سرقفلی تاسیسی است که در سال ۱۳۷۶ در مقررات میان موجر و مستاجر در ملک تجاری به تصویب رسید. در حال حاضر هم حتی سال ۱۴۰۰ مقررات قانون روابط موجر و مستاجر سال ۱۳۷۶ جریان دارد و این مقررات حاکم است.
سرقفلی طبق آنچه مشهور است مبلغی پول یا وجه است که موجر (اجاره دهنده) به مستاجر پرداخت می کند تا در قبال آن حقوقی را به دست بیاورد مانند این که با پرداخت سرقفلی، موجر (اجاره دهنده) موظف می شود برای سالیان بعد هم ملک تجاری را به همین مستاجر اجاره بدهد.
پس در سرقفلی به این امر کاری نداریم که مستاجر جذب مشتری کرده یا باعث رونق شده است یا خیر.
سرقفلی در سال ۷۶ جایگزین حق کسب و پیشه شد که با هم تفاوت هایی نیز دارند.
حق سرقفلی همانگونه که گفته شد حقی است که مستاجر با پرداخت مبلغی در ملک تجاری به دست می آورد و این امر با حق کسب و پیشه متفاوت است.
سرقفلی را ممکن است مستاجر به موجر بدهد و همچنین ممکن است موجر به مستاجر بدهد.
ماده ۷ این گونه بیان کرده است که:
اگر ضمن عقد، شرط شده باشد که موجر همین ملک را در سالیان بعد به مستاجر اجاره بدهد و یا این که شرط شده باشد با اجاره دادن به همین مستاجر، حق افزایش. اجاره بها توسط موجر وجود نداشته باشد
اگر مستاجر بخواهد قید این امتیاز به وجود آمده را بزند و از آن انصراف بدهد این موجر است که برای انصراف مستاجر از حقوق خود باید به وی حق سرقفلی بدهد.
می شود از ماده ۷ فهمید که اگر مستاجر هم به موجر مبلغی پرداخت کرده از ابتدا تحت عنوان سرقفلی برای به دست آوردن همین امتیازات است.