هر اراده دارای سه رکن اصلی است. اولین رکن موسی است. وصی کسی است که قصد وصیت دارد. رکن دوم موسی له است. یعنی کسی که برای او یا به نفع او وصیت کند. رکن سوم موسی است. که همان اموال و موضوعاتی است که وصیت می شود.
وصیت عهدی و وصیت تملک
وصیت عهدی و تملیکی
وصیت عهدی و تملیکی
تنظیم وصیت نامه قطعا فوایدی دارد که شامل هر نوع وصیتی می شود. وصیت می تواند وصیت نامه باشد. که شامل عهدی است که متوفی بسته است و هنوز وفا نکرده یا کاملاً وفا نکرده است. مثلاً ممکن است بدهی داشته باشد. یا باید کاری می کرد و نمی توانست انجام دهد. شاید در وصیت نامه خود به این موارد اشاره کرده باشد. در این صورت بر فرزندان و وراث او واجب است که این مسئولیت را بپذیرند و به وصیت میت عمل کنند.
وصیت نامه می تواند مالکیت یا مالکیت نیز باشد. ورثه معمولاً برای تعیین قانونی ترکه و اموال منقول و غیرمنقول متوفی از وصیت نامه استفاده می کنند.
طبق قانون، شخص در وصیت نامه فقط می تواند حدود یک سوم اموال خود را وصیت کند و به هرکسی بدهد. وراث نیز مکلف به رعایت این قسمت از ترکه می باشند.
وصیت نامه
وصیت عهدی به این معناست که متوفی قبل از فوت یکی از ورثه یا حتی چند نفر را به انجام اعمالی که از خود برجای مانده است ملزم می کند و قول می دهد که این اعمال توسط آن شخص انجام شود.
اراده اختصاصی
در این نوع وصیت، متوفی قبل از مرگ، دقیقاً همان یا منفعتی را که به عنوان مال دارد به دیگری می دهد. در این نوع وصیت نامه، متوفی اموال و وظایف خود را تعیین می کند. مثلاً می تواند یک سوم اموال خود را برای ساختن مدرسه یا مسجد اختصاص دهد.
نکات مهم در اراده مالکانه
اگر وصیت کننده قبل از فوت موصی، وصیت را بپذیرد، وصیت باید بعد از فوت اجرا شود.
اگر موصی قبل از فوت موصی، وصیت را نپذیرد، بعد از فوت می تواند آن را قبول کند.
اگر شرط کمک به فقیر در وصیت باشد یا موصی به بخشی از مال خود داده باشد باید به آن عمل شود.
اگر موصی صغیر یا مجنون روانی باشد تمام امور وصیت به عهده ولی او خواهد بود. در این موارد داشتن وکیل مهم است.
اراده شرعی یا قانونی