ و اطمینان از عدم رقابت با حیوانات دیگر، می‌تواند کمک‌کننده باشد.

تجربیات کاربران نی‌نی‌سایت نشان می‌دهد که مشکل "خوردن سریع غذا" در سگ‌ها رایج است. بسیاری از کاربران از موفقیت خود در استفاده از کاسه‌های مخصوص کندخور یا پخش کردن غذا در سبزیجات یا اسباب‌بازی‌های سرگرم‌کننده برای کاهش سرعت غذا خوردن سگ‌هایشان گزارش داده‌اند. همچنین، برخی به این نکته اشاره کرده‌اند که عدم تمایل سگ به خوردن غذا می‌تواند به دلیل خستگی، اضطراب یا حتی بی‌علاقگی به طعم غذا باشد که در این صورت، تغییر برند غذا با مشورت دامپزشک توصیه شده است.

10. کشیدن قلاده (Pulling on the Leash)

کشیدن قلاده در هنگام پیاده‌روی، یکی از رفتارهای آزاردهنده‌ای است که بسیاری از صاحبان سگ با آن روبرو هستند. این رفتار معمولاً ناشی از هیجان سگ، عدم آموزش صحیح، یا تلاش برای رسیدن به چیزی (مانند بوی جالب، سگ دیگر، یا هدف مشخص) است. سگ‌ها ذاتاً تمایل دارند که جلوتر از صاحب خود حرکت کنند، به خصوص اگر آموزش داده نشده باشند.

اصلاح کشیدن قلاده نیازمند آموزش مداوم و استفاده از تکنیک‌های صحیح است. وقتی سگ قلاده را می‌کشد، باید بایستید و تا زمانی که قلاده شل نشود، حرکت نکنید. به محض شل شدن قلاده، دوباره شروع به حرکت کنید. این کار به سگ یاد می‌دهد که کشیدن قلاده منجر به توقف می‌شود. استفاده از تجهیزات مناسب مانند قلاده‌های ضد کشش (no-pull harnesses) یا قلاده‌های پوزه‌بند (head halters) نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد، اما نباید جایگزین آموزش شوند. تشویق و پاداش دادن به سگ زمانی که در کنار شما راه می‌رود، بسیار مؤثر است.

در انجمن نی‌نی‌سایت، بحث‌های زیادی در مورد "راه رفتن با سگ" و مشکلات مربوط به کشیدن قلاده مطرح شده است. کاربران اغلب از استفاده از قلاده‌های مخصوص که جلوی سینه سگ بسته می‌شوند (front-clip harnesses) به عنوان راهکاری مؤثر یاد کرده‌اند. همچنین، توصیه به آموزش "کنارم بیا" (heel) و پاداش دادن به سگ با خوراکی‌های خوشمزه در زمان راه رفتن آرام در کنار صاحب، از دیگر راهکارهای موفق گزارش شده است. مهم است که پیاده‌روی، تجربه‌ای لذت‌بخش برای سگ و صاحب باشد.

11. جهش بر روی افراد (Jumping on People)

جهش بر روی افراد، به خصوص در زمان هیجان یا استقبال، یک رفتار رایج در سگ‌هاست. اگرچه ممکن است در توله‌سگ‌ها قابل قبول باشد، اما در سگ‌های بالغ می‌تواند خطرناک یا ناخوشایند باشد. این رفتار اغلب ناشی از هیجان، جلب توجه، یا تلاش برای نزدیک شدن به صورت افراد است.

برای اصلاح جهش بر روی افراد، مهم است که سگ یاد بگیرد که فقط زمانی توجه دریافت می‌کند که چهار پایش روی زمین باشد. در زمان جهش سگ، باید او را نادیده بگیرید (بدون نگاه کردن، صحبت کردن یا لمس کردن) و تا زمانی که آرام شود و چهار پایش روی زمین قرار گیرد، صبر کنید. سپس، با آرامش و تشویق، به او توجه کنید. آموزش فرمان "بنشین" یا "بایست" و درخواست آن قبل از اینکه سگ فرصت جهش پیدا کند، نیز مؤثر است. مهم است که تمام اعضای خانواده و مهمانان در اجرای این قانون ثابت قدم باشند.

