طبق قانون وکالت با توافق حتی شفاهی طرفین هم انجام می شود اما برای اثبات وجود آن در عرف و بین مردم مکتوب می شود و ممکن هم هست این وکالت نامه به صورت رسمی باشد تا خدشه ای از جهت اثبات به آن بار نشود.
برای مثال اگر برای ملک خود به شخصی دیگر وکالت می دهید؛ باید در متن آن صریحاً و دقیقا اختیارات وی را و حدود آن را درج کنید تا اگر پا را فراتر از آن نهاد بتوانید در دادگاه، حرفی برای گفتن داشته باشید.
به همین جهت است که توصیه می کنیم بدون آگاهی قبلی و مشورت با متخصصان حقوقی وکالت نامه ای که ریسک دارد را امضا نکنید بهتر است از طریق اینترنت به صورت آنلاین و یا تلفنی و حضوری متن وکالت نامه را با وکلای این حوزه هماهنگ کنید تا ایشان به طور کامل شما را راهنمایی کنند.
وکالت به این معناست که ما کسی را جایگزین و نایب خود قرار می دهیم که به جای ما کار های اداری ما را انجام دهد.
در واقع به جای آنکه خود ما کارها را انجام دهیم؛ با قرارداد وکالت اعلام می کنیم که اختیارات خود را به شخص وکیل داده ام تا در ادارات و جاهایی که وکیل باید به نیابت از ما عمل کند وی را به رسمیت بشناسند.
پس وکالت به معنای نیابت است.
اما گاهی ما این نیابت و وکالت را می دهیم که کارهای اداری ما را انجام دهد و گاهی این وکالت را می دهیم که در دادگاه از دعوای ما دفاع بشود اولی را وکالت کاری و دومی را وکالت دادگستری می گویند.