بایدها و نبایدهای قانونی همه نوع ازدواج
در نظام حقوقی ایران دو نوع نکاح قانونی وجود دارد که شامل ازدواج دائم و ازدواج موقت است که اصولاً مشترک هستند و در برخی موارد تفاوت چندانی با هم ندارند.
در نظام حقوقی ایران دو نوع ازدواج قانونی تلقی می شود که شامل ازدواج دائم و ازدواج موقت است که اصولاً مشترک هستند و در مواردی تفاوت جزئی وجود دارد. در این مقاله سعی داریم تفاوت های این دو نوع ازدواج را بررسی کنیم. گرفتن.
ابتدا می توان این سوال را مطرح کرد که اگر در نوع ازدواج شک داریم، ازدواج را دائمی بدانیم یا موقت؟
در پاسخ باید گفت که اگر در نوع عقد شک کنیم و قصد طرفین غیرقابل تشخیص باشد، اصل را بر دوام نکاح قرار داده و احکام آن را صادر می کنیم.
بنابراین ابتدا به تعریف و شرایط ازدواج موقت می پردازیم و هر چیزی غیر از این موارد ازدواج دائم محسوب می شود. مطابق ماده 1075 قانون مدنی، نکاح زمانی منفسخ می شود که برای مدت معینی واقع شده باشد. همانطور که از ثبت این ازدواج مشخص است، برخلاف ازدواج دائم، ازدواج موقت برای مدت معینی ایجاد می شود و با پایان مدتی که طرفین تعیین می کنند، رابطه زناشویی بین زن و مرد خود به خود خاتمه می یابد. . همچنین قانونگذار در ماده 1076 قانون مدنی تصریح می کند که مدت نکاح منحله باید به طور کامل تعیین شود. بر اساس این ماده، مدت عقد باید در زمان عقد مشخص شود و تنها تعیین آن کافی نیست. مثلاً باید مشخص کنند که برای مدت دو سال از تاریخ عقد.
موضوع زمان بندی در قرارداد موقت بسیار مهم است. قانون به صراحت بیان نکرده است که عدم ذکر مدت در عقد موقت موجب بطلان عقد می شود و نظر غالب این است که عدم ذکر مدت در عقد موجب بطلان عقد نمی شود و عقد دائم محسوب می شود.
بنابراین اولین تفاوت عقد موقت با عقد دائم، مدت و اهمیت آن است. در عقد دائم چنین موضوعی اصلا موضوعیت ندارد و عقد به قصد مادام العمر بودن و عدم اتمام عقد ایجاد می شود.
لزوم تعیین مهریه در زمان عقد در عقد مطلقه
طبق ماده 1095 قانون مدنی، در نکاح منقطع، فقدان مهریه موجب بطلان عقد می شود.
یکی از تفاوت های عقد موقت و دائم، لزوم تعیین مهریه در زمان عقد است. در عقد دائم، طرفین می توانند تعیین مهریه را به بعد از عقد موکول کنند و در صورت مجهول بودن میزان مهر می توان خطبه عقد را جاری کرد و رابطه صمیمیت و نکاح برقرار شد.
اما در عقد موقت باید مقدار مهریه در زمان عقد معلوم باشد و بدون تعیین مقدار، خطبه نکاحی که صادر می شود باطل است.
آنچه در عقد موقت لازم است تعیین میزان مهریه در زمان عقد و عدم پرداخت آن است، یعنی هر زمان که زوجه مطالبه کند، زوج می تواند مهریه را بپردازد. شرایطی که مهریه باید داشته باشد مانند شرایط مهریه در عقد دائم است.
زوج هایی که ازدواجشان دائمی است از یکدیگر ارث می برند
طبق ماده 940 قانون مدنی، زوجینی که عقد آنها دائم بوده و منعی از ارث نمی‌برند، از یکدیگر ارث می‌برند.
به گفته مهداد، همانطور که در متن قانون مشاهده می شود، شرط ارث بردن زوجین از یکدیگر این است که ازدواج آنها دائمی باشد، بنابراین در ازدواج موقت اگر یکی از زوجین فوت کند، زوج موقت نمی باشد. از اموال میت ارث ببرند مگر اینکه متوفی قبل از مرگ فوت کرده باشد. به صورت غیر ارث از یک سوم اموال خود به همسر موقت خود پولی می دهد که می تواند وصیت کند، اما این موضوع خارج از ارث است و در عقد موقت، زوجین از یکدیگر ارث نمی برند. همه.
بایدها و نبایدهای قانونی همه نوع ازدواج
در نظام حقوقی ایران دو نوع نکاح قانونی وجود دارد که شامل ازدواج دائم و ازدواج موقت است که اصولاً مشترک هستند و در برخی موارد تفاوت چندانی با هم ندارند.
در نظام حقوقی ایران دو نوع ازدواج قانونی تلقی می شود که شامل ازدواج دائم و ازدواج موقت است که اصولاً مشترک هستند و در مواردی تفاوت جزئی وجود دارد. در این مقاله سعی داریم تفاوت های این دو نوع ازدواج را بررسی کنیم. گرفتن.
ابتدا می توان این سوال را مطرح کرد که اگر در نوع ازدواج شک داریم، ازدواج را دائمی بدانیم یا موقت؟
در پاسخ باید گفت که اگر در نوع عقد شک کنیم و قصد طرفین غیرقابل تشخیص باشد، اصل را بر دوام نکاح قرار داده و احکام آن را صادر می کنیم.
بنابراین ابتدا به تعریف و شرایط ازدواج موقت می پردازیم و هر چیزی غیر از این موارد ازدواج دائم محسوب می شود. مطابق ماده 1075 قانون مدنی، نکاح زمانی منفسخ می شود که برای مدت معینی واقع شده باشد. همانطور که از ثبت این ازدواج مشخص است، برخلاف ازدواج دائم، ازدواج موقت برای مدت معینی ایجاد می شود و با پایان مدتی که طرفین تعیین می کنند، رابطه زناشویی بین زن و مرد خود به خود خاتمه می یابد. . همچنین قانونگذار در ماده 1076 قانون مدنی تصریح می کند که مدت نکاح منحله باید به طور کامل تعیین شود. بر اساس این ماده، مدت عقد باید در زمان عقد مشخص شود و تنها تعیین آن کافی نیست. مثلاً باید مشخص کنند که برای مدت دو سال از تاریخ عقد.
موضوع زمان بندی در قرارداد موقت بسیار مهم است. قانون به صراحت بیان نکرده است که عدم ذکر مدت در عقد موقت موجب بطلان عقد می شود و نظر غالب این است که عدم ذکر مدت در عقد موجب بطلان عقد نمی شود و عقد دائم محسوب می شود.
بنابراین اولین تفاوت عقد موقت با عقد دائم، مدت و اهمیت آن است. در عقد دائم چنین موضوعی اصلا موضوعیت ندارد و عقد به قصد مادام العمر بودن و عدم اتمام عقد ایجاد می شود.
لزوم تعیین مهریه در زمان عقد در عقد مطلقه
طبق ماده 1095 قانون مدنی، در نکاح منقطع، فقدان مهریه موجب بطلان عقد می شود.
یکی از تفاوت های عقد موقت و دائم، لزوم تعیین مهریه در زمان عقد است. در عقد دائم، طرفین می توانند تعیین مهریه را به بعد از عقد موکول کنند و در صورت مجهول بودن میزان مهر می توان خطبه عقد را جاری کرد و رابطه صمیمیت و نکاح برقرار شد.