کاربران نی‌نی‌سایت در مورد "خجالت‌زدگی" هنگام مهمانی و جهش سگشان بر روی مهمانان ابراز نگرانی کرده‌اند. توصیه‌های رایج بر اجرای دقیق قانون "نادیده گرفتن" زمانی که سگ جهش می‌کند، و "توجه و تشویق" تنها زمانی که آرام است، تأکید دارند. برخی نیز پیشنهاد کرده‌اند که سگ را در زمان ورود مهمانان به اتاق دیگری هدایت کنند و پس از آرام شدن فضا، او را با قلاده وارد کنند تا بر رفتار او کنترل بیشتری داشته باشند.

12. حفاری (Digging)

حفاری در سگ‌ها، به خصوص در نژادهایی مانند تریرها، یک رفتار غریزی و طبیعی است. دلایل حفاری می‌تواند شامل جستجوی لانه، شکار حیوانات کوچک (مانند موش و حشرات)، فرار از گرما یا سرما، یا حتی صرفاً سرگرمی و تخلیه انرژی باشد. با این حال، حفاری در باغچه یا داخل خانه می‌تواند برای صاحبان ناخوشایند باشد.

برای مدیریت حفاری، ابتدا باید دلیل آن را شناسایی کرد. اگر سگ به دلیل شکار حفاری می‌کند، مطمئن شوید که دسترسی او به حیوانات کوچک محدود است. اگر برای فرار از گرما حفاری می‌کند، مکان خنک‌تری برای او فراهم کنید. یکی از مؤثرترین روش‌ها، ایجاد یک "منطقه حفاری مجاز" است، مانند یک جعبه شن یا ماسه که سگ تشویق می‌شود در آنجا حفاری کند. در این منطقه، اسباب‌بازی‌ها یا خوراکی‌های پنهان کنید تا جذابیت آن را افزایش دهید. هرگز سگ را در حین حفاری تنبیه نکنید، بلکه زمانی که از منطقه مجاز خارج شد، او را به آنجا هدایت کنید.

در نی‌نی‌سایت، این موضوع معمولاً به عنوان "خرابکاری باغچه" مطرح می‌شود. کاربران از مشکلاتی مانند کندن سوراخ در چمن، یا تلاش سگ برای کندن اطراف درختان و گل‌ها صحبت کرده‌اند. توصیه‌های کاربردی شامل استفاده از سیم خاردار یا سنگ در اطراف مناطقی که نباید حفاری شود (به عنوان مانع فیزیکی)، و همچنین ایجاد یک چاله شنی یا ماسه‌ای که سگ تشویق به حفاری در آن شود. برخی کاربران نیز از استفاده از بوی بد (مانند ادویه‌جات) در اطراف مناطق ممنوعه برای منصرف کردن سگ گزارش داده‌اند.

13. ترس از صدای جاروبرقی (Fear of Vacuum Cleaner)

صدای بلند و ناگهانی جاروبرقی برای بسیاری از سگ‌ها ترسناک است. این ترس می‌تواند ناشی از صدای بلند، حرکت غیرقابل پیش‌بینی دستگاه، یا تجربیات منفی گذشته باشد. سگ‌هایی که به طور ناگهانی با جاروبرقی مواجه شده‌اند یا در زمان روشن بودن جاروبرقی مورد تنبیه قرار گرفته‌اند، بیشتر مستعد این ترس هستند.

برای کمک به سگ در غلبه بر ترس از جاروبرقی، باید از روش حساسیت‌زدایی و مقابله استفاده کرد. ابتدا، جاروبرقی را در حالت خاموش در نزدیکی سگ قرار دهید و به او پاداش دهید. سپس، به تدریج صدای جاروبرقی را در حد بسیار پایین روشن کنید (مثلاً از اتاق دیگر) و به سگ خوراکی‌های خوشمزه بدهید. به تدریج، هم صدای جاروبرقی و هم نزدیکی آن را افزایش دهید، در حالی که همیشه سگ را با پاداش و تشویق مثبت همراه می‌کنید. هدف این است که سگ یاد بگیرد جاروبرقی با چیزهای خوب همراه است.

در نی‌نی‌سایت، این موضوع به عنوان یکی از "ترس‌های رایج سگ‌ها" مطرح شده است. کاربران از رفتارهایی مانند پنهان شدن سگ، لرزیدن، یا تلاش برای فرار در زمان روشن بودن جاروبرقی گزارش داده‌اند. توصیه‌های کاربردی شامل روشن کردن جاروبرقی برای مدت کوتاه و سپس خاموش کردن آن و دادن پاداش به سگ، و همچنین استفاده از اسباب‌بازی‌های پرشونده با خوراکی برای پرت کردن حواس سگ در زمان نظافت است. برخی نیز از پخش موسیقی آرامش‌بخش در زمان نظافت به عنوان راهی برای کاهش استرس سگ یاد کرده‌اند.

