تسبیب به معنای ساختن و ایجاد سبب و علت است و در اصطلاح، تسبیب نوعی از بین بردن مال است یا همان نوعی اتلاف است با این تفاوت که در اتلاف شخص مستقیما باعث اتلاف می شود اما در تسبیب با واسطه موجب آسیب و ضرر می شود.
اتلاف قاعده ای است که موجبات ضمان قهری را فراهم می آورد “من اتلف مال الغیر فهو له ضامن”
به این معنا که هر کسی مال دیگری را تلف کند؛ ضامن جبران آن است؛ حال اگر مثلی باشد مثل آن را و اگر قیمی باشد قیمت آن را بدهد.
پس اگر شخصی مال دیگری را تلف کند با معیوب کند با منافع آن را سلب کند ضامن آن می باشد. در اتلاف گفته می شود که تقصیر یا قصد و عمدی بودن یا نبودن تاثیری ندارد و فرد در هر حال مسئول می باشد. البته این بدان معنا نیست که انتساب و ارتکاب توسط فاعل لازم نیست بلکه لازم است انتساب و نسبت دادن تلف به فاعل احراز شود.
پس خلاصه تر باید گفت که داشتن یا نداشتن اراده و عزم بر تلف مال ضروری نیست اما فاعلیت ضروری می باشد.