تعریف چک
تعریف چک به زبان ساده برگه ای است که برای خرید و فروش های آتی استفاده می شود که اعتبار و ارزشی برابر با مقدار پول و اسکناس دارد. ورق و نوشته ای است که صاحب نوشته، مقدار و ارزش آن را تأیید می کند. صاحب فرم باید تعدادی جزئیات (از جمله مبلغ، تاریخ و امضا) را درج کند. منظور شخصی که کارتش به بانکی است که چک در آن حساب دارد (که به آن بانک غیرممکن می گویند) و بانک مشخصات را با صاحب حساب و چک تطبیق می دهد و سپس مبلغ را به شخصی که چک در دست او است و با ذکر اطلاعات دارنده آن را پرداخت می کند.
از طرفی باید مراقب باشیم که در هنگام صدور چک، صادرکننده چک باید با توجه به مبلغی که در حساب و بانک خود دارد، مبلغ و مبلغ چک را قید کند، زیرا اگر بیشتر از مبلغ چک باشد. وجوهی که در حساب قرار می‌گیرد، چک موجود تلقی می‌شود. موجودی برگردانده شده و وارد دسته خود می شود. تعریف حقوقی چک
تعریف چک در ماده 310 قانون تجارت آمده است. بر اساس این ماده چک نوشته ای است که به موجب آن صادرکننده تمام یا قسمتی از وجوهی را که در اختیار دارد به دیگری مسترد می کند. چک سند خاصی است که در بین تجار و بازرگانان اهمیت زیادی دارد و از آن به عنوان سند تجاری استفاده می کنند. از طرفی در تقسیم اسناد تجاری چک جزو اسناد عادی محسوب می شود. عناصر تشکیل دهنده چک
وکیل چک بیان می کند که هر جرمی مستلزم سه عنصر اصلی حقوقی، مادی و معنوی است.
عنصر قانونی که بر اساس قانون عملی جرم است که قانونگذار برای آن مجازات تعیین کرده است. در قانون صدور چک یک عنصر قانونی وجود دارد.
عنصر مادی شامل کنش و رفتار فیزیکی مرتکب است. عنصر مادی آن امضای صادرکننده است.
در مورد چک، عنصر روانی نیت صادرکننده است. و رکن روانی چک که صحت امضا است بر عهده شاکی است زیرا قانونگذار عنصر قانونی و مادی چک را لازم دانسته و عنصر روانی را استثناء کرده است.
در گذشته های دور، تجار و بازاریان از مبادله کالا با کالا برای خرید و فروش استفاده می کردند. این روند هر روز بهتر و پیشرفت می کرد تا اینکه اسکناس و پول اختراع شد و به جای کالا پول پرداخت شد. بازرگانان برای خرید کالاهای زیادی مجبور به پرداخت مبالغ هنگفتی بودند که حمل آن بسیار پرخطر بود و در آن زمان بانک ها تأسیس شد و محل مناسبی برای گذاشتن پول شد و پس از آن بانک ها به صاحبان حساب تسهیلات دادند. مانند چک در عدم رعایت مقررات قانونی می تواند کیفری باشد
برگه ای که چک در آن نامگذاری شده است باید دارای مشخصات زیر باشد تا به عنوان چک به آن اشاره شود.
قسمتی در چک وجود دارد که توسط نویسنده پر شده است.
شماره سریال چک: شماره غیر المثنی و منحصر به فرد چکی است که ثبت می شود.
شماره حساب جاری: شماره ای است که به همراه صاحب حساب روی کل دسته چک چاپ و مهر می شود.
تاریخ پرداخت: تاریخ پرداخت یا سررسیدی است که دارنده آن به بانک غیرممکن مراجعه و مبلغ مذکور را دریافت می کند که طبق قانون چک باید به صورت حروف نوشته شود.
گیرنده چک: نام شخصی که می تواند وجه را در تاریخ مندرج در چک دریافت کند. باید دقت کنیم که از کلمه حامل یا حامل استفاده کنیم تا چک را چند بار چرخش دهیم اما طبق قانون جدید چک دیگر از طرف حامل صادر نمی شود.
مبلغ چک: مبلغی که در وسط چک به دو صورت عدد و حروف نوشته شده است.
امضای دارنده چک: در مشخصات چک و تعریف چک ذکر شده بود که کارت اعتباری دارای ارزش است و این اعتبار و ارزش زمانی ایجاد می شود که صادر کننده چک آن را امضا کند و چک فاقد ارزش باشد. و اعتبار بدون امضای صادرکننده. گاهی ممکن است چند نفر حق امضای چک را داشته باشند. در این صورت کلیه دارندگان حق امضا باید چک را امضا کنند.