14. گاز گرفتن توله سگ‌ها (Puppy Nipping/Biting)

توله‌سگ‌ها به طور طبیعی دندان در می‌آورند و از دهان خود برای کاوش محیط و تعامل با دیگران استفاده می‌کنند. گاز گرفتن توله سگ‌ها، به خصوص در زمان بازی، رایج است. این گاز گرفتن معمولاً به صورت "بازی" است و قصد آسیب رساندن ندارد، اما می‌تواند دردناک باشد.

برای آموزش توله سگ برای کنترل گاز گرفتن، باید از قانون "آه و ناله" استفاده کرد. زمانی که توله سگ گاز می‌گیرد، با صدای بلند "آه" بکشید و بازی را برای چند ثانیه متوقف کنید. اگر توله سگ ادامه داد، از او فاصله بگیرید و برای چند دقیقه بازی را کاملاً متوقف کنید. این کار به او یاد می‌دهد که گاز گرفتن خشن، باعث پایان بازی می‌شود. همچنین، ارائه اسباب‌بازی‌های مناسب برای جویدن، مانند اسباب‌بازی‌های Kong، به او کمک می‌کند تا نیاز به جویدن خود را ارضا کند.

در انجمن نی‌نی‌سایت، بسیاری از صاحبان توله‌سگ‌ها با مشکل "گاز گرفتن مداوم" سگشان در زمان بازی روبرو هستند. راهکارهای متداول شامل اجرای قانون "آه و ناله" و توقف بازی، و همچنین ارائه اسباب‌بازی‌های جویدنی متنوع و جذاب است. برخی از کاربران نیز از "جابجایی توله سگ" به سمت یک اسباب‌بازی جویدنی در زمان تمایل به گاز گرفتن دست یا پا، به عنوان یک روش جایگزین موفق یاد کرده‌اند.

15. پریدن در ماشین (Jumping into/out of Cars)

برخی سگ‌ها با هیجان زیاد وارد ماشین می‌شوند و برخی دیگر با ترس یا بی‌میلی. این رفتار می‌تواند ناشی از هیجان سفر، ترس از مکان‌های جدید، یا تجربیات منفی باشد. اطمینان از ایمنی سگ در ماشین، چه هنگام ورود و چه هنگام خروج، بسیار مهم است.

برای آموزش ورود و خروج ایمن از ماشین، باید با صبر و تشویق عمل کرد. ابتدا، ماشین را برای سگ به مکانی لذت‌بخش تبدیل کنید. درهای ماشین را باز بگذارید و به سگ اجازه دهید تا به طور اختیاری وارد و خارج شود و در صورت ورود، او را تشویق کنید. زمانی که سگ راحت شد، می‌توانید با استفاده از خوراکی، او را به ورود یا خروج دعوت کنید. آموزش فرمان "بیا" و "بایست" در کنار ماشین نیز ضروری است. استفاده از کمربند ایمنی مخصوص سگ یا باکس حمل و نقل، ایمنی او را در طول سفر تضمین می‌کند.

در نی‌نی‌سایت، سوالاتی در مورد "ترس سگ از ماشین" و "مشکل ورود سگ به ماشین" مطرح شده است. راهکارهای پیشنهادی کاربران شامل استفاده از خوراکی‌های بسیار خوشمزه برای تشویق سگ به ورود، و همچنین ثابت قدم ماندن صاحب در زمان ورود و خروج سگ است. برخی نیز از استفاده از "رامپ" (ramp) برای کمک به سگ‌های مسن یا دارای مشکلات مفصلی برای ورود و خروج آسان‌تر از ماشین گزارش داده‌اند.

16. سرقت غذا (Food Stealing)

سرقت غذا از روی میز، کانتر، یا از ظرف غذای سگ‌های دیگر، رفتاری است که متأسفانه در برخی سگ‌ها دیده می‌شود. این رفتار اغلب ناشی از گرسنگی، هیجان، یا فقدان کنترل بر نفس است. سگ‌هایی که به طور مداوم گرسنه هستند یا از کمبود منابع غذایی رنج می‌برند، بیشتر مستعد این رفتار هستند.

