چک نوعی از اسناد تجاری پر طرفدار است که رایج بودن آن نزد مردم و استفاده فراوان از آن قانون گذار را بر آن داشته طی سالیان متمادی همیشه اصلاحاتی و اضافاتی را برای این قانون در نظر بگیرد.
در واقع چک نوعی دستور پرداخت محسوب می شود از فرد صادر کننده به بانک که بانک نسبت به پرداخت آن اقدام می کند.
دوره قانون گذاری در ایران در باره چک به این شکل بود که با غلبه داشتن جنبه کیفری چک بسیاری از پرونده ها جنبه جزایی به خود می گرفت و بسیاری از زندان و زندانیان را صادر کنندگان چک تشکیل می دادند اما در حال حاضر قانون گذار در زمینه چک به بلوغ رسیده و می داند که زندانی کردن فرد باعث هزینه هایی بر کشور می شود لذا به جای مجازات حبس اینگونه حکم می کند که اگر فردی چک بی محل صادر کند تا زمانی که این چک وی پاس نشده است تمامی حساب های وی مسدود می شود.
تا زمان وصول چک که به نظر می رسد بسیار خردمندانه تر است اما با این حال همچنان چک جنبه کیفری دارد که با وجود شرایطی می توان به آن جنبه کیفری داد و آن هم اندک است.
در ذیل به سوالاتی که ممکن است درباره چک به ذهن شما برسد پاسخ خواهیم داد هر چند سوالات احتمالی از بحث چک بسیار پر شمار تر از این تعداد خواهد بود.
