از موتورهای بخار گرفته تا سیستم‌های گرمایش خانه گرفته تا گرمکن‌های آب گرم، قرن‌هاست که مردم از سیستم‌های دیگ بخار برای تامین گرمایش بخار و آب گرم استفاده می‌کنند. در نگاه اول، ممکن است به نظر برسد که همه دیگ های بخار کم و بیش یکسان هستند اما واقعیت این است که سیستم های بخار می توانند کاملاً با یکدیگر متفاوت باشند. برخی از دیگ های بخار با گاز طبیعی کار می کنند، در حالی که برخی دیگر از روغن گرمایش یا پروپان استفاده می کنند. دیگ های فشار قوی و کم فشار وجود دارد و برخی نیز می توانند هر دو را انجام دهند. سیستم های بویلر ممکن است با حداقل سطوح آب متفاوت و در سطوح مختلف بهره وری انرژی کار کنند.
انواع مختلفی از دیگ‌ها با کیفیت‌های متفاوت و طراحی‌های متفاوت دیگ‌ها برای اهداف مختلف وجود دارد. قبل از اینکه بتوانید ایده ای داشته باشید که کدام دیگ برای تاسیسات شما مناسب است، باید با چندین نوع از رایج ترین دیگ های بخار آشنا شوید.
متداول ترین نوع سیستم بویلر مخصوصاً برای مصارف صنعتی، دیگ های بخار فایر تیوب، به دلیل توانایی آنها در تامین نیازهای بخار در زمانی که تقاضا زیاد و ثابت است، از دیرباز وجود داشته است. کلید دیگ بخار لوله آتش این است که دیگ بخار، مشعل و طرح کنترل همگی با یکدیگر کار کنند تا بخار را تولید کنند و آن را به جایی که باید برود پمپ کنند. آنها برای هر کاربرد بخار یا آب گرمی که بین 15 تا 2200 اسب بخار نیاز دارد رایج هستند.
در حالی که بویلرهای فایر تیوب بسیار رایج هستند، بدون معایب نیستند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که مقادیر زیادی آب را به طور همزمان گرم می کنند، بنابراین ممکن است چندین ساعت پس از راه اندازی طول بکشد تا فشار بخار مناسب برسد. این طراحی دیگ می تواند برای صنایعی که فقط در ساعات خاصی از روز به بخار نیاز دارند، دست و پا گیر و پرهزینه باشد، به غیر از زمان غیرمولد مورد نیاز برای آتش زدن و دمیدن. آب تغذیه این دیگ‌ها معمولاً از ترکیبی از میعانات بخار برگشتی و منبع آب طبیعی تشکیل شده است که حتی با تصفیه مکرر آب می‌تواند باعث تجمع مواد معدنی و گرفتگی شود. در نهایت، خطر دائمی گرم شدن بیش از حد و فشار بیش از حد خرید دیگ بخار وجود دارد، که شناخته شده است که باعث انفجارهای خطرناک در سیستم هایی می شود که قدیمی هستند یا به خوبی نگهداری نمی شوند.