برای اصلاح سرقت غذا، مهم است که غذا را از دسترس سگ دور نگه دارید. ظروف غذای سگ‌ها را در مکانی قرار دهید که سگ نتواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. همچنین، آموزش فرمان "رها کن" یا "نه" بسیار حیاتی است. در زمان قرار دادن غذا روی میز یا کانتر، حضور سگ را محدود کنید و او را با اسباب‌بازی یا تمرین مشغول نگه دارید. اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی سگ کامل و متعادل است و او به اندازه کافی غذا دریافت می‌کند. تشویق سگ در زمان‌هایی که به غذاهای ممنوعه نزدیک نمی‌شود، نیز مؤثر است.

کاربران نی‌نی‌سایت در مورد "دزدیدن غذا از روی میز" و "مواظبت از ظروف غذای سگ" سوالات زیادی مطرح کرده‌اند. توصیه‌های متداول شامل قرار دادن ظروف غذای سگ در مکان‌هایی دور از دسترس، و همچنین آموزش فرمان "بنشین" و "صبر کن" در زمان تهیه غذا توسط صاحب است. برخی کاربران از استفاده از "پوشش‌های محافظ" روی میز یا کانتر در زمانی که سگ در خانه تنهاست، به عنوان راهکار جلوگیری از سرقت غذا یاد کرده‌اند.

17. ناله کردن و زوزه کشیدن (Whining and Howling)

ناله کردن و زوزه کشیدن در سگ‌ها می‌تواند نشانه‌های مختلفی داشته باشد، از جمله اضطراب، درد، درخواست توجه، هیجان، یا حتی ارتباط با سگ‌های دیگر (مانند زوزه کشیدن در پاسخ به آژیر). در برخی سگ‌ها، این رفتار ممکن است ناشی از عدم تحمل تنهایی یا نیاز به تخلیه احساسات باشد.

برای مدیریت ناله کردن و زوزه کشیدن، ابتدا باید دلیل آن را تشخیص داد. اگر ناشی از درد است، با دامپزشک مشورت کنید. اگر ناشی از درخواست توجه است، به سگ یاد دهید که آرام باشد و پاداش دریافت کند. در مورد اضطراب جدایی، راهکارهای مربوط به آن را اجرا کنید. آموزش فرمان "ساکت" و پاداش دادن به سکوت سگ، می‌تواند مؤثر باشد. همچنین، اطمینان حاصل کنید که سگ شما به اندازه کافی فعالیت بدنی و ذهنی دارد، زیرا خستگی می‌تواند کاهش دهنده این رفتار باشد.

در انجمن نی‌نی‌سایت، بحث‌هایی در مورد "ناله کردن توله سگ در شب" و "زوزه کشیدن سگ در زمان تنها ماندن" مطرح شده است. راهکارهای متداول شامل ایجاد یک روتین آرامش‌بخش قبل از خواب، و همچنین پاداش دادن به سگ در زمان آرام بودن در شب است. برای زوزه کشیدن هنگام تنهایی، تمرکز بر کاهش اضطراب جدایی و فراهم کردن اسباب‌بازی‌های سرگرم‌کننده برای مشغول نگه داشتن سگ توصیه شده است.

18. تعقیب کردن (Chasing)

تعقیب کردن، رفتاری غریزی در بسیاری از سگ‌هاست، به خصوص نژادهایی که برای شکار تربیت شده‌اند. سگ‌ها ممکن است گربه‌ها، دوچرخه‌سواران، ماشین‌ها، یا حتی حیوانات کوچک را تعقیب کنند. این رفتار می‌تواند خطرناک باشد و منجر به تصادفات شود.

برای کنترل رفتار تعقیب کردن، آموزش فرمان "بیا" و "بایست" حیاتی است. اطمینان حاصل کنید که این فرمان‌ها در موقعیت‌های مختلف و با سطوح مختلف تحریک، به خوبی اجرا می‌شوند. استفاده از لید و قلاده در زمان‌هایی که احتمال تعقیب وجود دارد، ضروری است. همچنین، اجتماعی‌سازی زودهنگام با حیوانات دیگر و معرفی آن‌ها به صورت تدریجی و مثبت، می‌تواند به کاهش تمایل به تعقیب کمک کند. جایگزین کردن رفتار تعقیب با فعالیت‌های مثبت‌تر، مانند بازی فریزبی یا بازی‌های تعقیب و گریز کنترل شده، نیز مؤثر است.

