امروزه علاوه بر زیبایی، تضمین سلامت نیز به دغدغه ی مهمی برای افرادی که تمایل به انجام عمل زیبایی دارند؛ بدل شده است.
شخصی که می خواهد نوعی عمل زیبایی انجام دهد، انتظار دارد که علاوه بر هدف اصلی عمل که زیبایی است، از مزایای دیگری همچون سلامتی در حین و بعد از عمل، برخوردار باشد.
از همین رو، استفاده از عمل لیپوساکشن، که هم ضامن سلامت شخص است و هم نتایج موفقیت آمیزی به همراه دارد، به گزینه ای مناسب تبدیل شده است.
این روش یکی از که قدیمی ترین شیوه های انجام لیپوساکشن است که از دستگاه ساکشن یا مکنده، برای تخلیه ی چربی بدن شخص استفاده می کنند.
انرژی ماورای صوت، منجر به ذوب شدن بافت چربی می شود. در این روش، انرژی ماورای صوت را از طریق یک دسته ی مخصوص روی بافتی که مورد تخلیه چربی قرار گرفته است، متمرکز می کنند.
این تکنیک، تخلیه ی سریع مقدار زیادی از چربی راه همراه دارد و بیشتر برای مردان مورد استفاده قرار می گیرد. VASER، نوعی از دستگاه هایی است که برای جراحی با استفاده از انرژی ماورای صوت استفاده می شوند.
در این روش، دستگاهی به لوله ی تخلیه کننده ی چربی اضافه می شود که در نتیجه آن، تخلیه ی سریع تر چربی از آن ناحیه را به همراه دارد.
استفاده از لیزر، که تقریبا تکنیک جدیدی محسوب می شود؛ روشی مناسب برای تعداد زیادی از افراد است.
لیزر نیز مانند روش استفاده از انرژی ماورای صوت، باعث ذوب شدن چربی های یک ناحیه می شود؛ بطوریکه حجم زیادی از چربی با آسیب کمتر، از بین می رود.
این روش، که در زیرمجموعه ی لیپوساکشن با کمک نیرو قرار دارد، از سه مرحله تشکیل شده است که در ادامه به بررسی مراحل مختلف آن می پردازیم.
مرحله اول (جداسازی): این مرحله شامل جدا کردن بافت های چربی ناخواسته، از بافت های اطراف آن است. به طوری که سلول ها و رگ های خونی بافت های اطراف، کمترین میزان آسیب را دریافت کنند.
مرحله دوم (بیرون کشیدن چربی): در این مرحله بدون اینکه به بافت های اطراف و رگ های عصبی، آسیبی برسد، بافت های چربی جدا شدن با استفاده از لوله ی مخصوص لیپوساکشن، بیرون کشیده می شوند.
مرحله سوم (یکنواخت سازی چربی): در مرحله ی آخر، بافت چربی باقی مانده در کل ناحیه، یکسان و یکنواخت می شود تا باعث ایجاد سطح هموار در ناحیه ی ساکشن شود و از دیده شدن ناهمواری های سطحی، جلوگیری کند.
این روش که امروزه مورد توجه تعداد کثیری از جراحان قرار گرفته است؛ در مقایسه با روش های درمانی دیگر خون ریزی زیادی ندارد.
عمده ی این روش با سایر موارد، تزریق محلولی ترکیبی از اپی نفرین یا همان هورمون آدرنالین، بی حس کننده ی لیدوکائین و بی حس کننده ی موضعی، به محل ساکشن است. تزریق این محلول، منجر به انقباض عروق محیطی، و در نتیجه کاهش آسیب و خون ریزی می شود.
در روش لیپوماتیک، ارتعاشات لوله ی ساکشن نقش اصلی را به عهده دارند. این عمل، آسیب به رگ ها و عروق محیطی را به حداقل می رساند و نسبت به روش های قدیمی، عوارض کمتری به دنبال دارد.
ظرافت و دقت این عمل از سایر روش ها بیشتر بوده، زیرا نیازی به اعمال فشار از سوی جراح نیست و این عمل، بر عهده ی ارتعاشات لوله ی ساکشن قرار می گیرد.
این روش همچنین به نام های لیپوساکشن به روش پال یا گاها لیپوماتیک نیز شناخته شده است.