نوعی اورینگ یا درزبند مکانیکی به شکل چنبره میباشد. اورینگها اغلب از جنس الاستومر و دارای سطح مقطعی گرد میباشند. اورینگ بهطور رایج به گونهای طراحی میشود که در یک شیار نشسته در طول فرایند مونتاژ بین دو یا چند قسمت فشرده میشود و سبب ایجاد یک آببند مکانیکی در میان قسمتها میشود.
از اورینگ ممکن است برای آببندی دو قسمت ثابت (استاتیک) یا دو قسمت متحرک نسبت به هم (دینامیک) استفاده گردد. برای مثال از کاربردهای اورینگ به صورت دینامیک میتوان به آببندی شفت پمپها یا پیستونهای سیلندرهای هیدرولیکی اشاره کرد. در کاربرد آببندی مایع یا گاز به صورت استاتیک:
1. اورینگ به گونه ای فشرده میشود که لقی به صفر میرسد.
2. ماده اورینگ به گونه ای ولکانیزه شده که برای سیال غیرقابل نفوذ است.
3. جنس اورینگ با سیال سازگار بوده و خورده نمیشود.
اورینگها یکی از متداولترین روشهای آببندی در طراحی ماشین آلات میباشند چرا که ساخت آنها آسان، قیمت آنها ارزان، نصب آنها ساده و قابلیت اطمینان آنها بالا میباشد. اورینگها قابلیت آببندی تا فشارهایی به میزان ۳۵۰ بار (۵۰۰۰ پوند بر اینچ مربع) را نیز دارند. ماکزیمم فشار قابل تحمل اورینگ به سختی آببند و لقی شیار بستگی دارد
اورینگها را میتوان به روشهای مختلفی ساخت که شامل موارد زیر است:
• اکستروژن
• قالبگیری تزریقی
• قالبگیری فشاری
• قالبگیری انتقالی
طراحی و تئوری
اورینگها در سایزهای متنوع و با اندازههای استاندارد متریک و اینچی در بازار موجود هستند. سایز اورینگ ها با قطر داخلی و قطر سطح مقطع (ضخامت) آنها بیان میشود. استاندارد ISO 3601-1:2012 شامل انواع سایزهای استاندارد اورینگها، چه متریک و چه اینچی میباشد. در آمریکا بیشتر از سایز اینچی استفاده میشود که مطابق با استاندارد SAE AS568C است. برخی استانداردهای متداول دیگری مانند استاندارد BS001 تا BS932 در بریتانیا وجود دارند.
کاربرده اورنگ
عملکرد موفق اورینگ بستگی به طراحی مکانیکی صلبی دارد که بتواند نیروی مؤثری به اورینگ برای تغییر شکل مورد نیاز به آن وارد کند. این کار باعث ایجاد تنش مکانیکی محاسبه شدهای بین نقاط تماس اورینگ میشود. تا زمانی که فشار سیال داخل محفظه از تنش تماسی اورینگ بیشتر نشود، نشتی ایجاد نخواهد شد. فشار داخل محفظه از طریق اورینگ فشرده شده، منتقل خواهد شد و در نتیجه هر چه فشار داخل محفظه بیشتر شود، تنش تماسی نیز بیشتر خواهد شد. به همین دلیل تا زمانیکه اورینگ دچار شکست مکانیکی نشود به راحتی میتواند محفظه را آببند نگه دارد. متداولترین عامل شکست عملکرد اورینگها، اکستروژن یا کشیده شدن اورینگ بین قطعات جفت شونده است.
سطح مقطع اورینگ (چپ) و برخی آببندهای دیگر. O-ring در حقیقت رینگ یا حلقه ای است که سطح مقطع آن O-شکل یا دایره ای است. اورینگ یکی از کارآمدترین روشهای آببندی است.
آببندی به گونی طراحی میشود که بین سطح آببندی شونده و اورینگ یک تماس نقطه ای ایجاد گردد. اینکار باعث ایجاد یک تمرکز تنش موضعی بالا شده که به حفظ فشار بالای داخل محفظه کمک میکند، به گونهای که مقدار آن از تنش تسلیم بدنه اورینگ فراتر نمیرود. ساختار منعطف و لاستیکی اورینگها به کاهش اثر نواقص موجود در سطوح کمک میکند، با این حال داشتن یک کیفیت سطح خوب برای آببندی قابل اطمینان الزامی است، مخصوصاً در دماهای پایین که عملاً لاستیک به دمای انتقال شیشه رسیده و در حقیقت تبدیل به نوعی ساختار بلوری میگردد. در عملکردهای ساختار دینامیک یا اورینگهایی که بر روی سطح میلغزند و حرکت دارند، پرداخت نهایی سطح بسیار اهمیت دارد. اگر سطح بیش از حد زبر باشد باعث آسیب دیدن و سایش اورینگ شده و اگر بیش از حد صاف باشد به آببند اجازه روانکاری توسط فیلم مایع را نخواهد داد.