در نی‌نی‌سایت، نگرانی‌هایی در مورد "تعقیب دوچرخه‌سواران" و "گربه‌ها" مطرح شده است. راهکارهای پیشنهادی شامل آموزش قوی فرمان "بیا" به سگ، و همچنین عدم تشویق سگ در زمان تعقیب است. برخی کاربران از استفاده از "اسباب‌بازی‌های مخصوص تعقیب" (مانند توپ یا اسباب‌بازی کشیدنی) برای هدایت انرژی سگ به سمت فعالیت‌های کنترل شده و امن یاد کرده‌اند. همچنین، مهم است که صاحب سگ، توانایی پنهان سگ در تعقیب را درک کند و اقدامات پیشگیرانه را انجام دهد.

19. علائم ترس در سگ‌های مسن (Fear Signs in Senior Dogs)

سگ‌های مسن نیز ممکن است دچار ترس و اضطراب شوند. این ترس‌ها می‌توانند ناشی از کاهش حس بینایی یا شنوایی، مشکلات شناختی (مانند زوال عقل سگ)، درد مزمن، یا تغییرات در محیط زندگی باشند. سگ‌های مسن ممکن است از صداهای جدید، حرکت‌های ناگهانی، یا حتی از اعضای خانواده که قبلاً با آن‌ها مشکلی نداشتند، بترسند.

برای کمک به سگ‌های مسن با ترس، مهم است که محیط زندگی آن‌ها را امن و قابل پیش‌بینی نگه دارید. کاهش صداهای بلند و ناگهانی، استفاده از نورهای ملایم در شب، و اطمینان از عدم ایجاد استرس در خانه، ضروری است. مشورت با دامپزشک برای بررسی مشکلات پزشکی زمینه‌ای مانند درد یا زوال عقل، اولین قدم است. ممکن است داروهای کمکی برای کاهش اضطراب یا درد تجویز شود. همچنین، ایجاد یک روال ثابت و آرام، و فراهم کردن تشک‌های نرم و راحت برای خواب، به آرامش سگ مسن کمک می‌کند.

در نی‌نی‌سایت، سوالاتی در مورد "تغییر رفتار سگ پیر" و "ترس ناگهانی در سگ مسن" مطرح شده است. توصیه‌های کاربران بر اهمیت معاینات منظم دامپزشکی، و همچنین ایجاد یک محیط آرام و قابل پیش‌بینی برای سگ مسن تاکید دارند. برخی از کاربران از استفاده از "مکمل‌های تقویتی برای مغز" (با مشورت دامپزشک) برای بهبود عملکرد شناختی سگ مسن و کاهش اضطراب گزارش داده‌اند.

20. لیسیدن بیش از حد (Excessive Licking)

لیسیدن بیش از حد، به خصوص لیسیدن پنجه‌ها، می‌تواند ناشی از دلایل مختلفی باشد. این دلایل می‌توانند شامل خارش ناشی از آلرژی، عفونت پوستی، جراحت، درد، کسالت، یا اضطراب و استرس باشند. در برخی موارد، لیسیدن می‌تواند به یک رفتار وسواسی تبدیل شود و منجر به زخم‌های چرکی (granuloma) شود.

برای درمان لیسیدن بیش از حد، ابتدا باید علت اصلی آن را تشخیص داد. مراجعه به دامپزشک برای بررسی آلرژی‌ها، عفونت‌ها، یا جراحات ضروری است. در صورت عدم وجود مشکل پزشکی، بررسی عوامل استرس‌زا در محیط سگ و تلاش برای کاهش آن‌ها حیاتی است. در برخی موارد، استفاده از "تونل‌های محافظ" (cone of shame) یا "جوراب‌های مخصوص" برای جلوگیری از لیسیدن موضع مورد نظر، می‌تواند به بهبود زخم کمک کند، اما این راه حل‌ها علت اصلی را برطرف نمی‌کنند.

