اما منظور از امور ترافعی در عرف و قوانین رایج، به مجموعه دعاوی ای گفته می شود که اساس و مبنای آن بر اساس اختلاف میان طرفین می باشد.
به عبارتی دیگر دعوا و موضوعی که در آن دو یا چند نفر طرف دعوا باشند را امور ترافعی می گویند.
برای مثال در دعوای تصرف عدوانی یا دعوای خلع ید، حداقل دو نفر به خواهان و خوانده دعوا وجود خواهند داشت.
در مقابل آن در امور غیرترافعی یا امور حسبی، مطابق با ماده یک قانون امور حسبی ؛امور حسبی اموری است که دادگاه ها مکلفند نسبت به آن امور اقدام نموده و تصمیمی اتخاذ نمایند بدون اینکه رسیدگی به آن ها متوقف بر وقوع اختلاف و منازعه بین اشخاص و اقامه دعوی از طرف آن ها باشد.
به عبارتی دیگر، به دعاوی گفته می شود که اساسا بیانگر اختلاف و منازعه میان طرفین نمی باشد؛ بلکه صرفا حاکی از درخواست رسیدگی به اموری می باشد که قائم به شخص بوده و به عبارتی خوانده و طرف مقابلی برای آن قابل تصور نمی باشد.
بنابراین مهم ترین تفاوت دعاوی ترافعی و غیر ترافعی از یکدیگر مربوط به طرفین و البته موضوع و طریقه ی دعوا می باشد که در ادامه بیشتر به مصادیق آنها خواهیم پرداخت.