عدم قطعیت خطای نقشه برداری کاربری اراضی در مدل اجتماعی-اکولوژیکی می تواند به صورت مکانی و سیستماتیک تحلیل شود. عدم قطعیت های مکانی معمولاً نشان دهنده احتمال وقوع یا عدم تطابق تغییر کاربری اراضی است. به عنوان مثال، Verburg و همکاران. (2013) نقشههای کاربری اراضی پیش بینی شده مدل را به نقشههای احتمال بر اساس وقوع تجمیع کرد. فراوانی اختلاف در پیشبینیهای کاربری زمین را توسط مدل LUTO هنگام استفاده از نقشههای کاربری شبیهسازی شده در مقایسه با استفاده از نقشه پایه سلول به سلول محاسبه کرد. در مورد نقشه برداری هوایی بیشتر بدانید
سپس دامنههای احتمال بالا، احتمال کم و محدوده نامشخص را برای نشان دادن عدم قطعیتها به صورت مکانی تعریف کردند. عدم قطعیت های سیستماتیک نشان دهنده شباهت یا اختلاف در خدمات اکوسیستم است، که در آن مربع شبکه یا مناطق اداری معمولا به عنوان واحد تجزیه و تحلیل انتخاب می شوند. شولپ و آلکمد (2011) خدمات اکوسیستم جفتی را با استفاده از شباهت عددی فازی برای هر سلول شبکه تجزیه و تحلیل کردند و میانگین شباهت را در تمام سلول ها محاسبه کردند. شولپ و همکاران (2014) تفاوت نسبی را برای هر منطقه NUTS2 محاسبه کرد و سپس مقدار میانگین کلی را محاسبه کرد. از چهار مقیاس فضایی، یعنی ملی، منطقه ای، زیر منطقه ای و محلی به عنوان واحدهای تجزیه و تحلیل برای نشان دادن تجمعات فضایی مختلف استفاده کرد و تفاوت ها را در خدمات اکوسیستم مدل سازی شده بر اساس نقشه های کاربری اراضی شبیه سازی شده با خطا در چهار مقیاس فضایی و تحلیل کرد. به آنهایی که بر روی نقشه پایه مدل شده اند.
منبع: نقشه برداری هوایی مجموعه مهندس https://mohandesco.ir/mapping/aerial-mapping/