در نی‌نی‌سایت، کاربران در مورد "لیسیدن مداوم پنجه" سگ‌هایشان سوال پرسیده‌اند. راهکارهای متداول شامل استفاده از اسپری‌های ضدعفونی کننده و ضد خارش (با تجویز دامپزشک)، و همچنین تغذیه سگ با غذاهایی که کمتر باعث آلرژی می‌شوند، است. برخی کاربران نیز از تکنیک‌های "تغییر مسیر توجه" (redirecting attention) به سمت فعالیت‌های دیگر در زمان مشاهده لیسیدن بیش از حد، و همچنین اطمینان از عدم وجود تحریکات محیطی استرس‌زا، گزارش داده‌اند.

21. رفتار تهاجمی به غریبه‌ها (Aggression towards Strangers)

رفتار تهاجمی به غریبه‌ها، می‌تواند ناشی از ترس، اضطراب، دفاع از قلمرو، یا تجربیات منفی گذشته باشد. سگی که به درستی اجتماعی نشده است، ممکن است نسبت به افراد غریبه واکنش‌های شدید نشان دهد. همچنین، اگر صاحب سگ در حضور غریبه‌ها احساس اضطراب کند، این اضطراب به سگ نیز منتقل می‌شود.

اصلاح رفتار تهاجمی به غریبه‌ها نیازمند صبر و رویکرد تدریجی است. اولویت با ایجاد حس امنیت برای سگ است. در زمان ورود غریبه‌ها، سگ را در یک محیط امن قرار دهید و به تدریج او را با حضور غریبه‌ها آشنا کنید. استفاده از تکنیک حساسیت‌زدایی و مقابله، که در آن غریبه‌ها به تدریج نزدیک‌تر می‌شوند و همزمان با رفتارهای مثبت (خوراکی) همراه می‌گردند، بسیار مؤثر است. از تنبیه سگ در زمان ابراز پرخاشگری جلوگیری کنید، زیرا این کار ترس و اضطراب او را تشدید می‌کند.

در انجمن نی‌نی‌سایت، سوالاتی در مورد "واکنش سگ به مهمانان" و "ترس از افراد غریبه" مطرح شده است. توصیه‌های کاربران بر اجتماعی‌سازی تدریجی و مثبت سگ از سنین پایین، و همچنین کنترل موقعیت هنگام ورود مهمانان تأکید دارند. برخی کاربران از استفاده از "قفس یا باکس" برای سگ در زمان ورود مهمانان، و سپس اجازه دادن به سگ برای حضور در کنار مهمانان تحت نظارت و با قلاده، به عنوان راهکار مدیریت شده یاد کرده‌اند.

22. رفتارهای عصبی یا وسواسی (Nervous or Compulsive Behaviors)

رفتارهای عصبی یا وسواسی در سگ‌ها شامل لیسیدن بیش از حد، گاز گرفتن دم، دویدن دور خود، یا تکرار یک سری حرکات خاص است. این رفتارها اغلب ناشی از استرس مزمن، اضطراب، کسالت، یا حتی اختلالات عصبی هستند. این رفتارها می‌توانند به یک چرخه معیوب تبدیل شوند و مدیریت آن‌ها دشوار باشد.

مدیریت رفتارهای عصبی و وسواسی نیازمند شناسایی و رفع عوامل استرس‌زا است. افزایش فعالیت بدنی و ذهنی سگ، فراهم کردن محیطی آرام و قابل پیش‌بینی، و اجتناب از تنبیه، از اصول اولیه هستند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به مشاوره با دامپزشک یا متخصص رفتارشناسی سگ برای بررسی امکان استفاده از داروها یا رویکردهای درمانی تخصصی باشد. تغییر رژیم غذایی یا افزودن مکمل‌های خاص نیز ممکن است در برخی موارد توصیه شود.

در نی‌نی‌سایت، موضوع "رفتارهای تکراری سگ" و "اضطراب سگ" بحث شده است. راهکارهای پیشنهادی کاربران شامل افزایش فعالیت روزانه سگ، فراهم کردن اسباب‌بازی‌های فکری، و ایجاد یک روال ثابت و آرام برای سگ است. برخی کاربران از تکنیک "تغییر جهت توجه" به سمت فعالیت‌های دیگر در زمان مشاهده رفتار عصبی، و همچنین استفاده از "موسیقی آرامش‌بخش" برای کاهش استرس سگ گزارش داده‌اند.

