بیش از یک قرن است که فیلم‌ها جزء اصلی فرهنگ بشری بوده‌اند و از فیلم‌های صامت ساده به شاهکارهای با تکنولوژی پیشرفته تبدیل شده‌اند. در زمینه تولید فیلم دو ژانر فیلم صنعتی و هنری شناخته شده است. در حالی که هر دو هدف از روایت داستان از طریق تصاویر مشترک هستند، رویکردها، اهداف و مخاطبان آنها بسیار متفاوت است. در این درس به مقایسه فیلم‌برداری صنعتی و هنری می‌پردازیم تا تفاوت‌های ظریف و اهمیت آنها را در دنیای سینما درک کنیم.
آشنایی با فیلم صنعتی
فیلم‌های صنعتی که به‌عنوان فیلم‌های تجاری یا جریان اصلی نیز شناخته می‌شوند، عمدتاً برای مخاطبان انبوه برای کسب درآمد تولید می‌شوند. این فیلم ها اغلب دارای بازیگران قابل تشخیص، ارزش های تولیدی بالایی هستند و از تکنیک های داستان سرایی مرسوم پیروی می کنند. هدف فیلم های صنعتی سرگرم کردن، مجذوب کردن و جذابیت برای طیف گسترده ای از بینندگان است، بنابراین آنها بر روی ژانرهای محبوب مانند اکشن، عاشقانه، کمدی و درام تمرکز می کنند.
ویژگی های اصلی فویل های صنعتی:
جذابیت اصلی: فیلم های صنعتی مخاطبان جمعیتی گسترده ای را هدف قرار می دهند و هدفشان موفقیت تجاری و سودآوری است.
داستان سرایی متعارف: ساختار روایی فیلم های صنعتی معمولاً از یک توالی خطی با آغاز، میانه و پایان مشخص پیروی می کند.
ارزش‌های تولید بالا: این فیلم‌ها کیفیت تولید چشمگیری دارند، از جمله دکورهای استادانه، جلوه‌های ویژه و فیلم‌برداری حرفه‌ای.
بررسی هنر فیلم
در سوی دیگر این طیف، فیلم‌های بلند قرار دارند که به آنها فیلم‌های مستقل یا مولف نیز می‌گویند. بر خلاف همتایان صنعتی خود، فیلم های هنری بیان هنری، خلاقیت را در اولویت قرار می دهند و اغلب در داستان ها و مضامین غیر متعارف می کاوشند. این فیلم ها با دیدی متفاوت ساخته می شوند و اغلب بازتاب دهنده سبک و فلسفه شخصی کارگردان هستند.
ویژگی های اصلی فیلم بلند:
بیان هنری: فیلم‌های بلند یکپارچگی هنری و خلاقیت را در اولویت قرار می‌دهند و اغلب مرزهای فیلم‌سازی سنتی را جابجا می‌کنند.
روایت‌های تجربی: داستان‌سرایی در فیلم‌های داستانی انتزاعی، غیرخطی یا قابل تفسیر است و ساختارهای روایی مرسوم را به چالش می‌کشد.
موضوع تاریخی: فیلم‌های بلند اغلب به موضوعات پیچیده یا بحث‌انگیز می‌پردازند و بینش عمیقی از شرایط انسانی، جامعه یا مفاهیم فلسفی ارائه می‌دهند.
تاکید بر دیدگاه کارگردان: فیلم‌های بلند اغلب با تئوری مولف همراه هستند، که در آن کارگردان نیروی خلاق اصلی فیلم در نظر گرفته می‌شود و همه جنبه‌های خلق آن را شکل می‌دهد.