23. غرغر کردن (Growling)

غرغر کردن در سگ‌ها، اغلب به عنوان یک علامت هشدار دهنده در نظر گرفته می‌شود. این رفتار می‌تواند در پاسخ به ترس، درد، دفاع از منابع (غذا، اسباب‌بازی، یا صاحب)، یا احساس ناراحتی بروز کند. غرغر کردن، یک مکانیزم طبیعی برای جلوگیری از درگیری شدیدتر است.

مهم است که غرغر کردن سگ را نادیده نگیرید، بلکه آن را به عنوان یک نشانه از ناراحتی جدی تلقی کنید. بلافاصله عوامل محرک را حذف کنید و به سگ فضای لازم را بدهید. هرگز سگ را در زمان غرغر کردن تنبیه نکنید، زیرا این کار فقط باعث می‌شود که او از غرغر کردن صرف نظر کند و مستقیم به گاز گرفتن متوسل شود. برای اصلاح این رفتار، باید علت اصلی آن را شناسایی و برطرف کرد. آموزش اطاعت‌پذیری و مدیریت موقعیت‌های استرس‌زا برای سگ، حیاتی است.

در انجمن نی‌نی‌سایت، نگرانی‌هایی در مورد "غرغر کردن سگ هنگام غذا خوردن" و "غرغر کردن سگ به صاحب" مطرح شده است. توصیه‌های کاربران بر اهمیت عدم نزدیک شدن به سگ در زمان غذا خوردن، و همچنین آموزش فرمان "بنشین" و "صبر کن" در زمان تهیه غذا تأکید دارند. برای غرغر کردن به صاحب، توصیه به شناسایی عوامل استرس‌زا و ایجاد فاصله و فضای امن برای سگ، به همراه آموزش احترام متقابل، از دیگر راهکارهای مؤثر گزارش شده است.

24. تمایل به جویدن اشیاء غیر خوراکی (Chewing Non-Food Items)

جویدن اشیاء غیر خوراکی، مانند لباس، کفش، سیم، یا حتی سنگ، می‌تواند نشانه‌ای از کسالت، اضطراب، یا تمایل به تمیز کردن دندان‌ها باشد. توله‌سگ‌ها اغلب برای تسکین درد لثه در زمان دندان درآوردن، اشیاء را می‌جوند.

برای مدیریت این رفتار، اولویت با فراهم کردن اسباب‌بازی‌های مناسب و امن برای جویدن است. اطمینان حاصل کنید که اسباب‌بازی‌ها به اندازه کافی جذاب و مقاوم هستند. اشیاء ارزشمند و خطرناک را از دسترس سگ دور نگه دارید. در زمان مشاهده سگ در حال جویدن اشیاء نامناسب، او را با یک اسباب‌بازی جویدنی مناسب جایگزین کنید و او را تشویق کنید. اگر این رفتار ناشی از اضطراب است، باید به مدیریت اضطراب سگ پرداخت.

در نی‌نی‌سایت، این موضوع به عنوان "خرابکاری توسط جویدن" مطرح شده است. راهکارهای کاربران شامل تهیه اسباب‌بازی‌های متنوع و جویدنی، و همچنین محدود کردن دسترسی سگ به اشیاء گران‌بها در زمان‌هایی که تحت نظارت نیست، است. برخی کاربران از استفاده از "اسپری‌های طعم‌دار تلخ" بر روی اشیاء ممنوعه برای منصرف کردن سگ گزارش داده‌اند.

25. ترس از وسایل حمل و نقل (Fear of Vehicles)

ترس از ماشین، اتوبوس، یا هر وسیله نقلیه دیگری، می‌تواند مانع بزرگی برای سفر با سگ باشد. این ترس می‌تواند ناشی از تجربیات منفی، مانند حرکات ناگهانی، صداهای بلند، یا احساس بیماری در ماشین باشد.

برای غلبه بر ترس از وسایل نقلیه، باید از رویکرد تدریجی و مثبت استفاده کرد. ابتدا، سگ را به نزدیکی ماشین عادت دهید و به او پاداش دهید. سپس، درهای ماشین را باز کنید و به او اجازه دهید تا ماشین را کاوش کند. در مرحله بعد، سگ را تشویق به ورود کوتاه مدت به ماشین کنید، بدون حرکت. به تدریج، زمان حضور در ماشین را افزایش دهید و سپس سفرهای کوتاه را آغاز کنید. استفاده از داروهای ضد اضطراب (با تجویز دامپزشک) ممکن است در موارد شدید مفید باشد.

در انجمن نی‌نی‌س